Weer een lezersopinie nodig en misschien ook wel van de schrijfdeskundigen. Heb het proefexemplaar van mijn boek ontvangen, dus nu hard aan het nakijken op achtergebleven fouten en dergelijke. Nu stuit ik op nog een probleem. Namelijk dit; Er zitten in mijn boek hier en daar wat tijdssprongetjes. Nu heb ik deze zelf 'aangeduid' door middel van een witregel. Dit heeft de uitgeverij weggehaald, maar ik vind dit dus nogal 'hak op de tak' overkomen. Heel vervelend dus! Maar ben ik de enige die een tijdssprongetje zo ervaart? Als deze niet duidelijk afgeschermd wordt van de rest? Of niet?
Ik heb wel graag dat dat aangegeven wordt, anders zit ik te lezen, zonder enige onderbreking in de tekst zit je opeens in een tijdsprong, dan zou ik even zitten van: Uhhh? *Bladert terug, bladert verder, leest het nog een keer*
Een wit regel is idd wel duidelijker. Cursief zou ev. ook nog kunnen als een wit regel teveel extra pagina's oplevert.
Nrh zoveel tijdsprongen zijn het ook weer niet. Maar het staat wel netter. Ik bedoel. Van het 1 op het andere moment een uur skippen zonder aanduiding maakt het zoooo verwarrend.
Cursief leest het fijnst en maakt duidelijk dat er iets is. Als ik te vaak moet terugbladeren met een "huh" moment, gaat het vervelen.
Jammer, een witregel of cursief vind ik prettig lezen. Anders blijf ik constant bladeren: "wait, what, hoe, waar zijn we nu dan?!".
Wat moet ik mij voorstellen bij cursief dan? Want het gaat om tijdsprongetjes binnen een hoofdstuk. Bijv. ze ligt nog in bed en na het sppvervolgens staat ze aangekleed buiten. Om het zo te zeggen.