Ik lig nu nog in mijn warme bed, maar als ik er zo uit ga om te plassen ligt er al een test klaar.. Bijna 2 weken geleden een voor mij doen donkere ovulatietest, maar of ie positief was?? Afgelopen week wel steken in m'n borsten en onder in mijn buik, niet continu, maar zo nu en dan. Ik kon wel huilen om alle mooie liedjes en ik bleef maar gapen. Maar hoe langer we bezig zijn, hoe meer ik denk dat mijn lichaam me steeds weer voor de gek blijft houden met kleine hoopgevende kwaaltjes. Steeds vaker ben ik toch bang voor PCOS en dat we de MMM in moeten om een lief klein wondertje te mogen krijgen.. En dan straks weer de teleurstelling van een witte test én een uitblijvende menstruatie, weer een lange cyclus. Met mijn man afgesproken dat wanneer ik nu weer geen eisprong vind en de cyclus lang is ik dan na deze cyclus de huisarts ga bellen voor een afspraak.. De laatste keer wel gebeld, toen raadde ze eerst tempen en testen aan, deze resultaten Willen ze graag zien als je komt, dus dit doen we netjes nu. Vanwaar dit topic? Zijn er meer dames die zich soms zo bang voelen als ik, dat het niet zelfstandig gaat lukken?
Mooi beschreven. Ik snap je angsten en voor al de teleurstelling dat je het gevoel hebt het niet "natuurlijk" te kunnen doen. Aan de andere kant denk ik ook! We zijn ook gezegend dat we nu leven en wel zulke trajecten bestaan om even goed je eigen kindje te mogen dragen! Wij zijn dan pas net begonnen en nu in ronde 2/3(?), maar ik heb gek genoeg al vanaf het begin het gevoel dat er iets vooral iets mis met mij is. Heel erg gek, maar ik hoop het niet. Heb je de test al gedaan?
Ja,ik begrijp je helemaal... Wij zijn sinds gisteren aangeland in ronde 16. Nu al vijftien keer keurig cyclus; keurig op tijd positieve ovulatietest, jammer genoeg ook keurig op tijd ongesteld... Het is enorm pijnlijk, ik weet wat je voelt. Die vragen. Die onzekerheid. Twijfelen aan jezelf. Bedenken of je een reden weet... Dat heb ik precies zo. Weet je, ik was ook doodsbang voor de mmm. En nog eigenlijk... maar nog een week; en we zijn officieel bezig met de onderzoeken. Iets in me wil gewon waren hoe het zit... Want als het niet gegund is, waarom nog hopen en proberen? Dat gevoel... Ik ben bang voor een lange moeilijke weg als icsi ofzo... Maar helemaal niets kunnen doen (alleen zelf proberen) zonder dat je weet waarom het nou niet lukt voelt nog slechter. Nu kunnen we concreet iets doen; en wat het ons brengt is nog onduidelijk (eerste echo waren baarmoeder en eierstokken perfect gezond om te zien)... maar je zet wel een soort van nieuwe stap weer. Ik denk dat je er op een bepaalde manier ingroeit/ naartoe groeit... Hoewel ik soms ook vuurbang ben en liefst wacht tot het "vanzelf" komt... maat na zóveel teleurstellingen is dat niet altijd het beste voor je psyche ... Sterkte!
Bedankt voor jullie lieve reacties. De test was idd weer negatief helaas Het gevoel dat er iets mis is heb ik ook al vanaf het begin, en deze lange cyclussen benadrukken dit ook alleen maar. Dus aan de ene kant wil ik heel graag naar de dokter om te weten wat er dan is, maar aan de andere kant is mijn man nogal bang voor ziekenhuizen en komt er dus voor hem een soort druk bij.. Dat je al zoveel rondes een mooie cyclus hebt en wel positieve testen en zo lijkt me ook heel verwarrend.. Heel veel succes voor komende periode! Ik wacht op mijn menstruatie (kan nog kang gaan duren) en dan maak ook ik een afspraak bij de HA..
Raar gezegd; maar het bij jezelf erkennen dat "het bij mij dus niet vanzelfsprekend is" en dat hardop uitspreken maakt de stap ook iets makkelijker (bij momenten niet maar oké, dat schijnt er óók weer bij te horen) dat het allemaal nodig is. Een concrete stap voorwaarts naar ons kindje... Doel voor ogen proberen te houden, hoe verdrietig je je ook voelt! <3
Ik weet hoe t voelt. Bij ons is geen oorzaak gevonden waarom t niet lukt en dat is frusterender dan dat ze gezegd hadden waar aan ligt. Een tip bel de ha en vraag verwijsbrief voor de gynaecoloog en vervelend voor partner maar daar moet ie ff door heen. Uiteindelijk hoeft hij maar x potje in te leveren en krijg jij onderzoeken
Wij hebben dan gelukkig al 2 mooie wondertjes. Maar na een BBZ 3,5 jaar geleden en 4 maanden geleden een moeizame vroege miskraam ben ik het na 3 jaar echt zat om elke maand de hoop te hebben. Ben er zo ontzettend klaar mee. De dokter gaf ons 10/30% kans op een gewone zwangerschap maar IVF is gewoon hier (turkije) erg kostbaar. Wordt er soms zo moe van afgelopen maand clomid 100 gehad maar nu wel een lange cyclus weer maar nog geen positieve test heb het er helemaal mee gehad.
Dank jullie wel voor jullie toch wel opbeurende woorden en ook ondersteunend dat ik zeker niet de enige ben. Gisteren definitief besloten dat ik de ha ga bellen als deze cyclus om is, dit geeft toch een soort van rust.. Elly: wat naar dat iets wat hier gied te doen is daar onbetaalbaar is , hopen dat de chlomid z'n werk doet! Sem frummel: dat lijkt me idd ook wel vervelend, dat ze niets vinden, maar dat het ook niet lukt.. Poetje: klopt, het is toch een soort ververwerkingsproces..
Het is zo herkenbaar!!! ook ik zat al vanaf oktober te twijfelen of ik nu toch maar eens naar de huisarts zou gaan. Het voelde allemaal niet goed, ik begon steeds meer symptomen te herkennen van pcos. Uiteindelijk 2 weken terug toch maar de stap genomen. Met knikkende knietjes zat ik daar in de wachtkamer, zeker ook omdat ik mijn huisarts nog nooit gezien had. Had netjes mijn temp curves mee en mijn verhaal hoe ik er over dacht op papier, aan mijn temperatuurlijst en mijn cyclussenlijstje had hij al genoeg en gaf mij gelijk een verwijzing. De huisarts gaf aan dat ik veel eerder had mogen komen, zeker met die lange cyclussen. Zit nu ook al weer op de 93 dagen. Op dag 21 en 22 een positieve ovu test gehad, vruchtbare afscheiding en een temp steiging en op dag 83 wel wat vruchtbaar afscheding, maar geen positieve ovu testen, maar wel weer een wat hogere temp. begrijp er nu helemaal niets meer van. De 15de heb ik mijn afspraak staan en mijn vriend is er al zenuwe-achtiger voor dan ik. We zien er allebei gigantisch tegen op, maargoed we willen wel heel graag de bevestiging of ik echt pcos heb.