Mijn zoontje van 1 is altijd al een slechte slaper geweest. Precies 2 maanden heeft hij doorgeslapen en daarna weer drama. Ziek, tandjes, fase, sprong noem t allemaal maar op. Afgelopen nacht elke 2 uur wakker. En elke keer na wat drinken (water) weer slapen. Nu hebben we hem om 7 uur op bed gelegd en is nog steeds wakker. Alles gevontroleerd. En ja, last van tandjes, maar voor de rest volgens ons niks aan de hand. Want, zodra we hem eruit halen is het gezellig. Dit wil ik dus niet meer doen. Maar laat ik hem liggen is t schreeuwen. Niet huilen, schreeuwen. Als ik af en toe naar hem toe ga, maak ik het erger. Maar zo laten gillen lijkt mij ook niet helemaal gezond. Wat moet ik nou doen?
Misschien gewoon weer ff een nachtvoeding geven. Hier hadden mijn zoontjes rond 1 jaar ook tijdelijk zo'n fase. Na een flesje melk vielen ze direct weer in slaap.
Misschien is de papfles te veel voor hem.. Heb je een normale fles melk geprobeerd? Eet ie mee met jullie?
Misschien toch even een paar avonden de tanden op elkaar en laten schreeuwen? Een uur schreeuwen lijkt mij ook niets, maar gezellig beneden snap ik ook wel van hem. Af en toe heen gaan maar niet eruit halen? Ja zal het ook niet weten alleen begrijpen ze volgens mij op deze leeftijd best veel. Misschien komt deze fase bij ons ook nog en zal ik ook met mijn handen in het haar zitten, zoals bij elke fase maar goed.
Ik weet niet hoe lang je hem laat huilen/schreeuwen? Onze dochter weet heel goed dat we haar niet meer uit bed halen, dus met hooguit een paar minuten is het over. Maar de eerste keer duurde dat ook wel wat langer. Misschien kun jullie nadenken over wat voor julie acceptabel is. Met 1 jaar mogen ze in mijn ogen best even liggen huilen. Geef je hem trouwens wat voor z'n tandjes? Hier geef ik elke avond wat druppels van VSM, anders is het 's avonds ook drama.
Hier rond die leeftijd hetzelfde gehad. Ging er eerst ook heen, toen was het idd gezellig. Uiteindelijk laten schreeuwen, oh mijn god wat voelde ik me slecht. Volgende dag hetzelfde, maar geschreeuw hield eerder op. Na 3 dagen ging mw heerlijk slapen. Sommige mensen zullen zeggen, je laat je kind toch niet huilen. Maar ik wist dat dit de beste manier was. Daarna is ze altijd heerlijk gaan slapen.
Zodra je kind een loopje met je neemt, kan hem best even laten huilen. Huilen van boosheid/frustratie omdat een kindje zijn zin niet krijgt, is iets anders dan huilen van verdriet, pijn, e.d. Ik zou dus inderdaad mijn kindje niet meer uit bed halen. Wel af en toe naar binnen gaan, aai over de bol, welterusten zeggen en weer weggaan. En dan steeds wat langere tussenpozen. Maar dan zou ik dus wel overtuigd zijn dat het niks anders is. Dat kan jij bij jouw kindje het beste zelf inschatten.
Ik zou even doorbijten. Hoe lastig ook! Wij hadden op die leeftijd ook een hele moeilijke fase met veel huilen (ook s nachts!). En dat is zo vermoeiend. Wij hadden 1 regel: we wilden haat niet uit bed, want dat vond ze veel te gezellig. Dus dan maar iedere 5 of 10 minuten er heen. Dan wist ze toch dat wij er waren, maar ook dat we alleen maar kwamen voor speentje of aai over de bol. Nou het duurde even, maar na een tijdje was het echt over. Als ze nu weer zo n huil periode heeft, dan doen we het weer vaak zo. Merk wel dat ze daardoor erg weet waar ze aan toe is. Ik zag hier iets over nachtvoeding staan. Dat zou ik persoonlijk echt niet doen. Want dan moet je daar straks ook weer vanaf. Vind dat op deze leeftijd meer gewenning worden, zeker als hij overdag genoeg krijgt en al een tijdje van de nachtvoeding af is. Heel veel succes!
Laten huilen en niet elke keer de kamer in gaan, rommelen boven zo dat hij je kan horen. Zo is het hier ook geweest en het enige wat helpt is rommelen ( meestal de was of wat schoonmaken) uk is nu 2 en rommel nog steeds boven, heb ik tenminste tijd voor de was en hij valt snel in slaap.
Ik heb dat ook, al weken. Dochter is nu 9 maanden. Minimaal elke twee uur wakker, en dan een paar keer achter mekaar.. Ze gaat steeds staan in d'r bed.. Laten huilen vind ik best wel pittig...