Twijfels!!!!!!

Hallo allemaal,

Sinds gister ben ik nieuw op deze site. Echt fantastisch .
Maar mijn naam zegt natuurlijk al genoeg..... ik zit met twijfels.
Moet ik nu wel stoppen met de pil of toch niet?????
Ik snap dat ik/we de gene zijn die dat uit eindelijk zelf bepalen, maar ben erg benieuwd naar adviezen en meningen van anderen.
En dan vooral mensen die ik nog niet ken. ( nu is dat niet zo moeilijk als ik hier net nieuw ben )
Ik zal proberen in het kort mijn verhaal te vertellen:

Ik was 14 toen ik mijn vriend leerde kennen. Nu 23 jaar en nog steeds ziels gelukkig met hem.
Na 9 jaar komen er toch al vragen van zijn familie waar de kleinkinderen blijven enzo.
Niet dat we daarom kinderen willen.
Toen ik 16 was, was die kinderwens bij mij al vurig aan het opspelen.
Mijn vriend vond ons nog te jong dus die zei: 'Als je 18 bent kijken we wel verder' Nou ik eindelijk 18 en blij dat ik die twee jaar had overleeft zegt hij tegen mij: "nu nog niet we kijken wel als je 20 bent" Ik alles bij elkaar gevoelkt enzo.
Begin dit jaar met met een vriendin gesproken. Ze zei mij: "wil hij wel echt kinderen of niet, omdat hij het steeds vooruit schuift??? Zeg gewoon dat je per 1 juni stopt met de pil en dan is het verder aan heb wat hij er doet".
Aan de ene kant zag ik dat wel zitten maar aan de andere kant wilde ik toch dat we het samen zouden beslissen.
Ik het er met hem over gehad en hij kon niets mooiers zeggen dan: "ik ben er nu ook aan toe, laten we er voor gaan" Mijn dag kon niet meer stuk..........
We hadden nog niet echt een datum gekozen dus toch weer in onzekerheid.
Samen besproken en we zouden stoppen eind juni.
Ik was zo blij eindelijk na al die jaren wachten en wachten.
Ik heb altijd gezegt dat ik jong moeder wilde worden. Misschien ook wel omdat ik geadopteerd ben. En dan denk je al snel aan alles wat mis kan gaan. Hij niet vruchtbaar, ik niet vruchtbaar, ziekenhuisbezoeken, pas 30 zijn en dan nog adopteren. Mocht dat allemaal zo zijn ja so be it, maar dan ben ik er voor mijn gevoel in ieder geval vroeg mee begonnen.
Het probleem is nu: nu het allemaal zo ver is ga ik twijfelen, wel, niet, wel, niet. Ik vind het zo lastig uit te leggen wat ik voel.
Iets wat je heel graag wil en maar niet krijgt en blijven zeuren zeuren zeuren, en op het moment dat het wel kan wil je het nog steeds maar zit die drang er niet meer zo achter ben ik nou gek
We hebben het allemaal wel besproken en afgesproken dat we het per maand bekijken.

Ik ben nu alleen benieuwd of ik de enige ben met dit probleem, of dat er meedere mensen zijn?.........
Daarom vind ik het fijn als jullie mijn verhaal willen lezen en zeggen wat je er van vind.

Ik hoor graag van jullie en jullie weer van mij!!!!!!

Liefs Twijfelaartje23