Als je niet meer voor je kinderen kunt zorgen? Je vriend zorgverlof laten opnemen? Of doorgaan tot je weer in het ziekenhuis ligt? Ik zit er helemaal doorheen en voel me zelfs te zwak om ze te verschonen of een broodje te smeren. Als ik dit wist.. Had ik misschien wel een abortus overwogen.. Hopelijk stoot ik hier niemand mee voor z'n hoofd maar dit is echt niet leuk meer.. Dus ja dan ga je zo denken. Pfff wat moet ik nou..
Is er niemand in de buurt die je kan helpen? Ouders, schoonouders andere familie? Misschien kun je met je huisarts praten en eventueel vragen om thuiszorg? De boel de boel laten en tijdelijk ergens logeren bij goede vrienden? Als er echt geen andere mogelijkheid is zou ik je vriend vragen meer thuis te zijn op de cruciale momenten (opstaan en naar bed gaan)
Ik vind dit wel erg hard ja en wordt er een beetje misselijk van als ik het lees. Ik denk dat je wat duidelijker moet zijn over het hoe en wat als je begrip wil als je zulke dingen schrijf. Doet me zeer om te denken dat je zo over je ongeboren kind kan denken (en dat terwijl je al 2 jonge kinderen heb rond lopen) Denk na voordat je steeds aan uitbereiding wil beginnen, ga van tevoren na of je genoeg support heb (familie/vrienden oid) Sorry voor mijn heftige reactie, maar ik kan dit moeilijk begrijpen
het klinkt alsof je HG hebt en dat is echt uitputtend, alle mensen die je nu kunnen helpen zouden misschien iets kunnen doen, boodschappen, kinderen 's ochtends uit bed, in bad etc. heb je ook iets gekregen tegen de misselijkheid? in zetpilvorm zodat je dat niet ook nog eens uitspuugt, en verder zou je vriend inderdaad zorgverlof kunnen opnemen. ik denk dat het nog heel erg onderschat wordt hoe ziek je kunt zijn van een zwangerschap, heel veel sterkte en hopelijk gaat het de komende weken wat beter worden. dat gevoel van abortus is ook te begrijpen, als een zwangerschap je zo ziek maakt dat je niet meer kunt functioneren en je hebt ook 2 kleintjes rondlopen die nog erg veel aandacht nodig hebben dan raak je uitgeput, lichamelijk en psychisch. zodra je je weer wat beter voelt heb je daar dan ook spijt van.
Ik vind het ook wel een beetje lomp, bij mij en velen met mij hier zou het meer dan erg welkom zijn. Je begint toch niet roekeloos aan een 3e?
Loes (en anderen lees is nu), niet alle zwangerschappen komen gepland. Als je zo ziek bent dat je niet voor je kinderen kan zorgen, kan ik het gevoel van TS wel begrijpen. Als het kan zou ik hulp van familie en vrienden inschakelen en als het goed is heb je recht op thuiszorg, mijn nichtje heeft dat ook gehad toen ze zwanger was van de 4e en bekkenklachten had.
Wat zou ik doen als ik zo ziek was dat ik niet meer voor m'n kinderen kon zorgen? 1. Zo goed als ik kan, voor mezelf (laten) zorgen, zodat ik het zo snel als mogelijk wel weer zelf kan; indien nodig met hulp 2. Iemand anders regelen voor de kinderen (partner, familie, vrienden) 3. Honderd keer nadenken voordat ik nog eens voor gezinsuitbreiding kies. (ik neem aan dat abortus in dit stadium geen reële optie voor je is; zelf zou ik dat nooit doen als ik had geprobeerd om zwanger te worden, maar zou het me in principe wel kunnen voorstellen als de zwangerschap totaal ongepland was.) Dus mijn advies: zorg nou maar eerst dat jij weer gauw goed genoeg op de been bent. Iemand anders moet dan nu maar even voor je kinderen zorgen.
Kan me voorstellen dat TS de zwangerschap niet echt prettig vind en zo gaat denken.. Als je constant zo ontzettend ziek bent en alles bij elkaar kotst.. Meer op het toilet zit, dan ergens anders, de energie niet hebt om voor je kindjes te zorgen.. Probeer zo veel mogelijk hulp te vinden.. Familie, vrienden.. Je partner verlof laten opnemen of iets anders proberen te regelen met zijn werkgever.. Je HA nogmaals bellen of hij nog iets weet? Andere medicijnen of opties.. Heb er geen verstand van hoor, dus weet niet of dat mogelijk is, maar je kan het altijd proberen.. Succes meid, lijkt me vreselijk om zo ziek te zijn..
Ik wil me even nader uitleggen. Ik begrijp hoe rot je je kan voelen tjidens een zw (en ook nog zorgen voor 2 jonge kinderen) is zwaar ja. Maar je hebt het over een ongeboren baby. (of het nou geplan is of niet, hij of zij is er) Nog zo weerloos, zo klein en onschuldig. Volledig afhankelijk van zijn moeder. Een baby, met ziel. Nieuw leven. Echt leven wat als een zegen beschouwd moet worden dat dat babytje jou heeft uitgekozen om jou als zijn of haar moeder te krijgen. En jij praat over een abortus alsof het ok is gewoon omdat je je zo ziek voelt. (en dat ziek zijn onderschat ik absoluut niet, maar als moeder ga je door vuur voor je kinderen) Mijn hart gaat uit naar jou babytje dat je zo kan denken en typen. Stel je voor dat je baby dat later te weten komt. Dat je zo luchtig over zijn of haar leven dacht. Zeer pijnlijk en verdrietig.
toch denk ik persoonlijk dat ze het niet meent maar dat ze nu dat gevoel heeft omdat ze uitgeput is en zich alleen maar weer iets beter wil voelen.
Ik kan mij die gevoelens toch voorstellen, bijvoorbeeld vanuit schuldgevoel tegenover die 2 andere weerloze, kleine en onschuldige levens die je al hebt rondlopen. Zij hebben er niet voor gekozen dat mama weer zwanger is, en daardoor ziek is geworden en dus niet meer voor hen kan zorgen (of met ze kan spelen, stoeien en dat soort leuke dingen). En misschien is TS ook wel depressief? Dan kun je ook zo gaan denken. TS, het maakt je in mijn ogen echt geen slecht mens. Jij hebt niet voor ziek zijn gekozen. Ik hoop echt dat er iets aan te doen is, waardoor het te handelen wordt. Hou vol.
Het zou fijn zijn als er meer wordt nagedacht voordat je iets schrijft... Ik weet niet of deze zwangerschap gepland is, ik weet niet hoe ziek je bent van je zwangerschap. En ik begrijp dat het heel vervelend (wellicht zacht uitgedrukt) is dat je zo ziek bent. En daardoor niet je kinderen kunt verzorgen. Maar om dan hier te uiten dat je dan misschien abortus had overwogen?!? Dat kun je misschien denken, maar op een site als deze, waar mensen maanden, jaren hopen op een wondertje in hun buik?!? Ik hoop dat je genoeg hulp kunt krijgen van vrienden en familie. En dat je straks klachtenvrij bent en kunt genieten van 3 gezonde kindjes!!! Maar denk aub de volgende keer eerst na voordat je iets zegt.
Ik wou serieus reageren op je vraag over zorgverlof, maar na de opmerking van abortus heb ik daar niet zo'n zin meer in eerlijk gezegd. Had nog een heel verhaal getikt, maar ivm een reltopic risico maar weer verwijderd..... ga nu op mn vingers zitten. Sterkte!
Als mijn moeder (als ik daar contact mee zou hebben) zou schrijven wat TS schrijft zou ik het volkomen begrijpen hoor. Waarschijnlijk vertelt TS er dan ook bij hoe blij ze was bij de geboorte en nog steeds is .
Ik vind het ook heel erg dat je zo ziek bent en kan me bepaalde gedachten goed voorstellen (niet de abortus.) TS had niet kunnen weten dat ze zich zo zou voelen, hoezo dan denk eerst na voor je een derde 'neemt'? dat is pas apart. Voor hetzelfde was alles prima gegaan! Waar woon je eigenlijk TS, zou je graag eens willen helpen. Geen oppas of hulp in de buurt? Sterkte.
Kortom: Ze moet niet zeuren, want ze heeft al twee kindjes en nummer drie is op komst.. nee idd, als je zo ziek bent zul je tóch alles positief moeten bekijken.. Ik denk dat mensen het onderschatten, hoe het is om zo ziek te zijn van een zwangerschap..
Dames dames, ik denk dat ts het bedoeld in de zin dat ze het gewoon helemaal zat is. en het niet meer trekt. ik zelf heb de eerste weken van mijn zwangerschap ook gekotst, was lusteloos, was nergens toe in staat. en ik denk dat als ik toen ook nog 2 kinderen daarnaast moest opvoeden en verzorgen nou ik geloof dat ik adn zelf ook we ff zo''n dag zou hebben.. @Ts kop op meid! kan je niet de kids ff een dagje weg doen dat ze lekker een dagje naar opa en oma gaan ofzo? dat jij ff een dagje bij kan tanken?
Precies Snoopy. Idereen weet wat hormonen zijn en als je dan zó naar voelt en al twee kleintjes hebt.. (Keur de gedachte niet goed daarmee maar probeer in haar schoenen te staan.) Ts heeft niks aan verwijten nu.