Er zijn zoveel onderzoeken gedaan. Kinderen kunnen toch ook een heel bedritueel uit hun hoofd kennen? Dan weten ze ook echt wel dat een bepaald iets(waarvan ze van jou leren dat het niet mag) een bepaalde consequentie heeft. Ik zou het juist als kind erg verwarrend vinden als je met 2.5 ineens op de strafstoel gezet wordt. Ik weet dat het bij jonge kinderen aan tafel altijd goed werkt om de stoel om te draaien, want als een kindje van 1 of 2 het idee heeft er niet bij te horen dan komt dit hard aan. En anders idd op een andere(eventueel vaste) plek neerzetten. In principe geldt de regel; een kind van 1 zet je 1 minuut weg en mag dan na een minuut laten zien dat het ze spijt en een kind van 2 zet je 2 minuten weg etc.
ik ben het met jou eens hoor marijke. maar iedereen moet doen wat hij denkt dat goed is. als ze zich willen verschuilen achter "onderzoeken"en pas met 3 jaar gaan opvoeden komen ze vanzelf wel achter dat ze te laat zijn. lars is mijn derde kind en inmiddels heb ik zelf al aardig wat "onderzoek en ervaring" achter de rug zullen we maar zeggen maar zoals gezegd er zijn 2 manieren om ergens achter de komen. de makkelijke én de moeilijke weg let maar eens op het smoeltje van je kleine voordat hij iets gaat doen waarvan hij weet dat het niet mag. zelfs mijn vriend ( die normaal toch niet al te snugger is in dit soort dingen) valt het al op en dan zouden ze het niet weten... ze weten toch ook dondersgoed hoe een dagindeling normaal verloopt en wat ze moeten doen om vooral maar niet te hoeven gaan slapen. verlang je van hem dat hij een kwartier voor straf op de gang blijft staan, dan vraag je inderdaad teveel. dát snapt ie niet.
Op die leeftijd maakte wij nog geen gebruik van een strafhoekje of i.d. Wij zeiden; Nee dat mag niet ( of zoiets ) en zette hem er weg bij zijn speelgoed. En dat werkte altijd erg goed. Sinds een half jaartje maken wij gebruik van de trap. Nu zit hij daar zelden op.... alhoewel.... de afgelopen paar dagen is het met regelmaat raak. Waarschuwen en gevolgen uitleggen, gaat hij door dan is het de trap.
Mee eens, als ik Sterre op de stoel zet is dat voor 30 sexonden tot een minuut. (tijdje geleden moest ik wel heel erg lachen, Sterre was vervelend en moest uiteindelijk op de stoel, waar ze ontzettend boos op zat. Ik liep langs en toen begon ze heel boos tegen me te brabbelen, met haar armpjes over elkaar. Ik zei toen Sterre, als je al op de stoel zit moet je niet ook nog eens zo tegen me praten hoor! Waarop ze heel nuffig de andere kant op keek... Ik hield mn gezicht gelukkig in de plooi maar ik kwam van binnen echt niet meer bij )
Mijn meisje is 13 maanden, en is een echte driftkikker, van de week heeft ze me zelfs een klap gegeven in mijn gezicht, bijten of krabben is ze ook niet vies van en dat echt uit venijn of als ze haar zin niet krijgt. Ik heb de box in de keuken gezet en als ze een bui heeft gaat ze toch echt de box in, en doe ik de deur dicht tot ze is uit geraasd. als ik dat niet doe gooit ze haar hoofd op de vloer en doet ze haar zelf of mij pijn. En ze weet al donders goed wat nee betekend, want als ze zelf iets niet wil schud ze nee met haar hoofd. Mijn meisje is al heel wijs dat zegt het c.buro ook. Volgende week komt iemand van het c.buro ook een ochtendje bij mij mee kijken, omdat ze echt heel aggresief kan zijn. En dan gaan we kijken hoe of wat we eraan gaan doen.
Wij gebruiken geen strafstoeljes oid en helemaal op die leeftijd zou ik daar nog niet aan beginnen. Als de oudste hier iets doet wat wij liever niet hebben vertellen wij hem waarom niet en bieden we een alternatief aan. Oh enne, opvoeden doen wij al heel lang, al sinds zijn geboorte, maar daar heb je echt niet per definitie een strafstoelje voor nodig, wat een onzin zeg.
Ja, ik deel je mening: opvoeden betekent m.i. niet per se straffen. En de discussie over het wel of niet snappen wordt m.i. verkeerd begrepen: natuurlijk "weet" een kind van 15 maanden wat nee betekent en "weet" hij wat er gebeurt als hij een vast bedritueel heeft, maar deze zaken hebben niets te maken met het echt begrijpen. Het zijn aangeleerde, lees: geconditioneerde handelingen, door het herhalen ervan weten ze wat ze kunnen verwachten. Als ze in een hoekje worden gezet als straf dan is het echt niet zo dat ze dan denken: oja, dit komt doordat ik iets verkeerds heb gedaan, nu heb ik spijt en de volgende keer zal ik het niet meer doen omdat mijn mama dat niet wil. Ze associeren het hoekje met iets negatiefs en zullen de verboden handeling misschien niet snel nogmaals uitvoeren omdat dat de associatie oproept met het negatieve hoekje... (hond van Pavlov effect).
ik zie het zo voor me marijke. ik zit hier met een grijns van oor tot oor. leuk hé bijdehandjes. wij gebruiken ook de box als time out lillybit. goed dat er iemand mee komt kijken. hoe eerder je hulp hebt hoe minder het uit de hand loopt, vind ik altijd maar. suus@ ieder zijn ding hé als jullie je er goed bij voelen is het prima toch?
@ Lillibit, dat lijkt me wel lastig zeg, ik ben benieuwd of het cb met een goed advies komt! Veel sterkte!
Hier zetten wij keano ook op de gang als iets doet wat niet mag.. Niet langer dan een minuut!!Het is dan krijsen en huilen. Maar zeg hem wel van te voren waarom hij op de gang moet, en zeg het nog een keer als de minuut voorbij is...Ik krijg dan een dikke kus en een knuffel en dan is het weer goed...