Je hebt best al goede reacties en tips gekregen. Ik zou haar rustig vertellen dat het niet de bedoeling was dat je structueel haar zoon op zou vangen, maar dat ze op dat moment omhoog zat. Inmiddels heeft ze tijd zat gehad om zich te verdiepen in buitenschoolse opvang of gastouderschap. Dit krijgt ze dan grootendeels weer terug van de belasting. Ze werkt, dus naar rato van haar verdiensten zal ze dit echt wel op kunnen brengen. Jouw situatie veranderd toch ook elke paar maanden weer, het gedrag van opgroeiende kinderen blijft echt niet jaar in jaar uit hetzelfde, als ik naar mn eigen dochter kijk was ze met 1 jaar heel makkelijk, toen een paar maanden heel dwars en veel huilen, en nu gaat het weer makkelijk. Ik heb even gemist hoe oud jouw en haar zoontje zijn, dus kan niet helemaal inschatten hoe zelfstandig alles die drie kwartier verloopt. Maar ik vind wel dat ze misbruik van je maakt. Dit zou jij evenredig van haar terug moeten krijgen, en het zou ook niet structueel moeten zijn. Hoe doen al die andere alleenstaande moeders het dan?
Ik bedoel eigenlijk "vijandig" tegen de moeder van het jongentje (dus niet ts). Ik zie nu dat ik dat een beetje verkeerd omschreven heb. Ik denk namelijk dat die vrouw er helemaal niet op uit is om ts een poot uit te trekken of te gebruiken. Voor de rest heb je helemaal gelijk hoor.
Je hebt helemaal gelijk! Het voelt voor mij teveel, maar door mijn vriend krijg ik weer de twijfels of ik me niet aanstel. Het is toch een vrij kleine moeite om dat kind mee te nemen, ik moet tóch die kant op. (zo denkt mijn vriend) ik heb het geprobeerd maar het blijkt te zwaar voor me te zijn. het is in de ochtend spits hier en dan krijg ik een ander kind erbij die ik ook nog eens moet corrigeren. de combinatie met 2 vijfjarigen en een baby van bijna een jaar is gewoon te zwaar. ik denk dat mensen mij zien als een huisvrouw niet wetende dat ik ook nog gewoon werk erbij. het kost me al moeite om het huishouden , kinderen én mijn werk erbij te hebben. de moeder in kwestie weet dat ik gewoon een baan heb. ze weet ook dat ik tot laat avonds doorga om het allemaal bol te werken. zker met een baby kan je overdag niet veel werken. ik wil gewoon aardig gevonden worden en wilde haar oprecht helpen door haar zoon op te vangen maar het blijkt niet te werken. maar iedere keer komt dan de vraag (stel ik mij niet aan) weer de hoek om kijken. als je het heel zwart wit zit hoef ik dat kind alleen maar naar school te brengen. het veroorzaakt gewoon een probleem bij mijzelf en dat is het me niet waard. vanmiddag moet ik haar zoon ook ophalen uit school en dan ga ik het vertellen dat ik tot de vakantie nog doe en daarna niet meer.
Ik zit op de tablet en kan niet goed iets uit jouw stuk arceren, maar de denkfout zit hem erin dat die moeder en jouw man het blijkbaar zo zien dat je het jongetje alleen maar hoeft mee te nemen naar school. Als dat zo zou zijn, kwam die moeder het jochie afleveren, je zou de jasjes van je andere kinderen aantrekken en dan weggaan. Maar in werkelijkheid lever je vier keer per week drie kwartier voorschoolse opvang + vervoer. Dat is iets heel anders en zo is het vast in eerste instantie niet voorgesteld, denk ik.
Je hebt het geprobeerd en het is gewoon te veel, ik denk dat iedere ouder zich daar wel iets bij voor kan stellen. Ik heb vaak genoeg moeite om mijn 3,5 en 5 jarige op tijd de deur uit te krijgen.... Dus nee, je stelt je echt niet aan hoor!!! Succes vanmiddag!
Ik zou aangeven dat je het niet meer wilt doen. En dat je haar een maand geeft om een andere oplossing te zoeken. Dan moet ze maar gebruik maken van voorschoolse opvang.
Heel goed! Je moet er zelf niet aan onderdoor gaan. Goed dat je de stap zet en dan ook echt doen, anders gaat er weer een weekend overheen en duurt het nog langer. Je hebt zoveel werk aan dat manneke dat het niet meer leuk is. Ook al heeft ze weinig geld of iets, ze is echt niet de enige die in deze situatie zit en andere moeders moeten ook roeien met de riemen die ze hebben. Heel zuur voor jou buurvrouw maar het moet je eigen leven niet op de kop gaan zetten
Na alles gelezen te hebben kwam ik ook tot deze conclusie. Het feit zit hem gewoon in die drie kwartier. Even afleveren en meenemen is heel wat anders dan 3 kwartier voorschoolse opvang moeten zijn. Zoals je al aangeef, vanmiddag vertellen da je er mee stop na de vakantie, en laat vooral niet ook nog de kleine de hele vakantie bij jou moeten spenderen.
Ik vind het erg lief van je dat je iemand zo uit de brand helpt. Alleen ik vind ook dat ze wel een beetje misbruik van je maakt. Als het nou 1 dag in de week zou zijn vind ik het wat anders, dit is 4 keer per week. Jij bent in mijn ogen dus gewoon een voorschoolse opvang... En ja hoe hard het ook is, jij bent er niet verantwoordelijk voor. Zij werkt en zal voor opvang moeten zorgen, dat moeten zoveel ouders regelen. Ik zou het terug brengen na 1 dag in de week of helemaal niet meer
Ja, die 3 kwartier... Maar ook het aankleden , hij moet zijn schoenen van mij uit doen omdat hij ermee op de bank gaat staan. en dan de jassen. maar heb niet alleen hem di ik moet helpen (zijn rits is stuk dus hij kan het zelf niet) , ook mijn eigen zoon en baby moet ik aankleden en meenemen. de weg erna toe is ook zwaar, hij knalt zijn fiets overal voor , stopt midden op een fietspad (ook tegneliggers) . ik zit met een baby op de fiets, moet zijn fiets op slot doen, maar kan mijn baby niet op de grond zetten. een hele hoop gedoe om zijn fiets op slot te zetten, een baby vast te houden en ondertussen die twee jongens in de gaten houden. op het schoolplein rennen ze van mij weg, gaan gek lopen doen en zodra de deur open gaat vliegen ze naar binnen. ik wil niet dat ze binnen rennen dus ik loop me te ergeren . wil ook niet roepen, dan ben ik zo'n schreeuwerd op het schoolplein. n de klas spreek ik ze toe. als ik mijn zoon alleen heb blijft hij bij me. in de klas moet ik ze dus ook weer helpen met de jas uit doen . mijn zoon niet, wel haar zoon. maar ik moet dan mijn baby ergens neer zetten. hij kruipt, dus ik zet hem in het klaslokaal in een hoekje zodat hij de rest nieti n de weg zit. ondertussen tassen uitladen en jas uitdoen en dan kan ik weer snel naar mijn baby toe. als ik dan pech heb heeft hij gespuugd op de grond, en kan ik dat ook nog opruimen. als ik lopend ga, dan moet ik de kinderwagen op de gang laten. dat is makkelijker, maar dan moet ik lopend naar school..... alleen maar omdat ik een andermans kind meeneem. en de weg ernaar toe lopen ze ook van mij weg, steken ze over waar ze moeten wachten. mijn zoon heb ik geen last van, die stopt waar die moet stoppen, maar die ander loopt gewoon door. dan spreek ik hem aan, roep ik hem terug. en dan zegt hij wel sorry, maar het volgende weggetje doet hij hetzelfde. al met al blijkt dus dat ik me teveeel moet aanpassen. makkelijk meenemen is er niet bij. hoe het hier thuis gaat..... ze zitten op d bank en spelen wat op de tablet. in het begin werd de hele speelgoedkist overhoopt gehaald maar dat hb ik afgewimpeld. ik ben ondertussen druk in de weer met de baby, zorgen dat hij heeft gegeten (anders jankend naar school, geen zin in) en zorgen dat mijn eigen zoon genoeg gegeten heeft. sokken aan..schoenenaan... alles klaarmaken en dan kunnen we gaan.
Wauw! Jij doet wel heel veel voor haar, maar even serieus, ze gebruikt jouw echt als voorschoolse opvang. Ik heb ook een vriendin met twee kinderen en die alleenstaand is en ook haar kinderen gaan gewoon naar de opvang. Ik heb het eerste jaar wel 1 dag in de week haar kids weggebracht omdat ik vrij was, maar kreeg daar wel een kleine vergoeding voor. Nu gaat zij op woensdagmiddag een uur oppassen is de bedoeling, maar ook daar krijgt zij vergoeding voor. Ik vind echt dat je teveel voor haar doet en zou het terugbrengen naar 1 keer in de week of inderdaad helemaal niet. Succes vanmiddag!
Pfoe, dat klinkt als heel intensief zo'n ochtendje. Van je eigen kinderen kun je het wellicht hebben en is er meer rust dan met een vriendje wat er iedere dag bij is. Je hebt haar gigantisch uit de brand geholpen en nu is het aan de moeder om de structurele oplossing te vinden.
Je bent voor jezelf redenen aan het bedenken om het goed te praten dat je er mee stopt maar... Dat hoeft helemaal niet! Je hebt iets heel liefs voor iemand anders gedaan, dat siert je! Wees daar trots op. En wees er ook trots op dat je nu voor jezelf kiest. Ik vind het echt knap hoor dat je het doet, ik vind eentje van 5 en een van 2 naar school en de opvang brengen al een hele expeditie elke morgen. Je bent haar niets verplicht, je hebt haar geholpen en daar moet ze je dankbaar voor zijn. En wordt ze boos.. Nou pech gehad, dat zegt meer over haar dan over jou!
Allereerst respect! Je hebt belangenloos aangeboden te helpen. De reacties over geld vind ik eigenlijk overdreven. Elkaar helpen moet toch kunnen. Wat leven we toch in een materialistische maatschappij. Waarom moet daar geld tegenover staan. Maar 4 keer per week is wat veel lijkt me en het moet van twee kanten komen. Misschien kan zij jou eens op woensdag helpen zodat jij je handen eens vrij hebt. Als het te veel is, moet je dat gewoon zeggen. Msschien inderdaad een gulden middenweg vinden die jou beter uitkomt.
Hoe heb je het zover laten komen. De vraag was toch voor 1 keer? Bij de tweede keer zou ik dus al vragen hoe vaak ze het nog van plan was. Ja je wordt gebruikt. Tenzij ze ook wat voor jou doet of als ze haar waardering laat blijken.
De vraag was: "zou jij .... naar school kunnen brengen? ik moet vanaf maandag aan het werk en red het niet". Dat was de vraag. Ik heb te snel ja gezegd. niet wetende dat het voor heel lang zou zijn..........
Ik ga mijn kleintje uit bed halen en loop zo naar school. daarna neem ik de mannen mee naar huis en zal zij haar zoon ophalen. ik ga het dan zeggen. wish me luck
Dan zou ik eigenlijk gewoon zeggen: Ik dacht toen je het vroeg of het om 1 keer ging, nu heb ik .... een poosje elke dag gebracht en merk dat het teveel word voor me.