Hallo allemaal, Ik moet helaas mijn banner weer veranderen, vandaag zou ik precies 7 weken zwanger zijn, maar helaas is gister de bloeding begonnen en vanmiddag kwam er een grote klont toen ik naar het toilet ging, het is over... Dat is me me nu wel duidelijk, ik ben er erg verdrietig van, 2 maanden terug ook al een miskraam gehad met 5,5 week en 8 maanden terug mijn dochtertje van 2,5 maand oud verloren.... Ik ben zo verdrietig en begrijp niet waarom dit allemaal, waar heb ik dit aan verdient, ik wil zo graag nog een kindje, maar het mag niet zo zijn lijkt het wel. De wens is nu nog zo vurig, alleen weet ik niet wat verstandig is, een paar maanden wachten en mijn lichaam wat tijd gunnen om te herstellen of gewoon doorgaan??? Wat denken jullie?? Is er iemand die dit herkent???
Wat verschrikkelijk voor je. We hebben elkaar al eens eerder 'gesproken' geloof ik. Op www.herhaaldemiskramen.nl onder Suus kun je lezen wat ik heb gedaan na 5 miskramen. Heel veel sterkte, ik vind het heel erg voor je. Suus
Ik kan je helaas geen antwoord geven op wat verstandig is. Ik kan je alleen zeggen dat ik het heel erg voor jullie vind wat er gebeurt en ik het niet herken. Ik denk dat een goed gesprek met een arts misschien wat duidelijkheid kan creeeren...? verstand en gevoel liggen soms verder van elkaar af dan je denkt maar soms ook dichterbij elkaar dan je verwacht.. erg lastig lijkt het me en erg verwarrend. In elk geval erg veel sterkte gewenst
Dat forum ken ik niet, maar heb wel hier op het vlinderforum over me dochter geschreven, hier op dit onderwerp over me vorige miskraam en daar had ik al lieve reaktie's van jou op gekregen suus, bedankt!! Het is goed te lezen dat je nu een goede zwangerschap doormaakt, het kan dus wel.... Ik weet nu gewoon even niet wat verstandig is, kan mijn lichaam na een bevalling en 2 miskramen in 8 maanden tijd weer een nieuwe zwangerschap aan....
Je lichaam misschien wel, maar je geest is een tweede. Het lijkt me wel erg veel in 1 jaar tijd... Ik heb in 1 jaar tijd 5 miskramen gekregen, en ik was een wrak! Misschien kan er toch wat onderzoek gedaan worden terwijl je een even rust voor jezelf neemt? (Staat dus op die andere site, wat ik heb laten onderzoeken.) Hoe tegennatuurlijk dat misschien ook voelt? Ik werd gedwongen om rust te nemen omdat ik het syndroom van Asherman bleek te hebben, en achteraf denk ik dat ik daardoor geestelijk veel weerbaarder door ben geworden. Uiteindelijk moet je doen wat goed voelt, rust of geen rust. Daar kan niemand je in raden. Lichamelijk is een pauze niet echt nodig. Lfs, Suus