Ik zit op het moment even helemaal met m'n gevoelens in de knoop. Vanaf december 2013 zijn we bezig voor een tweede kindje. Ik was direct in de eerste ronde zwanger, maar heb bij 7 weken zwangerschap een miskraam gehad. Ik heb het daar wel een tijdje moeilijk mee gehad (en met momenten nog steeds wel) maar desondanks zijn we wel direct verder gegaan met proberen. De tweede ronde zit er net weer op, ben zaterdag toch helaas ongesteld geworden. Maar nu is het zo dat ik even ontzettend in dubio ben of ik vind dat we even een tijdje moeten wachten of dat we er gewoon weer voor moeten gaan. Ik merk dat het hele zwanger worden mij ontzettend veel stress oplevert. Zelfs zoveel dat ik er vorige week letterlijk ziek van werd. In de laatste week voordat ik wel of niet ongesteld moet worden ben ik alleen maar daarmee bezig, ik kan nergens anders aan denken en het beheerst dan behoorlijk mijn leven. Hierdoor was ik zaterdag erg opgelucht dat ik ongesteld werd, zodat die spanning weer van me af is gevallen. Zou het door de miskraam komen dat ik me zo voel? Ik heb dit toen bij mijn zoontje namelijk nooit zo gehad. Als ik eerlijk ben denk ik dat het t verstandigst is om even tot rust te komen, maar die enorme kinderwens is er echt wel en ik vind het aan de andere kant jammer om kansen verloren te laten gaan. Wat vinden jullie? En zijn er hier meiden voor wie dit herkenbaar is?
Geef jezelf rust.. probeer er niet mee bezig te zijn wanneer je ei is en je nod en ga ook niet specifiek klussen op die dagen. Denk even aan je eigen! Hoor vaak zat verhalen als mensen even pauze houden dat ze dan juist zwanger worden!
Een pauze is een goed idee. Hoeft niet eens zo lang te zijn. Een zwangerschap is al stressvol en die wil je zo prettig mogelijk ingaan. Heel verstandig dat je goed voor jezelf zorgt op deze manier!
Hoi Jinxx, ik herken je gevoelens. Ik heb ze nu bij een 3e niet, maar bij de eerste en tweede wel. De eerste was snel raak, de tweede liet wat langer op zich wachten (7e keer raak). Dat is natuurlijk gemiddeld, maar omdat de 1e snel raak was, vond ik dat wachten bij de 2e heel moeilijk. Ik was er ook erg veel mee bezig in mijn hoofd, ja. Al heb ik nooit ovu testen gedaan en bewust niet voor m'n NOD getest. Maar ik was de paar dagen voor mn NOD dan soms echt misselijk van de spanning. Wij zijn wel gewoon doorgegaan, maar ik moest mezelf wel even tot de orde roepen, zovan: hoe erg is het als het wat langer duurt? Waarom móet het deze maand raak zijn? Dat ging op een gegeven moment landen, waardoor de spanning minder werd en uiteindelijk dus in ronde 7 zwanger geraakt. Jij hebt een miskraam gehad, dus dan is het wel even anders. Als je om die reden een pauze neemt, heel begrijpelijk (en om andere reden ook natuurlijk). Ik had het niet gekund, een pauze nemen. En in de maand dat ik dacht niet zwanger te zijn (niks geen symptomen) was ik het juist wel. Meid, het komt vanzelf! Probeer (afgezien van het verwerken van je miskraam) ook met blijdschap uit te zien naar een nieuw kindje. Mij hielp het om alvast een rompertje te kopen en wat andere babydingetjes, nog voor ik zwanger raakte. Voor mij hielp dat om te beseffen: het komt vanzelf. Misschien dat het jou ook kan helpen. Sterkte.
Persoonlijk.... Denk ik dat je in die pauze er toch ook mee bezig zal zijn je gaat toch rekenen... menstruatie.... dan en dan ongeveer ei. Hier was ik de eerste 3 maanden nadat we afscheid hebben genomen héél erg mee bezig... ik werd er gek van!! Daarna werd het minder. Dus ga er voor zowel in als na die eventuele pauze zul je er net zo hard mee bezig zijn. Dat zou inderdaad kunnen komen door je miskraam. Ikzelf voelde me erg in de steek gelaten door mijn lichaam. En wilde zsm weer zwanger worden.
Thans voor jullie reacties! Ze zijn erg wisselend haha... Tis denk ik voor iedereen persoonlijk wat nou het beste is, maar vind het fijn om het hier kwijt te kunnen. Ik denk dat we in ieder geval even een maandje overslaan en dan zien we volgende maand wel verder. Vind het voor nu een fijne gedachte dat ik deze maand in ieder geval die stress niet heb en vanaf dan kijken we maand voor maand verder. Ik moet denk ik leren om het wat meer los te laten en ik denk dat dit wel een goede manier voor me is!