Hallo Meiden, Ik ben hier vandaag voor het eerst en heb vol bewondering en herkenning jullie verhalen gelezen. Ik ben zelf 27 jaar en heb een zoontje van 1 1/2 jaar. Sinds een aantal weken zijn mijn partner en ik uitelkaar omdat ik erachter ben gekomen dat hij een drugsverslaving heeft. Hij heeft ons maanden lang bedrogen en is na flink wat ruzie uiteindelijk weggegaan, terwijl ik hier achterbleef met 0 komma 0 cent op mijn rekening, hij had alles opgemaakt aan de drugs. Inmiddels ben ik naar een advocaat gestapt omdat we het maar niet eens kunnen worden over een omgangsregeling, en hij me financieel helemaal uitgekleed heeft. Hij is inmiddels weer bij zijn ouders ingetrokken en heeft echt geen greintje respect of berouw (wat echt heel frustreerend is) Wel heeft hij hulp gezocht voor zijn verslaving en schijnt inmiddels ook al 4 weken clean te zijn. Al met al ben ik echt heel verdrietig omdat ik ergens toch nog wat gevoel voor hem heb en omdat ik er eigenlijk helemaal niet alleen voor wil staan, je hebt toch een heel ander leven in je hoofd op het moment dat je samen voor een kindje kiest. Ik hoop dat er misschien meiden zijn die iets herkennen in mijn verhaal misschien m.b.t. drugs. Of dat we hier gewwon eens gedachte kunnen uitwisselen. Groetjes
hai bibilove, wat verschrikkelijk lijkt me dat, om je leven zo in duigen te zien vallen! Respect voor hoe je er mee omgaat. Ik herken mijn verhaal wel in jou verhaal.. alleen ben ik er iets eerder achter gekomen. Mijn ex loog, en uiteindelijk kwam ik idd achter een verslaving, schulden en nog veel meer. Ik ben bij hem weg gegaan, ik was toen 4,5 maand zwanger. Maar je ziet idd je droom, over hoe je leven eruit zou kunnen of moeten zien, verdwijnen. Ik sta er nu alleen voor met een klein mannetje van 3,5 week. Ik ben bij mijn vader gaan wonen, omdat ik minder moest gaan werken ivm de komst van de kleine. en daardoor het financieel allemaal even niet trok. Oftewel mijn hele leven is veranderd.. allemaal dankzij mijn ex. Ik was bezig met een avond studie, ook dat gaat nu op een laag pitje, want dat is niet te doen met zon klein mannetje, alleen. Ik wens je heel veel sterkte!!
Hey kuidebokibi, Bedankt voor je reactie, het is altijd fijn om te horen dat je niet de enige bent. Maar jij was 4,5 maanden zwanger dat is ook pittig hoor! En dat je dan noodgedwongen weer bij je vader moet intrekken. Ik had het geluk dat dit mijn huis was en mijn vriend is toen de tijd bij mij ingetrokken dus was het ook vanzelfsprekend dat hij eruit ging. Maar heeft jou ex vriend wel contact met je kindje of heeft hij zich er helemaal vanaf getrokken? Het ergste is dat je gewoon zo gekwets en belazerd bent dat je het idee hebt helemaal niemand meer te kunnen vertrouwen tenminste zo ervaar ik het. Ook doet het me pijn om te zien dat het met hem allemaal goed gaat, hij doet lekker waar ie zin in heeft terwijl ik hier elke avond aan huis gekluisterd zit met een kindje wat ligt te slapen. Groetjes bibilove
Hey Aller eerst, knap van je dat je met deze relatie gestopt bent. Je moet het alleen even omdraaien, Hij lijkt een leuk en goed leven te hebben, neem van mij aan met een verslaving op de loer is dat echt niet zo. De vraag is of hij niet nog altijd gebruikt, uiteindelijk maakt dat voor jou niet veel uit alleen natuurlijk wel voor de omgang met jullie kindje. Dat je nu gekluisterd aan huis zit is vervelend maar je weet waar je het voor doet. Heel veel succes en sterkte..
De vader is uit de picture.. hij heeft nog een dochter van 3.. en die mag hij 1 keer in de 14 dagen 3 uurtjes zien. Hij wilde niet nog een kindje wat hij maar zo weinig ziet, dat kan hij niet aan. Lekker makkelijk dus... :S
@cossy, dat vind hij makkelijker dan de pijn die hij heeft als hij zoveel mist terwijl hij weet hoe zijn zoon eruit ziet etc.. iig dat zegt ie. Ik vind het onzin. Maar goed. Er is geen erkenning, dus in principe kan en mag en hoeft hij niks, en ik dus ook niet.
herkenbaar dus allemaal ik ben met 6 mnd zwangerschap verlaten wegens geldprolemen die er al waren. toen die bij familie aan het licht kwamen trok mijn ex het niet meer, wilde weer alleen zijn en heeft besloten te willen scheiden wat dus ook gebeurde. hij wilde er niet samen voor gaan,. overzag het allemaal niet en wilde op zichzelf... weglopen voor de problemen dus ook het stukje wat jullie zeggen de makkelijkste weg kiezen (liever niet veel interesse tonen of zien want dan doet het pijn) herken ik. mijn ex wil eigenlijk hem de helft van de tijd bij zich. ik zeg dat dat met zo'n kleintje niet kan en hij gedeelte kan en rest kan bellen. gevolg.. meneer is boos manipuleert verspreid leugens over mij en tja je raad het al geen interesse in de zin van af en toe even bellen alleen als onze zoon even daar was in het begin dan liep hij met hem te pronken maar voor de rest ho maar communicatie is belabberd dus ik heb nu na vele maanden knokken voor een manier waarop het mogelijk zou zijn er een stop op gezet. ex luistert niet toont geen verantwoordelijkheid verder, is nogal onvolwassen en ik vertrouw hem gewoon niet meer enz en o wat herken ik dat gevoel nog van het zo graag anders hebben willen gehad en niet snappen hoe hij zo makkelijk over alles heen lijkt te kunnen stappen. in mijn geval wilde hij het al maanden eerder uit maken en was hij dus al verder in het proces, maar is vaak ook schijn he. juist de ander zwart maken en doen alsof hij er zo overheen is. heb hem toen zelfs nog gesmeekt het te proberen. maar geloof me die pijn en verdriet wordt minder, de boosheid dan maar en dan zul je toewerken naar acceptatie he. ik woon sindsdien samen met mijn zoontje, werk gewoon mijn 4 dagen he mijn leven goed op orde en nu eindelijk de keuze dus durven maken om mijn ex maar niet meer te zien en zelf niets meer te ondernemen naar hem toe... hij gaat zelf maar knokken als die nog werkelijk wat wil. en... er is dus altijd weer een goede tijd na een nare hoor !!! in jouw geval is je kind al wat ouder wat het voor je kind wellicht wat lastiger maakt he. ik wens je iig alle sterkte en kies in belang van jezelf en je kind en niet omwille van hem of de hoop.
Ja het smeken en hopen ken ik wel! Ik denk dat ik nog steeds stiekem hoop maar weet dat ik diep in mijn hart weet dat het onmogelijk is. Nu moet ik wel zeggen dat mijn ex er echt alles aan doet om zijn zoon te zien en komt ook alle gemaakte afspraken na. Ook zegt hij nu al bijna 2 maanden van de drugs af te zijn en hij heeft er voor gezorgt dat ik op de hoogte word gehouden door zijn begeleider bij de verslavingszorg. Allemaal positieve punten maar het vertrouwen is weg en het moeilijkste van alles is dat nu hij weer clean is dat dan weer die leuke jongen naar voren komt waar ik destijds verliefd op werd oppassen dus!!