Sinds 2 avonden huilt Steven als hij naar bed word gebracht, zodra je wegloopt begint hij. Eerder ging hij meteen lief slapen. Gister sliep hij om 22.00 nog niet, en zijn we uit nood maar een eindje gaan rijden, waarna hij wel ging slapen. Iemand tips?
Mss zit hij in een sprongetje en is dit het beruchte sprongetje dat hij verlatingsangst heeft. Klinkt mij nl heel erg bekend. Britt heeft het ongeveer 2 mnd gelee gehad.
Pff Cyenna heeft dat nu dus ook als ze moet slapen. Als je bij dr bent is ze stil, loop je weg begint ze te krijzen. Hihi we moeten er dan maar weer doorheen
Nou.. eerst eruit gehaald en toen zat ze met een smile van oor tot oor, dus weer naar bed gedaan. Weer erg hard huilen. Toen ben ik ff met haar op ons bed gaan liggen, maar daar ging ze ook niet slapen. Na 10 minuten weer op haar eigen bedje gelegd en toen ging ze slapen.... na nog heel even gehuild te hebben. (telkens als ze dus bij ons was huilde ze niet) Is denk ik voor iedereen verschillend waar het kindje rustig van wordt.
Oei... Wat een lastig probleem, Mensi.... Aangezien Steven precies op dezelfde dag geboren is als Sibel, vrees ik dat dat sprongetje ook wel eens deze kant op kan komen... Al mag ie van mij achterwege blijven! Veel succes!
Verlatingsangst misschien, kan namelijk wel rond die tijd komen! Ik heb het zelf gelukkig niet meegemaakt!
Ik heb haar toen wel gewoon in bed laten liggen en ben erbij gaan zitten tot ze rustig werd. Britt werd nl, als ik haar eruit haalde en 1 stap over de drempel van haar kamer zetten, weer rustig en voelde me dus flink in de zeik genomen. Dus liet ik haar in bed liggen en probeerde haar rustig te krijgen door over haar bol te aaien en heel zachtjes tegen haar te praten. En zodra ze stil was dan ging ik steeds een stukkie verder naar de deur. En op een gegeven mom kon ik dan weg. Soms moest ik ook wel helemaal opnieuw beginnen hoor, want ze ging ook wel weer is helemaal over de piemel als ik bij de deur stond. Ik zou je iig niet aanraden om hem uit bed te halen. Ze moeten gewoon leren dat je er gewoon nog bent, ook al ben je er niet. Bij Britt duurde dit een maand ... heel vervelend .., Succes meid
Nou gister is hij rond 20.30 gaan slapen, gelukkig en vannacht was hij om 00.30 wakker, maar toen heb ik er een flesje in gestopt, daarna ging hij weer slapen. Misschien moet ik hem sávonds ook nog even oplaten, hij gaat er nu om 18.30 in, misschien is dat te vroeg. Nou ja ik probeer het wel- je weet het soms ook niet altijd. Het zal idd een sprongetjes zijn, komt vast wel weer goed.
Britt gaat ook altijd rond 19u naar bed en werd in dat sprongetje ook steeds wakker snachts. Ik heb eerst een paar dagen geprobeed om haar stil te krijgen met knuffelen en kroelen midden in de nacht, maar op een gegeven mom ben ik ook een fles gaan geven snachts. Wilde het eigenlijk niet, want was bang dat ik weer iedere nacht een fles zat te geven .. Nu ze uit het sprongetje is komt ze idd soms nog voor een fles snachts. Wel fijn dat hij nu toch lekker heeft geslapen.
ik zit met precies het zelfde maar Anne is dan ook echt om elk uur weer wakker. vannacht heb ik haar van half elf tot half twaalf laten huilen vond dit erg heel moeilijk en ben er eigenlijk ook heel erg op tegen maar naar een uur geschreeuwd te hebben is ze dan toch in slaap gevallen en heeft door geslapen toe half 8. Ze heeft dit trouwens al 2 weken hoor ik kreeg het idee dat het een gewoonte aan het worden was dat we er steeds heen gingen ben beniuwd hoe ze het nu vannacht gaat doen. groetjes gerdien
Kylian heeft dit ook gehad (gehad gelukkig) het heeft zo'n 3 weken geduurt, elke keer viel hij netjes in slaap om een uur later al schreeuwend wakker te worden. Speentje erin en een uur later het zelfde verhaaltje opnieuw, soms haalden we hem uit bed en lieten hem naar de plaatjes op de deur kijken om hem vervolgens er weer in te leggen en weer een uurtje rust te hebben. Op een gegeven moment ben ik ook 's nachts de fles gaan geven omdat hij daarna wel een paar uur achter elkaar bleef slapen. Hij had dit ook over dag hoor, zodra ik uit het zicht ben is het huilen en dan maakt het niet eens uit dat papa er wel gewoon is. Ze schijnen in dit sprongetje zich bewust te worden dat ze dus een eigen persoon zijn en niet een verlenging van papa en mama. Ze beseffen dus ook dat er iemand even weg kan gaan. Het flessen probleem heb ik aan het concultatiebureau voorgelegd en nu heb ik ander spul gekregen voor in de avondfles dat beter zit en we gebruiken het nu een week en sinds een paar dagen (op het moment dat ik er 2 schepjes in ging doen) slaapt hij weer netjes de hele nacht door. (om 8 uur de laaste fles en tegen 7.30 uur meldt meneer zich weer) Groetjes Anita