Hoi meiden, Sommige van jullie hebben al mijn topics gezien en dat mijn zwangerschap niet echt een goede start heeft gehad... Echter krijg ik nu twijfels Twijfels over een 2de, twijfels over de ruimte in huis, mijn studie, financiele plaatje, mijn vriend en ik, mijn vriend en mijn dochter, je vrijheid wat met 2 natuurlijk nog lastiger word... Het hele plaatje van een 2de kindje eigenlijk en vooral het stuk weer opnieuw met een kleintje beginnen.... Voel me ontzettend schuldig... Zullen misschien ook wel de hormonen zijn? Begrijp me niet verkeerd, abortus wil ik noooooiittt meer meemaken hoor dus dit kindje komt er wel maar ik begin bang te worden
Oh meid wat vervelend die twijfels. Ik neem aan dat toen jullie besloten voor een tweede kindje te gaan, Jullie dit ook al allemaal overwogen hebben en er toen toch helemaal voor zijn gegaan. Ik denk dat je je hormoontjes de schuld kunt geven, Ik wilde ook ontzettend graag zwanger zijn en toen het eindelijk zover was heb ik ook nog getwijfeld. Heel stom want ben ontzettend blij met ons wondertje. Komt vast goed, probeer niet te lang in je negatieve gedachtes te hangen. Dat je ze hier hebt neergezet, zodat ze niet meer in je hoofd blijven spoken is hoop ik al een opluchting. Probeer je even op andere dingen te focussen? Ik weet zeker dat die donderwolk weer weggaat.
Meisje, je hebt de echo al gehad. Ik weet niet of je het met je vriend hebt bijgelegd, maar ik denk dat dit de hormonen zijn. Het komt heus goed, de meeste spulletjes heb je als het goed is al. Je weet hoe het is om moeder te zijn, en natuurlijk is het drukker, maar ook gezelliger! Maak je niet te druk, het komt heus wel goed
@steenbokje nee we zijn er niet voor gegaan en was ongepland, betekent natuurlijk niet ongewenst maar onze relatie lag net op de klippen dat ik erachter kwam en hij wilt het heel graag ook met het verleden met de abortus... Dus we zijn ook weer begonnen met het opbouwen van onze relatie. Dat vind ik ook moeilijk, het mocht toen niet van mijn vriend en moest weg en nu mag het wel? Dat spookt ook door me hoofd en dat is natuurlijk niet goed! @Smnee ja idd eerste echo al gehad maar je kon nog niks zien, was nog net geen 6 weken dus vandaar de 22e terug. Ik heb het gewoon even heel erg moeilijk met mezelf en pieker veel
Oh sorry dat wist ik niet. Ik hoop vooralsnog dat je snel weer kunt genieten van je tweede zwangerschap, met of zonder je partner. Veel sterkte!
Ohhh zo herkenbaar... Ik was ongepland zwanger van onze vierde en kon geen abortus plegen.... Hoelang ik niet gedupt hebt..... Totdat het natte, glibberige lichaampje op mn blote buik werd gelegd en ik dacht; "Hoe heb ik in godsnaam kunnen twijfelen"..... Voel je niet schuldig... Iedereen kent die benauwde gevoelens, alleen in het geval van een ongeplande (en in het begin ongewenste) zwangerschap voelt het heftiger.... Het komt goed.... Geniet zo veel mogelijk....
Probeer idd ook in te beelden hoe het ook alweer voelde dat die kleine dondersteen op mijn buik lag na die dramatische bevalling.. Heb dagenlang liggen kroelen met dr en had last van depressie door de bevalling maar ik liet haar niet los en dicht tegen me aan, kraamverzorgster vond het knap van me dat ik mijn dochtertje niet de schuld gaf van de bevalling Gister is ook de vrouw van moeder voor moeders langsgeweest en kreeg weer een test en stond even met me mond open en tranen in me ogen te kijken naar de test. Zo raar, mooi en eng tegelijk hihi. Met me vriend heb ik zelf nog twijfels, hij heeft die kleine meid altijd tekort gedaan qua verzorging en aandacht (buiten spelen heeft ie 1x gedaan -_-) Ja ik ben de sukkel die bij hem bleef en toch maar weer probeerde maar toch is dit moeilijk.. Doet hij het ook bij zijn eigen eerste kind?? Pffff en dan de rest nog -_- Ben gewoon blij dat ik het hier even kwijt kan
Hey, heb tijdje ook onzeker gevoeld.... drie kindjes en ons oudste zoontje ASS ... Maar de gevoelens verdwenen en ik kijk zo uit naar mijn derde kindje! Geef het wat tijd om te wennen aan het idee en eens het kindje er zal zijn gaat het vanzelf gaan!
Ik vertrouw er idd op dat het allemaal vanzelf gaat.. Alleen is het nu nog wazig over hoe het nu verder moet, alles word moeilijker met 2. Me dochter gaat naar school als ik 6 maanden ben, dat word al lastig omdat ik ook naar school moet.. Ik beval in december dus gelukkig is er dan kerstvakantie maja hoe moet ik die kleine daarna naar school krijgen stel ik weer zo gehavend ben?? En dan heb ik 16 weken verlof van school dus ga zwaar achterlopen (ga me best doen) en dan als de kleine 3 maanden is gaat hij/zij ook naar de creche... Dus dochter naar school, de andere kant op naar de creche en dan zelf naar school.... Pffffff dit word zwaaaaaaarrrr