Hallo, Ik ben 21jaar en zou graag jonge moeder worden. M'n vriend is 25 en wil nog niet. Ik ben zelfs nog aan de pil. We zijn 6jaar en een half samen en hebben al 2jaar geleden ons eigen huisje gekocht. We hebben allebei vast werk... We hebben dus alles om eraan te beginnen en toch wil hij nog niet... Ik ben nu elke dag aan het rondneuzen op het internet over zwanger zijn en baby's enzo. Vorig jaar heb ik ook zo'n periode gehad dat ik er constant mee bezig was en er zelfs over droomde. Wie heeft dit probleem ook? Groetjes
Nu niet meer,wel gehad..Mijn vriend wilde ook niet..Je kunt em toch niet dwingen,hoe moeilijk het ook is.Ik wil ook jong moeder worden,liefst was ik er eerder mee begonnen maar helaas.Je zult toch echt nog ff geduld moeten hebben ,hoe moeilijk dit ook is.Sterkte ermee!
MIjn man was niet echt anti of zo maar ik merkte wel dat ik er veel eerder mee bezig was en er ook veel eerder aan toe was. Ik baal als ik weer ongesteld ben maar ik verdenk hem ervan dat hij het nog niet eens zo heel erg vind . Mannen moeten er gewoon meer aan wennen denk ik... Ze kunnen zich er nog moeilijk iets bij voorstellen. Je hoort toch meer van vrouwen die een kinderwens hebben dan mannen, of heb ik het verkeerd? Die van mij (klinkt grappig) is ook gewoon onzeker. Hoe gaat dat straks allemaal met een kind? Kan ik dat wel? Dus stel hem gewoon op z'n gemak en praat over de dingen die jullie allebei waarschijnlijk spannend vinden.
Ik ben 24 en mn vriend is 31 en we zijn nu 2,5 jaar samen.. Dat we bij elkaar hoorden wisten we al meteen vanaf het begin en we woonden ook binnen 2 weken samen.. Alles leuk voor elkaar, mooi huis, allebei een fulltime baan dus wat zou ons ervan weerhouden? We hadden het vrij snel over kinderen.. Mijn kinderwens was vorig jaar heel erg sterk, maar hij moest nog even aan het idee wennen en was ook een beetje onzeker over hoe het allemaal zou komen en zo.. Niet dat hij twjfelde over ons, maar een kindje brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee.. We hebben er goed over gepraat en heb toen tegen hem gezegt dat hij maar een seintje moest geven wanneer ie er klaar voor was . Dit seintje duurde even...haha! En toen kwam er een moment dat we bij de buren op babyvisiete gingen en hij kwam er helemaal enthousiast vandaan en toen hebben we tot midden in de nacht gesprek gehad over hoe we de toekomst samen zagen.. De volgende dag heb ik mn laatste pil geslikt en nu hopen we dat we snel een kindje mogen krijgen.. Mn vriend is nu helemaal enthousiast en we hebben ook besloten dat we later pas gaan trouwen, een kind is een veel grotere betekenis dat je voor elkaar wilt gaan! En is door liefde gemaakt.. Gewoon blijven praten is mijn advies en hem ook vertellen dat je graag jullie liefde wilt bezegelen in een kindje.. Iets van jullie samen.. Mijn vriend is door deze woorden gaan nadenken en was heel snel tot de conclusie gekomen dat ie misschien minder moeilijk moest nadenken (mannen denken er over het algemeen moeilijker over na... ) en dat we een kindje heel veel kunnen bieden! En vooral ons liefde! Succes! En geniet van elkaar...
DAT IS MOOI GEZEGD ANNEKE82.... MIJN MAN 27 EN IK 24 HEBBEN AL 2 KIDS VOORDAT WE GINGEN TROUWEN... WE ZIJN PAS 2 JAAR GELEDEN GETROUWD EN NU DENKEN WE OM ER NOG EEN BEEB TE NEMEN.... IK WAS ER OOK EERDER MEE BEZIG GEWEEST DAN MIJN MAN....EN NU WILT HIJ ER 2 BIJ..! HET IS HOE JE JE ERBIJ VOELT.....IIG VEEL SUCCES EN EEN KLEINE TOEGEWENST. LIEFS, CHANE
@ Kikka, neem er echt de tijd voor hoor, zeker als je vriend nog twijfelt. Niet alleen alles in je omgeving is belangrijk (relatie, huis, werk etc) maar zeer zeker vooral het gevoel erbij! Blijf erover praten maar geef hem ook de tijd. Mijn vriend heeft ook lang getwijfeld (en die is toch al 34...) maar uiteindelijk komen ze ook wel! Veel succes, groetjes Jelske
Wij zijn ook al 6 jaar samen, waarvan 5 jaar samenwonend. Ik heb altijd geroepen geen kinderen te willen, maar sinds een half jaar isdat totaal omgeslagen en is mijn kinderwens erg groot. Ik ben nu 31 en wil niet nog jaren wachten. Mn vriend vind het nog wel eng, maar wil wel graag een kindje. Ik ben in november gestopt met de pil, na veel praten en in het begin vond hij het erg eng om het te doen . Ik heb toen condooms gekocht maar die hebben we nooit gebruikt. Hij heeft uit zichzelf een boek gekocht over babies en heeft het helemaal uit gelezen. Nu vind hij het minder eng. Hij zegt dat hij iets grotere kinderen leuker vindt omdat je daar beter mee kan comuniceren en een baby is zo klein en kwetsbaar. We zullen allebei een hop moete leren als het ooit zo ver is. Maar samen komen we er wel uit! Dwingen kun je een man niet, maar veel praten en boeken lezen hielp in ons geval wel
Moeilijke situatie... prraten kan de oplossing zijn, maar er weinig tot niet over praten kan ook helpen. Ik wilde steeds nog niet en mijn man juist wel. Hij 'zeurde' er al best lang over, maar toen een paar maanden niet en toen begon het bij mij te kriebelen :d Vreemd he? Succes en sterkte!
hallo, M'n vriend wil wel kinderen maar nu nog niet. Vind dat een goed idee van dat boek... Zal er eens één halen. Dank je
Het boek heet "Heading home with your newborn" Het is in het engels (mn vriend is zweeds, vandaar) en gaat over boeren, spuwen, luiers, poepjes, krampjes, stoeltjes, naveltjes, etcetc... te kopp bij www.bol.com
ik denk dqat het heel belangrijk is dat hij er ook achter staat. ik bedoel de meeste ladies weten wel dat ze hun zin best kunnen krijgen bij hun man als ze echt willen. maar stel dat hij er nog niet volledig achter staat en het wordt een moeilijke tijd, of er is straks iets met je kindje. Dan wil je toch niet dat hij er vandoor gaat.
Ik wist al heel snel dat ik kinderen wilde, maar mijn vriend wilde eigenlijk niet. Toen hij vorig jaar zei dat hij een huis wilde kopen (we woonden toen al 6 jaar in een huurhuis) heb ik gezegd dat ik dan eerst van hem wilde weten of hij echt 100% zeker geen kinderen wilde. Als hij echt niet wilde zou het over zijn. (klinkt hard en dat is het misschien zo, maar zo voelde ik het. Het klinkt zo misschien ook wat als chantage, maar mijn vriend had het gezegd als hij echt niet wilde). We hebben een huis gekocht en er verder weinig over gepraat. Op een gegeven moment moest ik nieuwe pilstrips gaan halen. Ik heb hem toen na een maand gevraagd of hij wilde dat ik na de volgende 5 strips nog een nieuw recept moest gaan halen. Na wat praten hebben we besloten om aan het eind van die 5 strips te proberen een kindje te krijgen (dat zou in februari zijn). Ik heb er daarna niet meer over gepraat. Na 2 maanden zei hij ineens dat hij toch wel een kindje wilde Zoals visjes zei: niet praten kan ook helpen.. Geef het tijd en het komt wel Sorry voor de lange post, hoop dat je er wat aan hebt
Ik ken het probleem meis, Mijn man wilde nooit kinderen, ook niet voor ons huwelijk. Ik wilde eerst wel toen weer niet en toen weer wel, knipperlicht zeg maar. Maar op een gegeven moment was de kinderwens bij mij zo sterk dat ik het hem toch vertelde. Het heeft heel lang geduurd voordat hij zo ver was dat hij het wel aandurfde. We hebben er veel over gepraat. Veel emoties gehad ook in die periode. Uiteindelijk heb ik een mail naar la onze vrienden gestuurd en om advies gevraagt. Soomige waren daar erg door geschokt, maar ik moest het gewoon kwijt. Vanaf dat moment zijn we er samen (mijn man en ik) met onze vrienden over gaan praten, voornamelijk met vrienden die kinderen hebben, Mijn man heeft naar hun verhalen geluisterd en ik heb er veel over gelezen op het internet. Dat heeft allemaal geholpen! Hij is nu nog steeds niet super enthausiast hoor! Maar hij is er ook niet meer bang voor, en denkt nu ook dat het leuk zal worden. Dus er is nog wel hoop hoor. Als mijn man om kan slaan, dan is het voor iedere man mogelijk, want hij was echt anti kinderen!