Vroeger zeiden ze steeds tegen mij "Wacht maar, tot je zelf een kindje hebt, dan ben je geen enkele moment meer gerust!" Bij mij gaat het misschien zelfs nog een stapje verder dan dat. Ik ben nog geen enkele moment gerust geweest. Beginnende van het positief testen tot vandaag... Eerst die blijheid... Jeeej! We krijgen een kindje... Maar die blijheid ging praktisch direct over in ongerustheid. Wat als ik een miskraam krijg? Wat als ik het tegen iedereen zeg en het daarna misgaat? Wat als, wat als, wat als... Nu ben ik bijna 11 weken. Nog één dikke week, en het "grootste gevaar" zou geweken moeten zijn. Wat als mijn gemoedsrust dan nog niet terugkomt? Ik ben bang dat ik op deze manier nooit van mijn zwangerschap ga kunnen genieten... Tips iemand?
Hoi WishfulDreaming, Maak je geen zorgen.. Had het ook in het begin en soms nog steeds. Bij mij ontstaat het omdat ik altijd van die enge verhalen lees. Moet ik niet doen ik weet het. Je grootste ongerustheid gaat over als je je eerste echo krijgt en dan krijg je natuurlijk je 20 weken echo en zie je je hummeltje volop bewegen en daarna (of eerder) voel je je beebje ook nog eens dus daarna waarom nog ongerust maken toch? Geniet er gewoon lekker van. Groetjes Melis
Ja, heb het ook. Had het de eerste 12/13 weken heel erg. Met 12 weken kreeg ik een echo, toen was ik wel wat geruster. Heb een tijdje terug de 20-weken echo gehad, ook die was prima in orde. En toch.... Maak ik me soms ongerust. Het blijft iets onwerkelijks, zwanger zijn. Vind ik tenminste. Maar die hele erge ongerustheid van de eerste 12 weken is over, na die tijd ga je toch stiekem steeds meet genieten
dat is heel normaal! Ik denk dat iedereen op een bepaalde manier ongerust is. Iedere fase van de zwangerschap brengt ook een andere ongerustheid met zich mee. Eerst die angst op een miskraam, dan of het hartje wel goed blijft kloppen, dan is het wel gezond (20wk) na de 20 wk had ik even een moment van rust.... Voelde me goed en voelde de kleine ook veel. nu begint de bevalling in het zich te komen en als ik bedenk wat er dan allemaal mis kan gaan krijg ik weer de kiebels! Als dat er straks op zit komen volgens mij weer nieuwe zorgen om de kleine. t hoort er allemaal bij! Probeer tussen het zorgen maken wel te genieten! Groetjes, Mayke
Ik weet niet wat het is maar op een of andere manier voel ik me supermama. Heb bijna nergens last van, fiets overal zo doorheen dus ik heb zoiets waarom zou dit dan nog misgaan. De eerste weken toen ik het wist heb ik heel duidelijk tegen mezelf gezegd dat als het niet goed is, het toch afgestoten moet worden. Voel je goed, denk positief!, niet teveel nare verhalen lezen en houdt je bezig met de leuke dingen (uitzoeken van kamertje, hier lekker kletsen op het forum)
Zorgen bereiden je voor op het a.s moederschap, denk daar maar aan. Zodra je zwanger bent of een kindje hebt zul je meer zorgen hebben dan ervoor. Maar het genieten komt vast wel hoor, als je op de controles hoort dat alles weer goed is, dat je je kindje straks voelt schoppen.. Je wordt je nu bewust dat je leven gaat veranderen en dat is alleen maar positief!
Hier ook!. Ik ben nu ruim 19 weken zwanger en vanmiddag heb ik de 20 weken echo. Ben ontzettend nerveus of alles wel goed zal zijn met de kleine! Ongerust maken doe ik al vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben. Zeker de eerste 3 maanden, en ik heb in die maanden ook vrij veel last van bloedverlies gehad, dus was ik ook niet echt gerust. Na de 12 weken echo heb ik dan weer ff rust, maar zodra je weer een weekje verder bent komen toch die ongeruste gevoelens weer terug. Doe ik het wel goed, alles goed met de kleine, wat als etc etc etc. Soms word ik gek van mezelf!. Soms denk ik weleens ik ga een angelsound aanschaffen dat zodra ik weer heel erg ongerust ben ik het hartje kan horen kloppen en dan hopelijk vanzelf weer wat rustiger wordt. Zal morgen aan mijn VK vragen wat ze daarvan vind. Ik probeer ondanks alles toch te genieten van mijn zwangerschap. Het is zo'n groot wonder, dat het denk ik normaal is dat je je zorgen maakt. Zodra het kindje er straks is ga je je ook zorgen maken hoe het met je kindje zal gaan...... Dus meid, ik begrijp je heel goed
Oh meid, zo herkenbaar! In het begin dacht ik 'als ik maar eenmaal die eerste 12 weken voorbij ben'. En dat was ook wel fijn hoor maar ongerust ben ik gebleven! Nu zit ik alweer reikhalzend uit te kijken naar de 20 weken echo. Regelmatig heb ik er dagen en momenten bij zitten dat ik denk 'als het maar goed zit, als beebje maar gezond is, wat nou als het niet goed groeit, wat nou als het niet gezond is' etc etc. Het hoort er een beetje bij. Ik kan echt wel genieten hoor maar zo af en toe maak ik me toch wel zorgen, bijv. de afgelopen tijd had ik buikpijn. Nou, toen vond ik het wel moeilijk om positief te denken. Je bent dus niet de enige
wat fijn om te lezen dat er meer mesen die angst gevoelens herkennen! Zelf ben ik iemand die altijd vrij onzeker is en dat lijkt nu wel dubbel dwars erger te zijn geworden.... We zijn net voor de ICSI punctie na 2 jaar zelf spontaan zwanger geworden en de angst wat als.... Maar goed positive thoughts! liefs Nina
Ja ik ben ook vrij onzeker van mezelf en idd...lijkt wel of dat eruit komt tijdens de zwangerschap! Maar zoals je leest, is normaal dus probeer te genieten!
hoe herkenbaar allemaal. Ik heb met 7 weken een echo gehad omdat ze dachten dat ik een buitenbaarmoedelijke zwangerschap had. Alles was in orde; het hartje klopte al. Ik moet nu een termijnecho maken en maak m eongerust. Vooral omdat ik nog niet mijn baarmoeder voel als ik op de rug lig (dat moet je op een of andere manier kunnen voelen met de vingers). Ik hoop maar dat alles oke is.
Ik herken me in je ongerusteid. Ik vind het ook moeilijk om te genieten. Een dag na de echo van vorige week maakte ik me al weer ongerust, misschien ook omdat ik nog steeds zo weinig merk van deze zw en het de vorige x mis is gegaan. Ik heb vorige week voor mijn gemoedsrust een angelsound gekocht. Vanmorgen heb ik het hartje voor de eerste maal kunnen horen. Zo mooi! Ik ben blij dat ik hem heb gekocht, maar kan me voor stellen dat als je het hartje even niet kunt vinden dit ook weer tot onzekerheid kan leiden.
kan je helaas geen tips geven heb het zelf ook hoor vanaf het begin dat ik het weet en nog zal zo blij zijn als ze er is want het hou je de hele dag bezig en dat al 9 maanden