Ik weet niet of ik in het goeie onderdeel zit maar ik denk het wel. Wij hebben vanochtend te horen gekregen via een echo dat onze droom is gestopt. Ik was officieel iets meer dan 9 weken zwanger maar vorige week bleek al dat het waarschijnlijk mis was, maar 6 weken en een zwak kloppend hartje. Vandaag werdt dit bevestigd, hartje stond stil. Vanmiddag afspraak bij gyn om te bespreken hoe verder. Bij mij heeft een curretage de voorkeur omdat ik ook gek wordt van die zwangerschapsverschijnselen. Wil er zo snel mogelijk vanaf. Nu zit ik echter met het volgende. Wij hadden nog niemand iets verteld over onze zwangerschap, dit wilden we doen na een mooie echo, die dus niet kwam. (Op mijn werk wist mijn leidinggevende er wel van) Nu zit ik dus te twijfelen of ik het toch aan mijn moeder en evt. zusje ga vertellen. Niemand weet uberhaupt iets van onze kinderwens en verwacht het gezien onze leeftijd ook niet helemaal. Ik wil het heel graag met mijn moeder en zusje delen maar ben ook bang dat ze nu elke keer gaat vragen of het raak is en daar zitten we ook niet op te wachten. Wat hebben jullie gedaan?
ik heb 4 miskramen gehad en 1 goede zwangerschap, maar heb het alle keren nog verteld aan mijn ouders, broertjes en zusje. Ze mogen toch best weten dat je verdrietig bent, je kan hun steun goed gebruiken. Dus ik zou het wel zeggen.
Allereerst, meid wat een verdriet zul jij hebben, veel sterkte gewenst. dat is ook de reden dat vond dat we met 4 weken zwangerschap konden vertellen dat mijn man en ik zwanger waren. Immers, je wilt je verhaal toch ook kwijt als het misgaat. ik zou het alsnog gaan vertellen, anders draag je het misschien de rest van je leven als een geheim mee, en daar zou je best wel eens last van kunnen krijgen. Trouwens, een collega van mij zet haar `miskraam/kindje `als een vlinder op de kerstkaarten ed, want het is wel een levend wezen geweest. dat vond ik wel mooi, en ook om het bespreekbaar te maken naar anderen vond ik het een goede oplossing van haar.