Toen onze zoon bijna 1 werd is vastgesteld dat hij geen testikels heeft. Ze zijn afgestorven tijdens de zwangerschap. Dit was zeer schokkend en moeilijk voor ons. Hij is dus onvruchtbaar en zal vanaf zijn 12e levensjaar hormonen moeten slikken/spuiten om in de puberteit te komen. Ik zou erg graag in contact willen komen met mensen die hier ook mee te maken hebben. Het is erg moeilijk, op internet valt er weinig over te vinden. Ik mis het ervaringen delen.
Ik heb geen ervaring met wat je beschrijft. Maar wat een verdrietig nieuws zeg. Ik kan me amper voorstellen wat een impact zoiets moet hebben. Dat je nu al weet dat je zoon onvruchtbaar is en levenslang (????) medicijnen moet slikken en alles wat er meer bij komt kijken. Krijg je wel steun en begrip uit je omgeving? Lijkt me namelijk best lastig omdat het niet zichtbaar is en je zoon niet ziek is. Maar ondertussen staat je leven wel even op z'n kop na zulk nieuws denk ik. Sterkte en ik hoop dat je ervaring kunt uitwisselen met iemand.
Bedankt voor je reactie Sparkie! Ik heb gemerkt dat het door de buitenwereld enorm wordt onderschat wat voor impact het op een moeder (en vader natuurlijk) heeft als je nu al te horen krijgt dat je zoon onvruchtbaar is.......Veel mensen komen met de dooddoener: als het echte liefde is moet dit geen belemmering zijn in een relatie. Maar kom op: de meeste vrouwen willen toch moeder worden?! En helaas kan onze zoon hier niet aan voldoen. Dat doet pijn. Ook spookt er vaak door mijn hoofd hoe hij het zelf zal opvatten. Hoe zal hij er mee om gaan en hoe vaak zal hij teleurgesteld/gekwetst worden. Mensen zeggen: daar hoef je je nu nog niet druk over te maken, maar dat doe je juist wel omdat het nu nog zo ongrijpbaar is. Het is moeilijk en daarom zou ik het zo fijn vinden om ervaringen te delen!
Dat lijkt me dus ook, dat mensen het echt onderschatten wat zoiets daadwerkelijk inhoudt. Dooddoeners daar zit je niet op te wachten, maar die zul je vast nog heel vaak horen. Een kinderwens is zo'n diep verlangen! Kan me voorstellen dat je graag contact wilt met lotgenoten. Hoe gaan zij ermee om, wat vertel je wanneer aan je zoon etc. Je gunt je kind een zorgeloze toekomst, en nu weet je dat dat misschien niet zo zorgeloos zal zijn. Moet zeggen dat het bij mij zelf ook wel eens door mijn gedachten gegaan is wbt mijn zoontje (onvruchtbaar/verminderd vruchtbaar). Hij is met 8 weken geopereerd aan een liesbreuk, en toen hebben ze meteen zijn ene zaadbal teruggeplaatst. Deze was niet ingedaald. Hij heeft nu om het zo te zeggen 1,5 testes. De ene is amper zichtbaar. In mijn omgeving twee volwassen mannen die als kind hetzelfde hebben gehad, en beide problemen met de vruchtbaarheid. Dit is uiteraard absoluut niet te vergelijken met jullie zoontje! Maar soms vliegt die gedachte even naar binnen bij me, 'wat als....'. Bij ons is het daadwerkelijk een zorg van later, omdat er nu niets over te zeggen valt en er waarschijnlijk niets aan de hand is. Wat ik me trouwens afvraag he... Hoe komt het dat ze er bij 1 jaar achter zijn gekomen bij je zoontje en niet eerder? Bij de geboorte wordt altijd gecontroleerd of een kindje twee testes heeft of niet?
Bij de geboorte hadden ze wel gezien dat hij een kleine penis heeft en voelden ze wel zaadballetjes. Maar het waren geen zaadballetjes die ze hadden gevoel maar wat weefsel wat de balletjes hadden moeten worden..... We hebben toen een echo gehad toen hij 5 maanden was en daar konden ze niks op vinden. Maar de arts in het zkh vond verder onderzoek niet nodig. Ze kwamen nog wel.....zaten vast ergens in de buik....Na bijna een jaar vond de arts van het CB het wel welletjes en stuurde ons weer door. Eindelijk wilden ze verder onderzoek doen en kregen we dus het slechte bericht...Heeft dus lang geduurd...
Jeej meis snap je gevoel wel hoor! Hier geen ervaring (hoop ik), onze zoon mist nog 1 balletje maar wij wachten nog op een verwijzing naar de specialist. Er zijn nog geen foto's oid gemaakt en aangezien ze telkens twijfelen wat ze voelen krijg ik wel een beetje de kriebels nu.. Ik hoop iig dat het ene balletje hier wel echt het balletje is en dat ze de andere nog vinden.. Want als ik de consequenties hier zo lees zou ik me er net als jou er echt wel verdrietig en zorgen om maken.. Tuurlijk is het nog ver weg, maar het is wel de toekomst van JOU zoon.. Hoop dat je zoontje niet te veel hinder gaan ondervinden vd hormonen later etc. Succes meis!
Jee meis wat heftig. Snap je gevoel helemaal, tis niet niks zeg En idd hoe je manntje er later op gaat reageren enzo. Pff ik heb er geen ervaring mee met mijn eigen kinderen, maar wil je wel heel veel sterkte wensen!