Hoi Meiden, Ik heb een voor mezelf best lastige situatie waarin ik niet meer zo goed weet wat ik moet doen. Misschien heeft iemand goede tips/ideeën. Sinds 3 jaar ga ik met een vriendin om waarmee het eigenlijk altijd super gezellig was. We hebben in 3 jaar veel mee gemaakt waardoor we beste een sterke vriendschap hebben (althans dacht ik wel). We kwamen met alles bij elkaar en het was altijd gezellig. Wel moet ik zeggen dat er bijna ook altijd een fles wijn/drank op tafel stond, niet dat we ons klem dronken, maar het was wel een bepaalde "gezelligheid". Mijn man en ik zijn ook 3 jaar bezig geweest met zwanger worden, maar na 1,5 jaar proberen in de MMM beland. 8 maand geleden bleek het eindelijk zo te zijn! We zijn in verwachting, inmiddels alweer 35 weken!! Mijn vriendin weet dus hoe ontzettend belangrijk dit voor mij (ons) is en dat dit echt een wondertje is en ik het ook echt zo beleef. Dat betekend natuurlijk dat ik sinds 9 maanden al niet meer drink, en in het begin ging dat prima samen. Ze was ook heel geïnteresseerd en was oprecht blij voor me. We zagen elkaar ook nogsteeds heel veel. Ze was toen net sinds 4 maanden na een relatie van 7 jaar vrijgezel en woonde weer bij haar ouders. 6 maand geleden sloeg dit om, ze ging op zich zelf wonen en is toen naar mij toe (voor mijn gevoel) heel erg veranderd. Ze trekt nu naar een andere vriendin toe wat natuurlijk prima is, maar ik hoor weinig van haar en ze verteld me ook niks meer. Als ik bij haar ben dan kan ik merken dat ze na een paar minuten verveeld raakt als ik over onze baby op komst praat. Waardoor ik dus continu ga proberen om er niet over te praten. Terwijl mijn hart er van vol zit en het zo belangrijk voor me is. Ik luister echter dan wel naar haar vrijgezellen avonturen en toon wel interesse. Ze laat ook merken dat ze het niet zo gezellig vind dat ik niet mag drinken (maar is dat dan de basis van een vriendschap??) Dus als ik bij haar ben moest ik maar alcoholvrije wijn drinken (JAK), dit stond gezelliger vond ze! Maar ik vind dat echt nergens op slaan. ?!?! Op mijn verjaardag laatst en 2 weken terug op mijn babyshower kwamen er meer vriendinnen die een kindje hebben of zwanger zijn. Ze zat toen maar met haar telefoon te appen met iemand hoe verschrikkelijk het wel niet was al die baby praat. Ik heb haar hier ook aangesproken nadien en dan smst ze dat ze het zo moeilijk vind omdat ze een beetje jaloers is en het ook graag had gewild. Dat snap ik wel en dan zegt ze wel dat ze het ons wel heel erg gunt en blij voor ons is. Ik weet alleen niet meer zo goed wat ik er mee moet, want eergisteren zag ik haar weer en het blijft gewoon heel oppervlakkig en anders.. Weer heb ik het via de sms geprobeerd duidelijk te maken maar daarna blijft het stil en gaan we weer op oude voet verder. En dat terwijl ik wel interesse in haar leven toon en juist probeer bij haar niet over de baby te praten. Zou ik het nu gewoon los moeten laten?? of moet ik het blijven proberen?? Ik vind het lastig maar ben er best klaar mee inmiddels. Is het dan zó moeilijk om intresse te tonen in een vriendin en even je eigen dingen opzij te zetten??? Wat zouden jullie doen??
Ik zou het loslaten, maar goed, ik ben vrij makkelijk in mensen afschrijven, dus of ik zo'n goede raadgever ben... Prima dat ze jaloers is, als jij het leventje leidt dat zij ook graag zou willen. Maar dan moet ze dat bespreekbaar maken en niet zo spastisch mee omgaan. Als vriendinnen zijnde moet je daar toch over kunnen praten? Op je babyshower aan haar telefoon vastgekleefd zitten en dan ook nog klagen over baby-praat vind ik ronduit asociaal... Ik vind het overigens van de zotte dat jij niet 'durft' te praten over jullie geluk omdat zij daar niet op zit te wachten. Kan het me voorstellen dat je dan niets meer zegt, maar zij zou als echte vriendin oprecht blij moeten zijn en graag je verhalen horen. Ik heb ook vriendinnen die graag al aan een kindje zouden willen beginnen, maar waar de situatie nog niet naar is, maar die leven zich lekker uit op mijn zwangerschap (nu al). Nee, ik vind haar gedrag niet normaal en had dit allang bekeken, zeker als er niets valt te bespreken. Succes en wijsheid gewenst!
Het is lastig. Jullie zijn nog niet zo heel lang vriendinnen en jullie werelden liggen nu heel erg uit elkaar. Zeker nu zei vrijgezel is en jullie een baby verwachten. Tijdens mijn eerste zwangerschap zijn wen aantal vriendschappen over gegaan (ik was 21 en andere vriendinnen waren nog volop aan het uitgaan) vrienden komen en gaan. Ik denk dat als zij dit niet wil, het geen echte vriendschap is.
Is wel herkenbaar hoor... Ik heb een vriendin (al vanaf basisschool) die steeds in een 'andere fase' lijkt te zitten als ik! We hebben samen de HAVO afgerond, ik ben daarna gaan studeren in een andere stad en zij is naar het VWO gegaan. Achteraf gezien begon het toen ook al wel een beetje... Een studentenleven op kamers is toch anders als een middelbare school en zij vond het eigenlijk allemaal maar 'stom' wat wij deden. Toen zij uiteindelijk ging studeren zat mijn studie er al bijna op en leefde ik al toe naar mijn werkende leven. Zij zat toen helemaal in het studentenleven waar ik jaren ervoor al in zat... Nu jaren verder werken we wel allebei, maar in een totaal andere branche (ik in zorg, zij in accountantswereld). Van vroeger uit wilde ik altijd vroeg kinderen. Dus toen ik 3 jaar geleden zwanger was, was dat voor mijn vriendin nog een erg ver van haar bed show! Ik heb me altijd wel een bochten gewrongen om me te verdiepen/interesseren in haar leven, maar andersom was daar niet zo heel veel sprake van. Ze heeft een andere vriendinnengroep opgebouwd in haar studententijd, die dus wél allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Heb dit heel lang erg vervelend gevonden en nog wel, maar als de interesse maar van 1 kant komt zoek ik het ook niet om er heel veel energie in te stoppen. Wil wel echt graag contact blijven houden, maar het is bij lange na niet meer zoveel als vroeger! Ik weet niet zo goed wat ik je moet adviseren, want weet zelf ook niet zo goed wat ik er aan kan/moet/wil doen. Lees graag even mee met de reacties!
Ik herken het wel. Ik had een vriendin (type lang leve de lol en ieder weekend stappen) waar ik regelmatig iets mee afsprak, ken haar al vanaf de middelbare school. Toen ik vertelde dat ik zwanger was was ze heel blij voor me. Heb haar daarna nog 1x gezien en dat was het. Heb haar een geboortekaartje gestuurd, maar kreeg geen reactie erop, niet op kraambezoek geweest, zelfs geen SMSje. Nou, dan ben ik er klaar mee. Ik begrijp dat sommige vriendschappen verwateren als de een kinderen heeft en de ander niet, de interesses liggen nou eenmaal anders. Ik zou die "vriendin" lekker links laten liggen.
helaas gebeurd dit wel vaker...vooral als levens heel ver uit elkaar liggen. Jij veranderd, jij stapt een ander tijdperk in door een kindje te krijgen. Zei zit nog vast in haar oude leventje, willens of niet...misschien is ze idd wel heel erg jaloers op je.... Maar ik zou het laten gaan, geef haar de tijd om zelf naar jouw toe te komen. Geef wel even aan dat je er voor haar bent, maar dat je merkt dat het nu even niet zo fijn loopt. Dat je haar niets kwalijk neemt en gewoon leuke dingen wilt doen....hopelijk komt ze op een gegeven moment weer terug in je leven zoals jij het zou willen zien. Maar ik ben bang dat jullie uit elkaar aan het groeien zijn op dit moment....ik ben zelf heel makkelijk in het los laten.....en probeer nieuwe vrienden te maken die wel dezelfde interesses hebben...... Succes ermee! en succes met bevallen straks!
Ik zou het ook loslaten! Dat ze in jou leven geen of weinig interesse toont zegt toch al genoeg? Dat ze jaloers is op het leventje wat jij hebt kan ik ergens wel begrijpen, maar dat moet ze idd bespreekbaar maken! Ik heb ook vriendinnen met kinderen maar ik heb vanaf dat ze me vertelden dat ze zwanger waren ook meegeleefd met ze! Ik ben dol op de kinderen van mijn vriendinnen! En andersom tonen ze interesse in mijn leven! Nu is het enige verschil dat ik nog geen kinderen heb, maar goed daar zijn we mee bezig! Dat ze vindt dat je maar alcoholvrije wijn moet gaan drinken want dat staat gezelliger slaat toch nergens op.. En op je babyshower met haar telefoon bezig is! Ik zou me daar echt aan irriteren! Je kan een keer met haar gaan praten dat het je stoort en als dat niks opleverd kan je het toch laten voor wat het is. Ik heb het vorig jaar met een 'vriendin' meegemaakt! Alles moest van 1 kant komen, maar was er op een gegeven moment echt klaar mee! Nu hebben we al een halfjaar geen contact maar de frustraties/irritaties mis ik echt niet. Succes meis!
Ik zou het voor jezelf nu even loslaten. Ik snap best dat vriendschappen veranderen door persoonlijke veranderingen. Ik denk ook niet dat dit erg is, ik kon mij ook flink irriteren toen vriendinnen alleen maar over baby's konden hebben. Gewoonweg omdat ik er toen niet over mee kon praten en datzelfde gevoel niet had. Je kan haar natuurlijk altijd laten weten dit zo te voelen en het jammer te vinden. Heb het erover hoe jullie dit misschien kunnen veranderen zodat het voor beide leuk is?
Ik ben iemand die een beetje aan de andere kant staat... Ik had een vriendinnen groep met meiden die inmiddels allemaal kinderen hebben ( meerdere kinderen zelfs) en ik voelde me erg buitengesloten. Mijn kinderwens wil maar niet in vervulling gaan en daar heb ik het heel moeilijk mee. De meiden deden in mijn beleving totaal niet hun best om mij hierin te steunen. De gesprekken gingen alleen maar over waar koop je de laatste beste flesjes, kleding, luiers enz. Vervolgens werd er altijd verwacht dat ik vrolijk alle kinderverjaardagen af liep. Ik miste een deel aandacht voor mijn dingen en heb na een tijd de moed bij elkaar geraapt om het via een mailtje te vertellen. Ik kreeg heel nare reacties, ze gingen als 1 blok tegenover mij staan. Het was voor mij niet meer te doen, mij uiten was dus geen goed plan. Ik heb ze nu een dik jaar niet meer gezien en heb er nog altijd last van. De vriendschap is voorbij omdat IK op mijn knieen moest tegenover de hele groep...ik heb besloten om geen contact meer met ze te hebben.Als deze vriendin veel voor je betekend probeer haar niet los te laten ook al gedraagd ze zich op dit moment even wat vreemd. Grote kans dat ze inderdaad jaloerse gevoelens heeft of het gewoon moeilijk heeft. Op dit moment zijn jullie levens wat anders dus logisch dat het contact wat minder is nu. Als zij jou kwijt wil zal je dat snelgenoeg merken...tenzij je het zelf zat bent natuurlijk. Wees gewoon eerlijk en zeg dat je haar mist...
ik zou het ook loslaten. Jullie interesses liggen nu te ver uit elkaar, dat gaat straks als jouw kindje er eenmaal is niet veranderen, sterker nog, het wordt alleen maar erger als jij straks zo overvol van liefde voor je kindje bent dat je het niet langer meer kan inhouden voor haar. En niet alleen jij hoeft je aan de vriendschap aan te passen, zij mag ook best wat water bij die alcoholvrije bocht gooien, maar ik heb zo het idee dat ze dat niet snel zal doen. Mensenlevens veranderen nu eenmaal, en je hebt gewoon nooit de garantie dat een vriendschap tot in de eeuwigheid blijft bestaan. Als je echt het idee hebt dat jij er de meeste energie insteekt, maar er niet genoeg voor terugkrijgt en dit niet kan accepteren, moet je voor jezelf nagaan wat echt belangrijk voor je is en een keuze stellen.
Ow wat kan ik mij in jou verplaatsen bij ons heeft het 12 jaar geduurd en heb mij ook niet altijd liefdevol opgesteld met de zoveelste zwangerschap. En nu we wel ouders zijn gaan hun kinderen naar de middelbare school dus nog een groot verschillen onderwerp
Zo te lezen wordt je vriendschap nu erg op de proef gesteld. Nu komt het er wel op aan. Erop of eronder. Ik zou een eerlijk gesprek met haar aangaan. Of geen contact meer opnemen en op deze manier kijken of er nog interesse is van haar kant. Ik vind het wel knap van je vriendin dat ze eerlijk toegeeft moeite te hebben met je zwangerschap en het zelf ook wel graag zou willen.
Wat vervelend voor je meis! Een vriendschap hoort door dik en dun te zijn, hoe verschillend je levens ook zijn.. Ik snap dat jullie levens op dit moment het tegenovergestelde zijn en zei druk is met andere dingen dan baby's, maar kom op, ze kan wel wat interesse tonen in jullie wondertje. Want naar al die jaren wachten en dan mama worden is iets wat je met dierbare wil delen. Ik hoop dat je het een beetje van je af kan zetten. Uit eigen ervaring kan ik wel zeggen dat jullie levens straks als jullie kleine er is nog meer verschilt en misschien wel uitelkaar groeit. Wie weet draait ze helemaal bij als de baby er is. Als het niet zo is zal ik niet zoveel moeite meer in haar steken.. Probeer je energie te steken in vriendinnen die wel geintereseerd zijn in je leven. Succes met de laatste loodjes!!
Ik ben heel vroeg uit huis gegaan (17) en getrouwd (20)... Sommige vriendinnen wonen nu nog thuis. Ik kan me goed voorstellen dat voor vrijgezellen, thuiswonenden vriendinnen het niet altijd leuk was hoe ik over m'n trouwdag praatte... Van de ene krijg je begrip, de ander niet. Er zijn ook wat vriendschappen verwaterd. Ik ben daar heel makkelijk in, het hoort van twee kanten te komen. Bij jouw vriendin komt het vooral van jouw kant, en ik vind het eigenlijk belachelijk dat jij niet over jouw geluk mag praten. En überhaupt sms'en op een babyshower vind ik belachelijk asociaal ... Soms is laten gaan moeilijk, maar het hoort eigenlijk niet zo te gaan met een vriendschap. Succes met beslissen...
Ik sluit me aan bij wat veel voorgangers al hebben gezegd: Soms moet je mensen laten gaan, niet omdat het je niets kan schelen, maar omdat het hun niets kan schelen. Een vriendin die niet oprecht in jou (en je geluk) geïnteresseerd is, is jouw energie niet waard... Sterkte, ik vind het zelf ook nooit leuk als contacten verwateren...
Ik herken het wel, bij mij is hierdoor ook een vriendschap spaak gelopen. Helaas maar jammer... Als je eenmaal een kindje hebt dan leer je wel weer andere mensen kennen. Het is niet echt prettig als je je blijdschap om je zwangerschap moet onderdrukken omdat ze jaloers is... En ik zou met haar praten, zeggen dat dit je dwars zit. Wellicht helpt het als je elkaars gevoelens kent.
Dit gebeurt vaak met vriendschappen. Jij staat op het punt een heel ander leven te krijgen dat waar in zij nu leeft. Natuurlijk ben jij vol van de aankomende baby. En dat straal je denk ik uit ook al probeer je dat onderwerp niet te bespreken. Maar het is een onderwerp dat duidelijk zichtbaar is nu. Of het komt nog goed of dit woord uit eindelijk een gezellige kennis waar mee je een leuke tijd hebt gehad. Probeer het naast je neer te leggen.
Hier een soort gelijk verhaal als Smnee. Ik was 17 toen ik uit huis ging en 20 toen ik ging samen wonen en 21 toen ik getrouwd was en zwanger raakte. Geen van mijn vriendinnen snapte dit want tja hun wilde uit gaan geen vaste relatie oid. Terwijl ik al echt met huisje boompje beestje bezig was. Nu ben ik zwanger van de tweede en komen de meeste vriendinnen weer aanwaaien omdat ze nu ook samen wonen/verloofd/in verwachting zijn. Alleen hou ik nu een beetje de boot af ik was best teleurgesteld omdat we een hele hechte groep waren!
jullie interesse's liggen allebei bij wat anders, het is dus niet gek dat het nu zo loopt. ik herken het wel, ik had een goede vriendin, ken haar nu 10 jaar, maar sinds ik zwanger raakte van de 1e is die vriendschap erg veranderd, we hebben elkaar niet veel meer te vertellen. gelukkig hebben we het wel aangehouden door 1x in de maand even af te spreken, en nu... is ze zelf zwanger en veranderd de vriendschap weer, maar dan erg positief!
Loslaten!! Door jouw kindje krijg je vanzelf ook weer nieuwe vriendinnen! Zij staat gewoon op een ander punt in haar leven en dat gaat gewoon niet altijd samen. Ik merk dat hier vaak met vrienden van mijn man. Zijn ze druk met 'zuipen' en op stap gaan. En begrijpen niet dat dat bij ons niet meer kan. Ook geen behoefte aan hoor😉