kan iemand me alsjeblieft gerust stellen? ik heb absoluut geen huilbaby maar als Gwen huilt dan gilt ze het gewoon uit ! echt hard niet normaal meer gewoon.... echt heel schel als ik dan alles heb geprobeert ... fles ... schone luier ed. en gaat ze dan nog door word ikhelemaal gek van dat harde gekrijs... ik zak helemaal in elkaar met me handen op me oren en zet t toch op een janken ik kan gewoon niet tegen dat gehuil en heb geen geduld word er helemaal knetter gek van ..... voel me zo'n waardelose moeder ! doe ik iets verkeerds ofzo ? voel me zo waardeloos omdat ik niet tegen het gehuil van me eigen kind kan!? wat voor n moeder ben ik dan?
je bent een doodgewone moeder waarvan de hormonen ongetwijfeld nog in de knoop zullen zijn en je wilt je kind niet horen huilen want je verlangt juist een beetje naar wat rust en tijd voor jezelf, en huilen betekent dat je weer voor je kind moet klaarstaan... het komt allemaal vast wel goed meis, ik herken het best wel maar het gaat over
Lieve schat, je bent helemaal niet waardeloos! Het is ook nogal wat om ineens een kindje in je leven te hebben die alles bepaalt. Jullie moeten allebei wennen aan een nieuwe situatie. Gezien haar leeftijd zou het goed kunnen zijn dat het krampjes zijn. Wat hier echt goed hielp was 'fietsen' met de beentjes en druppeltjes van cinababy. Krijgt Gwen ook een speentje? Misschien is haar zuigbehoefte wel heel erg sterk en zou een speentje uitkomst bieden. Wat voor voeding en hoeveel geef je? Is het huilen meteen na een voeding? Of 'slaat' ze zichzelf wakker? Dan zou inbakeren kunnen helpen. Je zult ben ik bang toch zeker wat geduld moeten kweken want zo'n kleintje huilt niet voor niks... hou haar lekker dicht tegen je aan en wieg haar rond, bij Louise heb ik heel wat rondjes door de kamer gewandeld met haar in mijn armen. Is er niet iemand die je kan helpen (papa?) of je moeder ofzo? Als je het echt niet meer trekt, kom je maar hierheen, we wonen niet ver van elkaar vandaan zie ik. Veel succes en hou in je achterhoofd dat dit ook overgaat.
hey, ik herken het ook. het schelle krijsen deed me in elkaar krimpen en dikwijls huilde Yelena 's nachts in het begin. dan trok ik mijn dekbed over mijn oren want ik kon echt niet tegen dat geluid. op dat moment voelde ik me niet schuldig, nee ik werd gewoon gek van dat geluid, waarom doet ze dat nou? ik eiste eigenlijk wat ruimte en rust voor mezelf maarja zo'n baby'tje wist dat natuurlijk niet. op een gegeven moment vond ik meer rust in mezelf (mede doordat ik borstvoeding heb laten vallen zoals je misschien wel gelezen hebt) en gek genoeg was mijn dochter na 2 dagen veel rustiger. misschien kan je eens nagaan voor jezelf of er iets is wat je onrustig en gestresst maakt. ben je gestresst dan voelt je kind dat echt haarfijn aan heb ik gemerkt. maar dat is niet erg hoor. je verdiend het om lekker in je vel te zitten en je kindje ook! je bent echt geen waardeloze mama! gun jezelf en je meisje de tijd om lekker aan elkaar te wennen.
Meis je bent geen waardeloze moeder! Het is volkomen normaal dat je daar niet constant tegen kunt. Je bent toch ook maar een mens! Je zegt dat je alles al hebt gedaan schone luier fles e.d. Ik noem gewoon een paar dingetjes op die passen bij de leeftijd van je kindje, wie weet heb je er wat aan: -hou haar met haar buik tegen jouw borst aan, en trek dr knietje onder haar lijfje zo hoog mogelijk, als ze krampjes heeft kan dat verlichting geven. Een andere tip voor krampjes is gewoon lekker een warm badje maken en haar erin doen. Wij hebben dano vaak genoeg savonds laat in bad gedaan -hou haar lekker dicht bij je, lichamelijk contact en dan het liefste huid op huid kan troostend werken. -probeer je eigen hoofd leeg te maken met alles wat je nog moet doen, ga op je bed liggen met haar neem dr tegen je aan en zing bijvoorbeeld zachtjes voor dr. -probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven, hoe moeilijk ook want je kindje voelt alles feilloos aan! Ik gaf zelf rond die tijd borstvoeding dus tips daarover heb ik niet. Vergeet ook niet dat je pas sinds heel kort moeder bent he meis, je lichaam is nog moe en je geest moet ook nog herstellen en opnieuw wennen aan een leventje erbij! Ik kan nu na 17 maanden mama te zijn zeggen dat ik de maanden als volgt heb ervaren: 0-3 maanden echt ontzettend zwaar! Blij dat het voorbij was 4-12 maanden steeds leuker, maar nog steeds zwaar zowel lichamelijk als emotioneel vanaf 1 jaar Nu ben ik weer mezelf aan het worden. Het is natuurlijk voor iedereen anders. maar soms verwachten meiden na 1 dag bevallen te zijn direct alles natuurlijk te kunnen, en dat werkt niet zo. He wordt (hoe cliche) vanzelf echt makkelijker. een tip: ALs ze echt blijft huilen na bovenstaande tips, mag je altijd naar de huisartsenpost bellen voor advies. Als je bijvoorbeeld twijfelt of ze pijn heeft ofzo. sterkte meis!
@ manuela heel lief dat je je aanbevolen houdt pas maar op misschien kom ik wel langs haha. ik probeer 5x per dag 150cc te geven maar ze komt nog snachts tussen 5 en 6 uur dus meestal zijn het 6 flessen. ik gebruik cinababy voor de krampjes en dat leek te helpen . van de friso 1 ben ik langzaam over gegaan naar de comfort en omdat de krampjes over waren ben ik sinds eergister trug gegaan naar de friso 1. het huilen is meestal savonds ( iedereen zegt dat het een huiluurtje is (maar moet dat zo hard dan ;P)) Gwen heeft vanaf dag 3 al een speentje (is nu trouwens 7 weekjes ) als ze eenmaal slaapt tuft ze die meestal weer uit en is ze weer wakker . begrijp me alsjeblieft niet verkeerd ikhou zielsveel van me moppie maar af toe denk ik van oooo mam kom dr halen ... me man heeft heel veel geduld ... ik zal het inderdaad moeten kweken ben ik bang maar het CB zegt dat ik dr een half uur moet laten huilen ! nou dan kun je mij na dat half uur al opbergen .... x
Heeft ze een moeilijke bevalling gehad? Wordt ze wel stil als je haar oppakt en met haar loopt? Gaat ze huilen als ze moe is, of nadat ze heeft gegeten? Doet ze bepaalde dingen als ze huilt, iets dat je opvalt? Ze is nog zo klein... kan je haar troosten? En no way ben je een waardeloze moeder! Joh bijna iedereen tobt hier in meer- of mindere mate met haar kindje, de een is wat eerder bereid het toe te geven dan de ander... Je bent echt niet de enige, in tegendeel! Misschien kan je proberen een patroon er in te ontdekken... Dan kan je zoeken naar de oorzaak en dus een oplossing... Nou meid in elk geval veel sterkte en je hebt een lieve mama, geen waardeloze!
als ik haar optil en met dr loop is ze inderdaad stil maar ik kan toch niet de hele avond met haar blijven lopen? en tja moeilijke bevalling? eh 16 dagen te laat, ingeleid, en Gwen is met de vacuum gehaald waar ze in het begin een hele bult aan over had gehouden , afgelopen dinsdag een echo gehad van haar hoofdje en alles is weer goed. ze huilt zoiezo als ze honger heeft ... en tja als ze moe is eh jah ook eigelijk .
Ja huilen is de enige manier om te communiceren, en dat ze dat dan nu al zo hard kan tsja, je zal er aan moeten wennen. en de hele avond lopen is inderdaad soms het enige wat je kunt doen. die kleintjes hebben heel veel aandacht nodig.
Oh dat van de vacuumpomp, dat zou best eens iets kunnen zijn. Yelena is ook zo geboren en mijn gevoel zegt steeds dat dit echt heel naar voor haar was. Misschien kun je daar iets over opzoeken ofzo of op het CB vragen wat voor effect dit nog heeft.
Ik heb het met onze jongste dochter ook gehad.... Mennnn wat kon dat kind krijsen...niet normaal, het ging gewoon in me kop zitten zo hard Ik gebruikte cinababy, dat deed ik op het speentje, dat werkte wel even, verder heb ik ook van alles geprobeerd, met de voedingen. Want onze dochter had honger honger honger, en daar krijste ze zo van. Dat krijsen doet ze overigens nu nog Maar dat is gewoon haar huilen. En op een gegeven moment ben ik nutrilon forte gaan gebruiken en gemixed met nutrilon omneo. en dat werkte! Dat samen gedaan met haar toch regelmaat en rust te geven, dus in dr bedje, en ja ook wel eens 10 minuten laten huilen, maar na een dag of 4 ging het een stuk beter... Ik weet het , het is moeilijk, maar je moet er doorheen door deze periode. En je bent geen waardeloze moeder, je bent een mens. Probeer af en toe rust te nemen, als je meisje ook slaapt. Want die rust heb je echt nodig. En het is gewoon zo, sommige baby's huilen nu eenmaal erg hard!
ook wij hebben in de eerste 3 weken , vooral s avonds, uuuuuren met haar gelopen. Zo vermoeiend. Gelukkig kwam af en toe m'n schoonzusje of m'n schoonmoeder op bezoek , of als we eens daar waren, dan namen zij het over. Ze zeiden dan ook; joh, blijf zitten, jij moet heel de avond misschien nog wel. Terwijl ik het wat rottig vond om ze met m'n huilende dochter 'op te zadelen' in plaats van met een lief kleinkind of lief nichtje... Maar dat scheelde best wel. Een kwartier krijsen, leek voor mijn gevoel ook wel uren. Het maakt je echt gek . Maar oke, ik hoop dat het gauw beter gaat, sterkte!
Proberen in elk geval zelf rustig te blijven, je kindje voelt het als je zelf onrustig wordt... Maarja, da's natuurlijk gemakkelijk gezegd dan gedaan, als ze zo huilt. Lekker met haar op en neer wandelen, of in haar bedje leggen en je handen op haar hoofdje en onder haar voetjes leggen, zodat ze het idee heeft weer in de baarmoeder te zijn, zo worden ze vaak ook rustig (was een tip die ze ons in het ziekenhuis gaven en bij Jesse hielp dat altijd wel goed).
och ja dat krijsen kan echt in je hoofd gaan zitten inderdaad! lig ik lekker in bad, dan hoor ik zijn gehuil draai de kraan dicht....niets! ps tik dit met baby op schoot vandaar wat korte reactie
Geen probleem hoor, je bent van harte welkom! Inderdaad, de hele avond met haar lopen is misschien wel de enige oplossing, probeer anders eens een draagzak, dan heb je toch je handen vrij. Wat het cb adviseert vind ik echt schandalig... een half uur laten huilen als ze zo klein zijn! Louise laat ik nog niet eens een half uur huilen, laat staan zo'n klein hummeltje. Ze huilen nu eenmaal om te laten merken dat er iets is. Heb je het idee dat het met de comfort voeding beter ging? Dan is het misschien een idee om daar weer naar terug te gaan.
ik zou niet zo vaak van voeding wisselen, het heeft even tijd nodig om aan te slaan, en de darmpjes moeten dan weer wennen. Als je iedere keer iets anders probeert is dat voor de darmpjes helemaal niet goed. En dat huilen,van een half uur, dat is idd heel erg zielig, maar in de meeste gevallen werkt het wel, want een baby heeft nu eenmaal behoeft aan rust, en doordat het niet aan zijn rust kan komen doordat hij iedere keer opgepakt wordt, wordt het huilen steeds maar erger, want hij wordt steeds weer geprikkeld. Dus 10 minuutjes laten huilen , kan misschien beter, zijn als je baby daarna lekker slaapt. Dan de baby 20 keer uit zijn bedje te pakken om te troosten, en dan weer terug te leggen. Bij mijn meisje heeft het in ieder geval in combinatie met haar voeding enorm goed geholpen. Alleen ik zou het geen half uur doen , maar 10 minuten aanhouden. en dan weer even kijken , maar zeker niet uit bedje halen. De draagzak is inderdaad een optie. Maar het beste is in hun eigen bedje.
heel herkenbaar. alyssa heeft tot ze 3maanden was vreselijke darmkrampjes gehad. ik kon haar niet troosten omdat ik zelf helemaal gestresst werd van haar gehuil. ik heb dr ook een aantal keren in de bedje gelegt en ben beneden gaan zitten huilen. als ik dan weer wat rustiger was ging ik naar alyssa en kon ik haar beter troosten. echt een tip heb ik niet voor je, maar je bent echt geen slechte moeder omdat je niet tegen het gehuil kan. ik denk dat de hormomenmonsters ook wel meespelen. probeer tijdens het huilen even afstand te nemen zodat je zelf ff op adem kan komen. (even laten huilen is niet erg hoor) liefs doris
Het beste is nog altijd de veilige huid en geur van mama. Als je kind behoefte heeft daaraan, voldoe er aan. Kinderen van die leeftijd laten huilen maakt ze alleen maar onzeker en bang. Want ze hebben alleen maar het huilsignaal om aan te geven dat er wat is. Een CB wat doelbewust ouders adviseert om kinderen van die leeftijd te laten huilen, mogen wat mij betreft de tent sluiten. Laat je kind weten dat je hem/haar veiligheid troost biedt. Dit kan je doen middels bijv. een draagdoek. Of lekker bij je in bed nemen. Uiteindelijk krijg je er hele onafhankelijke, gehechte kinderen van, aangezien ze weten dat ze altijd een veilige basis hebben namelijk, thuis bij de ouder (s)/verzorger(s). http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... highlight=
gelukkig voelt mijn meisje zich bij mij ook veilig, ondanks het laten huilen... Sterker nog, mama is alles