Geen idee of het in de juiste rubriek staat omdat wij niet echt in de MMM zitten maar ik wist niet goed waar het te zetten. Ze hebben gisteren bij mij eierstokcystes gevonden, 9 rechts en 8 links; voorlopig is er nog niet gesproken van behandeling (moet op 12 juli wel gaan voor een bespreking van alle tests, ook de bloedname die dit weekend of begin volgende week gaat gebeuren). Vermits cystes 1 van de symptomen van PCOS is, en er dus wel dames zullen zijn die dit hebben hier: 1) Vanaf hoeveel cystes spreekt men van PCOS? De term is gevallen maar volgens de vrouw die de echo deed, had ik er niet veel. 2) Wordt daar iets aan gedaan of enkel bij klachten? Ik vermoed dat die steken die ik regelmatig heb in mijn buik de laatste tijd, daar wel van zullen komen. En wat doen ze daar dan aan? Ik dacht dat ze dat bij cavia's soms "aanprikken" en leegzuigen, gaat dat bij mensen ook zo? Of nemen ze direct je hele eierstok weg? Iemand ook enig idee van de gevolgen van zo'n behandeling voor de rest van je lijf? Alvast bedankt voor jullie antwoorden.
Hoi silinde, Ik heb ook PCOS en ben inmiddels best een ervaringsdeskundige want ik weet het al sinds ik 20 ben (ben nu bijna 28). PCOS is een syndroom waarbij er niet altijd sprake is van dezelfde combinatie van klachten. Er zijn meerdere symptomen die op PCOS zouden kunnen wijzen en als je van dat rijtje er minstens 2 of 3 hebt kun je spreken van PCOS. De cystes in je eierstokken (ook wel kralenkrans genoemd op een echo-beeld) zijn er 1 van. Vervolgens gaat het meestal om een verstoord hormoonbalans (maar hoeft niet altijd want bij sommige vrouwen zijn de hormonen wel netjes in orde of maar een klein beetje uit balans). Bij een verstoord hormoonbalans gaat het in de meeste gevallen erom dat je een verhoogd testosteron hebt en juist weer te weinig van bepaalde vrouwelijke hormonen (die o.a. je eirijping en eisprong reguleren). Hierdoor is je menstruele cyclus in vrijwel de meeste gevallen van PCOS enorm verstoord (onregelmatig of zelfs helemaal niet menstrueren). In het geval van een kinderwens kan dit dus veel problemen veroorzaken omdat je uit jezelf geen/niet vaak een eisprong hebt. Het teveel aan testosteron levert weer de volgende symptomen op waar je PCOS uit zou kunnen afleiden: (mannelijke) overbeharing en acne. Tenslotte is overgewicht ook iets wat vaak samenhangt met PCOS. Let dus wel op dat je lang niet ALLE symptomen hoeft te hebben. Als je er maar 2 hebt kan dat tezamen de combinatie opleveren met diagnose PCOS. Het is dus eigenlijk een nogal lastig syndroom. Al naar gelang je klachten heb je talloze verschillende behandelingen om er wat aan de te doen. In het geval van de cystes kan er m.b.v. menstruatieopwekkende hormonen geprobeerd worden of ze daardoor gaan slinken. Je kunt ook geopereerd worden (LEO-operatie). Dan worden een aantal van die cystes weggebrand. Ze nemen nooit je hele eierstok weg, dat wordt alleen gedaan op het moment dat je eierstok door andere redenen bijv. beschadigd is (denk aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of tumor of iets dergelijks). Je zit nog niet in de MMM geef je aan, maar heb je wel een kinderwens? Zo ja, kun je erop rekenen dat de volgende stappen bij jou zullen zijn dat je hormoontabletten gaat slikken (meestal Clomid). Als deze niet naar behoren werken kun je hormonen gaan injecteren (meestal Puregon of Fostimon) samen met een injectie die het rijpe eitje vervolgens ook laat springen (Pregnyl of Ovitrelle bijv.). Als dit alles niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd kom je in aanmerking voor IUI, ICSI, IVF. Uiteraard wordt in het begintraject ook het zaad van je partner getest om uit te sluiten dat daar niet ook eventueel een probleem zit. De behandeling wordt daar dan ook weer op toegespitst mocht dat het geval zijn. Volgens mij een beetje een warrig verhaal maar hoop dat ik e.e.a. heb kunnen verduidelijken voor je. Zorg er echt voor dat je goed geinformeerd blijft vanuit het ziekenhuis en verdiep je overal goed in. Vaak hebben ziekenhuizen de neiging om wat aan te modderen met bepaalde behandelingen, maar je moet er dus zelf erg alert op zijn dat je naar je lichaam luistert en je hart volgt. Als een traject niet goed voelt, gewoon aankaarten en dan zul je zien dat er meerdere wegen naar Rome kunnen leiden. Ik zeg dit omdat mijn ziekenhuis mij in eerste instantie HEEL lang heeft laten aanmodderen met de Clomid-tabletten. Alle mogelijke doses had ik al gehad en ik bleef maar recepten Clomid van ze krijgen voor de volgende ronde steeds. Maar ja, je gaat er vanuit dat je ziekenhuis wel weet wanneer het tijd voor de volgende stap is... Tot ik ineens berekende dat het al bijna een jaar geleden was dat ik, ondanks Clomid, een eisprong had gehad. Geen enkele kans gehad dus. Toen heb ik de telefoon gepakt en aangegeven: ehhh, is het misschien niet zo dat Clomid gewoon niet werkt bij mij??? Antwoord was direct: ja daar heeft u wel gelijk in en hopsa meteen een afspraak ingepland om Puregon te gaan spuiten en de prikinstructie te krijgen. Eindelijk, want dat bleek voor mij de juiste behandeling. Na 4 rondes dit hormoon te hebben geinjecteerd (in ronde 2 ook zwanger geweest maar helaas een miskraam gehad) zie je het resultaat nu in mijn banner. Het is en blijft je eigen proces, dus luister naar jezelf en wees mondig. Dat wilde ik je even meegeven, weet niet eens of je wel een kinderwens hebt, maar dan weet je dat alvast Zoooo een heel verhaal geworden, maar ik weet nog als de dag van vandaag dat ik ook te horen kreeg dat ik eventueel PCOS zou kunnen hebben (wat uiteindelijk ook bleek). Toen was ik ook naarstig op zoek naar informatie en mensen/lotgenoten die hetzelfde hadden. Vandaar dat ik me een beetje begaan voel met je... Weet dat PCOS 1 van de 'makkelijkst' te behandelen vruchtbaarheidsproblemen is. Er zijn vruchtbaarheidsproblemen waarbij het gewoon echt niet meer mogelijk is om zwanger te raken, maar bij PCOS kun je nog heel veel doen! Geen 100% garantie natuurlijk maar die heb je uiteraard nooit in het leven, nergens mee... Heeeeeeeel veel succes met alles! Liefs
De laatste tijd hebben we nogal veel andere aangelegenheden en zijn we dus niet echt bezig geweest met een nummer 2. Bovendien begint het leeftijdsverschil ook groot te worden, ik had graag max. 2 jaar gehad en moest ik nu vandaag zwanger zijn, dan is het er al bijna 3 (en nee, ben het dus zeker niet). Misschien dat we daar anders over gaan denken als de andere zorgen van de baan zijn, maar voorlopig niet dus. Mijn eerste zorg vandaag is hoe ik vanavond thuis ga raken van mijn werk, zonder geld/portefeuille en te weinig brandstof in de auto (portefeuille is gisteren kwijt geraakt, waarschijnlijk gestolen).
Wat een lief en uitgebreid antwoord weer van je weegschaal. Ik kwam dit toevallig tegen. Ik had je verhaal gelezen toen ik me realiseerde dat jij het was! Duidelijk uitgelegt. Ik wist het zelfs al toen ik 16 was (ik ben nu 29) maar ik ben me er pas een beetje in gaan verdiepen toen ik in de mmm begon. Maar je hebt zeker gelijk. Dat begin ik nu ook in te zien, dat je veel moet vragen en verdiepen in het proces. Ik heb gelukkig vertrouwen nu in de artsen en vind dat ze het prima doen maar toch loop je met 100 vragen rond en die moet je stellen. Dus goed advies, goed verhaal! Wilde ik je even laten weten.