Hier precies zo; ik zit volgens mij al aardig op de wintertijd, heb er geen last van. Maar mijn dochters zaten vorig jaar pas na maanden weer goed, en toen was het al weer bijna tijd om de klok een uur naar voren te zetten... Het is gewoon echt niet leuk om zo uit het ritme te zijn zo lang, en heeft niks te maken met 'gewoon de nieuwe tijd aanhouden' ofzo, want natuurlijk doen we dat. Hun klok is gewoon zooo strak afgesteld dat het aanpassen ervan echt lang duurt.
Zo ongeveer heb ik het ook gedaan. Ik ben een week van tevoren begonnen en heb in de week vakantie de tijd al een half uur opgeschoven. Veel langer ging niet, omdat een van de kinderen zaterdagochtend vroeg zwemles geeft. En als hij dan pas om 8 uur uit bed zou gaan zou het niet halen. Het werkte goed hoor. Ze zijn s Avonds best moe, maar worden s morgens niet extreem vroeg wakker. Terwijl ze echt wel vroege vogels zijn hier.
Heel herkenbaar. Onze dochter begon haar dag altijd tussen 5:30 en 6:00 uur. Wat ik al extreem vroeg vond. Nou is het standaard tussen 4:30 en 5:00 uur dat zij uitgeslapen is. Het maakt daarbij totaal niet uit hoe laat zij naar bed gaat. Ik ben dan ook echt niet blij met de wintertijd.
Oh, ik voel met je mee. En dan zo hatelijk als anderen denken dat het jóuw schuld is dat je kind zo vroeg wakker is. Alsof ik zelf niet álles geprobeerd heb om dat uur te verschuiven...
Week verder en nog steeds last van het omzetten dochter is nog 1-1,5 uur eerder wakker dan normaal en we hebben allebei steeds ontzettende honger al voordat het etenstijd is...
Ja dat vind ik ook zo irritant! Ik kan afspraken maken van hier tot Tokio, maar wakker is wakker en je kunt ze moeilijk neerknuppelen he.. Hier is het inmiddels weer 5.30 ipv 5.10 uur, dus er zit vooruitgang in.
Maak jij dit serieus mee? Een wake up call voor degene: kleine kinderen kunnen geen klok lezen en kennen geen 'uur'.. Het enige wat echt helpt is om zelf niet zo zeer op die klok te letten. Of het nou een half uur eerder of later is: de dag begint dan en het kost minder energie om gewoon mee te gaan dan om zich te frustreren omdat het Xh op de klok staat. Dat scheelt veel frustratie, en dan past de biologische klok van de ouders zich makkelijker aan aan die van het kind.
Deels klopt dat, maar niet helemaal: je kunt nu eenmaal niet je hele leven inrichten naar de biologische klok van je kind. School, werk, afspraken 's avonds, die gaan toch echt mee in het ritme dat de buitenwereld aanhoudt... Dus als je elke dag om vijf uur op moet staan omdat dan "de dag begint", dan heb je zelf ofwel een chronisch slaaptekort ofwel geen wakkere tijd meer na het avondeten - dat is niet voor iedereen zo gemakkelijk te regelen. Plus dat je kinderen ook eerder moe zijn, en niet iedereen kan/wil om half vijf al avondeten en dan het kroost naar bed brengen...
Het komt toch regelmatig in topics hier voor dat het 'gewoon' een kwestie is van doorzetten voor de ouders, van je kind steeds weer in bed leggen, van het later in bed stoppen, vroeger, met lampje of zonder. Of de beste: «ik accepteer gewoon niet dat mijn kinderen dan wakker worden». Nou, wakker is helaas toch echt wakker. En ik kan mijn dochter van zes wel leren dat ze zich nog even in stilte moet bezighouden op haar kamer, maar ik kan haar toch echt geen twee uur zonder ontbijt in haar kamer houden. Accepteren is inderdaad key. Maar mijn biologische klok laten aanpassen aan de van hen, dat blijkt een pak moeilijker.
Dat is nog steeds erg op de klok. Wat ik bedoel is dat de kloktijd niks verandert aan de werkelijkheid. Ik heb 2 jaar lang geleefd en gewerkt met max 3h slaap per nacht. Dat was zeker overleven, maar het was dragelijker om me niet te staren op die klok. Ik ging naar bed als ik op was s avonds, en stond op als kinderen wakker waren. Etenstijd kenden we niet, we aten wanneer er tijd voor was en we honger hadden. Denken dat ik perse om 17.30h MOET eten zorgt alleen voor stress. Het enige wat ik zeker wist: te laat op het werk zou ik niet zijn, dat zou beteken dat we ons hebben verslapen, zoveel geluk had ik niet .
Dit. Elke keer komt het weer terug als de klok verzet wordt dat er topics over komen en mensen het echt niet snappen dat je hier zoveel last van kunt hebben. Als kind niet maar als volwassene al helemaal niet. Echt onbegrip is er dan omdat men er zelf geen last van heeft. En dan kan het niet zo zijn dat een ander er wel (heel veel) last van heeft. Want het is maar een uurtje verschil. Ik heb er zelf elke keer weer last van als de klok wordt verzet. Nu nog steeds last van de klok die vorig weekend is verzet. Heel vroeg wakker, onderbroken slaap, moe, jetlag gevoel.....
Maar het gaat niet alleen om de kwestie winteruur of zomeruur. Ook algemeen, als ik aangeef dat mijn kinderen standaard vroeg wakker zijn krijg ik dat soort reacties. Terwijl ik hun biologische klok echt niet zo makkelijk kan verzetten, enkel en alleen omdat wij als ouders dat niet leuk vinden.
Ik snap je punt, maar het blijft lastig dat je dan 's avonds bijvoorbeeld om 8 uur je nest in moet om nog enigszins aan voldoende slaap te komen, terwijl familieverjaardagen, gemeenteraadsvergaderingen, Bijbelkringen, ouderavonden op school, enzovoorts enzovoorts toch echt niet om 6 uur 's ochtends gepland worden maar altijd in de avond. Binnen je gezin kun je misschien de tijden een beetje loslaten, maar daarbuiten moet je toch "mee" in het ritme van anderen? Als je maar drie uur per nacht slaapt dan heb je waarschijnlijk sowieso geen fut meer om iets te doen buiten het hoogst noodzakelijke, maar ik hoop toch dat dat de uitzonderingen zijn
Ik begrijp ook het totale onbegrip niet. Tegen iemand met enorme hoogtevrees zeg je toch ook niet “zeik niet, het is maar een keukentrapje.” Die persoon weet ook echt zelf wel dat hij er niet af valt. En dat er rationeel niks is om bang voor te zijn. En toch schreeuwt alles in zijn lijf dat hij niet op die trap moet gaan staan. Nou heb ik geen angst voor de klok. Maar alles in mijn lijf laat me een week lang merken dat het van slag is. Midden in de nacht wakker, gevoel van tijd kwijt, moe, geen energie, gewoon een jetlag gevoel. En ik weet ook echt wel dat het maar een uur is. En ik weet ook echt wel dat het rationeel gezien nergens op slaat. En toch vind mijn lijf van wel. En na een dikke week is dat gevoel weg en heb ik er geen last meer van. Noem het maar onzin, voor mij is het hartstikke echt.
Ja ik herken dat ook heel erg. "Oh maar wij hebben de afspraak dat ze tot 7 uur slapen". Nou fijn hoor, maar hoe in hemelsnaam dwing je kinderen te slapen? Die van mij zijn nu eenmaal altijd vroeg wakker. Of ze nu laat of vroeg naar bed gaan en weet ik veel wat probeer, dat maakt niet uit. Accepteren is dan gewoon de kortste klap, maar als je sommige ouders dan hoort, alsof het onze eigen schuld is dat de kinderen vroeg wakker zijn.