Ik denk aan jullie vandaag lieve Micchan, Shaddixxx en familie. Ik hoop dat het een mooi afscheid mag worden en jullie veel steun hebben aan elkaar. Heel veel sterkte de komende dagen, weken en maanden....houd je taai. Rust zacht lieve dappere Misha....💖
Wat een moeilijke dag vandaag. Een van de zovele op rij voor jullie. Ik hoop dat jullie een waardig afscheid hebben gehad en dat jullie er met een 'goed' gevoel op terug kunnen kijken. Sterkte
Rust zacht Misha. Heel veel sterkte Micchan en man, shaddix en uiteraard de rest van de familie en vrienden.
Jullie hebben vast een hele moeilijke dag gehad. Ik hoop dat jullie je meisje een mooi afscheid hebben kunnen geven.
Micha was heeft tot het einde gevochten. Ze was een sterke meid. Ik wens jou en je man en natuurlijk ook Shaddix heel erg veel sterkte met het verlies van jullie mooie meisje
Ik denk nog steeds iedere dag aan jullie.. hoe gaat het? (domme vraag, ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen) En ik zag dat jullie Misha een tweede naam hebben gegeven. Erg mooi, 'sneeuw' betekent het toch onder andere (en vreugde/geluk, teder of zoiets)?
Pfoe, hoe het gaat.. Lastig te zeggen, vooral een beetje op de overlevingsstand, zullen we maar zeggen. M'n vriend werkt doordeweeks weer van 8 tot 14 (vrije dienstnemer en een hork van een baas, dus als hij niet werkt komt er ook gewoon niets binnen, thuiswerken moest hij nog over nadenken of hij het toe gaat laten..), familie is weer naar huis, schoonfamilie kan ik niet verdragen en vrienden of zelfs kennissen heb ik niet en ik, ik zit de hele dag thuis.. Een paar uurtjes behoorlijk eenzaam en veel tijd om over nare dingen na te denken, dus.. Gelukkig zorgt het forum voor veel afleiding en ik kan m'n familie ook bijna elk moment van de dag via Facebook, Skype en/of telefoon bereiken. Volgend weekend komt er ook een poesje in huis, wat vast ook een stukje zal helpen, maargoed, hetzelfde is het natuurlijk nooit.. Ben ook aan het proberen om een volledige blog te schrijven, maar het komt er niet echt lekker uit en dan geef ik het weer gefrustreerd op.. Terwijl ik wel merk dat er langzaam dingen beginnen weg te zakken, dus ik wil het zo graag nou eindelijk eens duidelijk en compleet op papier hebben.. Het valt ook wel op dat onder de mensen die ik vaak spreek (op FB enzo) de interesse in razend tempo tot beneden het vriespunt gezakt is sinds de begrafenis. Alsof het nu allemaal wel weer voorbij is en nu niet meer zeiken en doorgaan, ofzo. Waar ik me overigens ook aan kan storen is weer wanneer mensen het zoooo erg vinden en zoooo meeleven.. Maar wel de naam verkeerd schrijven. Ik ben onwijs blij met alle steun hoor en wil niemand tegen het hoofd stoten, maar come on.. Het staat overal en zo moeilijk is het niet.. Hou dan echt m'n hart vast wanneer ik in het babynamengedeelte lees dat men juist een zo originele en zo apart mogelijk geschreven naam wil, haha Bijna goed, TempusFugit! Met 1x u betekent het sneeuw, met 2x u betekent het moed/dapperheid. Eerst twijfelden we tussen Yuuki en Hibiki (betekent geluid, overwogen omdat ze bij de geboorte een paar geluiden heeft gemaakt en dat helaas ook de enige geluiden zijn geweest die we van haar gehoord hebben), daarna tussen Yuki en Yuuki (omdat ze in de winter geboren is en ik het iets mooier vind staan). Maar omdat het niet heeft gesneeuwd tijdens haar hele leven, voelde het niet representatief genoeg, dus uiteindelijk dan toch voor Yuuki gegaan. Net voor en tijdens de begrafenis heeft het trouwens wel gesneeuwd, dus ergens had het uiteindelijk toch gekund, maar we zijn tevreden met de naam die we gekozen hebben! We zijn voor een Japanse naam gegaan om de verbintenis tussen mij en mijn vriend uit te beelden, de reden waarom we bij elkaar zijn en waardoor zij hier heeft kunnen zijn, eigenlijk. (We kennen elkaar via een site waar je bijhoudt welke Japanse figuren je verzameld hebt enz.) Ook omdat ik de voornaam voorgesteld/gekozen heb (dus dat was 'mijn' naam) en ze de achternaam van mijn vriend heeft, wilde we de middelste naam een mix maken, zegmaar. Haha, staat er een beetje sullig zo
Poeh meid, ik heb met je te doen! wat een verschrikkelijk moeilijke tijd. En dan lees ik dat je ook enorm eenzaam bent... kun je niet een poosje naar nl komen? Herkenbaar van het schrijven overigens. Het is te veel informatie in je hoofd. Althans zo ervoer ik het toen mijn kindje in het ziekenhuis lag. In mijn ervaring komt het vanzelf. Wel schreef ik steekwoorden en zinnen op om bepaalde gebeurtenissen niet te vergeten. Meis ik denk aan jou! zet hem op