valentijn nu 16,5 maand eet zo vreselijk slecht! word er zo moe van! als ik hem eten geef, wil hij zelf eten met het lepeltje of vorkje.. geef ik hem het vorkje/lepeltje wil hij het toch maar niet.. krijg er maar weinig in.... en waar ik dan helemaal van baal is dat hij bij de oppas ''gewoon'' eet wie kent dit probleem? is het de leeftijd ofzo... heeft er iemand een gouden tip?
Nee niet herkenbaar, ik heb hier een alles eter. Maar als Isabella even minder trek heeft, dan doe ik het van tafel. Normaal eten we alleen aan tafel, maar als ze dus eigenlijk minder trek heeft neem ik het mee naar de woonkamer. Dan mag ze het tussendoor eten. Dan ging ze ineens wel alles opeten. Gewoon tussen het spelen door. Gezellig aan tafel maken helpt hier ook. We zetten lekker MTV op of TMF ( lekker pedagogisch verantwoord, ) en dan zit ze al swingend haar boterham en/of kiwi op te eten. En niks hoeft, alles mag. Dus af en toe maf doen en eten op je hoofd dat is soms erg leuk en haalt het moeten er een beetje af. En dingen laten proeven vindt Isabella ook echt leuk. Zo kwam ik er achter dat ze een rauwe tomaat erg lekker vond en een olijfje er heel graag in gaat.
in het begin werkte afkleiden erg goed, maar sinds een dikke week niet meer... ben altijd bang dat als hij dan s'avonds amper eet, dat hij misschien wel wakker word met ''honger'' in zn buikje.. misschien moet ik dat maar van me af zetten dan..
Ik las toevallig vandaag in een tijdschrift dat kinderen van die leeftijd vaak slechte eters zijn. Niets om je druk over te maken. Het schijnt te komen doordat de kinderen na het het eerste jaar van hun leven even een stuk langzamer groeien, vandaar de verminderde eetlust. Het is tijdelijk en niets om je druk over te maken.
we zijn vandaag bij de kno arts geweest ( hij zit al maanden lang met ooronst enz.. te worstelen) hij heeft dubbele ooronsteking, neusamandelonsteking en keelamandelonsteking... dat verklaart een hele hoop!
Zo! Dat is een hele rits! Dat verklaart denk ik zeker een hoop. En verder heb ik er geen ervaring mee, maar de tip die ik inderdaad vaak hoor is er zo min mogelijk aandacht aan besteden. Ze merken vaak aan jouw houding dat het eten een 'big issue' is waardoor ze zelf gespannen aan tafel zitten.