Hallo meiden, Sorry voor dit depri topicje maar ik moet het even kwijt. Zoveel jaar en zoveel miskramen verder ga ik toch echt twijfelen of het er ooit nog van gaat komen. Zal ik ooit mijn kindje in mijn armen houden? Er is ook gewoon, medisch gezien, geen enkele reden waarom niet. Maar waarom dan niet?!? Ik heb allerlei onderzoeken gehad en heb een aardige gyn met veel begrip, maar ze kunnen me niet helpen. Ik was de eerste die ik kende die graag zwanger wilde worden. Nu heb ik een hele berg neefjes en nichtjes, vriendinnen en collega's met kinderen of zwanger. Met andere woorden, zo'n beetje de hele wereld wel en ik niet. Ik ben ook gewoon bang dat ik het zwanger zijn en het moederschap ga veridealiseren omdat ik zo graag wil. Ik had er eerst wel een heel realistische kijk op vond ik zelf. Inmiddels lang niet meer, het lijkt me het geweldigste wat er is. En er bij na denken dat er ook een leven is zonder, kan er gewoon niet in bij mij. Ik wordt ook echt zo'n vreselijk mens geworden dat vindt dat zwangeren niet mogen klagen want ze moeten blij zijn dat ze zwanger zijn. Terwijl ik van mij zelf helemaal niet zo in elkaar steek. Ik ben ook vaak zo jaloers en boos, allerlei emoties die ik niet wil. Nou dat moest er even uit. Liefs Mara
PS. zijn er nog meiden met een goede tip of bijgeloof wat bij jullie werkt. Op dit moment klamp ik alles aan wat kan helpen.
Mara, ik herken me in jouw situatie wat betreft dat zwangeren niet moeten klagen en het ergert me mateloos dat ze niet àlles doen wat ze kunnen om zo gezond mogelijk zwanger te zijn... Ook bekijk ik het allemaal veel idealistischer dan voor we met zwanger worden begonnen. Ik ben me er wel van bewust dat je erg ziek kan zijn enz...maar dan denk ik: och, dat neem je er toch allemaal héél grààg bij als er zo'n klein wondertje in je buik zit! Kan er steeds moeilijker rationeel over denken... En kan me ook niet voorstellen dat zo'n groot geluk ooit voor mij weggelegd is...ben bang dat door de angst die ik heb dat ik nooit een kindje ga krijgen, ik er ook voor zorg dat het nooit zal lukken...
@nmara: bij mij hebben sessies bij een haptonoom erg geholpen... ik zeg niet dat het zaligmakend is, maar bij mij heeft het erg geholpen...
Ah, meisje toch! Ik kan me helemaal voorstellen dat je er moedeloos van wordt. Ik had het er toevallig vandaag met een collega over dat je in deze moderne tijd bijna alles kan kopen, maar zwanger worden en een kindje krijgen is toch een van de weinige dingen waar ingrijpen maar tot op zekere hoogte mogelijk is. Als er een dieet, voedingssupplement of standje was waarbij je zwanger zou worden en een gezond kindje mee zou krijgen, zou ik het graag met je willen delen, maar dat bestaat nu eenmaal niet. Ik ben er wel van overtuigd dat je pas voor iemand anders kan zorgen als je goed voor jezelf zorgt. Verwen jezelf af en toe met een cadeautje, droom weg bij een goed boek, koester jezelf in de laatste zomerse zonnestralen en gun jezelf wat rust. {|= Ik sleep mezelf er soms doorheen door ook de nadelen op een rijtje te zetten. Een dagje met mijn neefjes en nichtje wil ook wel eens helpen. Ben dan blij dat ik weer naar mijn rustige huisje mag, in het weekend uit kan slapen, geen potentieel gevaarlijke dingen op hoef te ruimen, bij poepluiers het kind kan overhandigen aan een ander, ook een leven naast mijn huis en kinderen heb, niet naar babykots ruik, weg kan wanneer ik wil (klinkt haast ideaal, zo zonder kids. )
Mara, ik word erg verdrietig van je verhaal. Wat heb jij al veel moeten incasseren! Ik ben zelf nog niet zolang bezig maar ik begrijp je verhaal. Wat ik nou niet snap is dat de specialisten je maar aan laten modderen omdat er niets te vinden is. Dan nog kunnen ze je toch een handje helpen? Of denk ik daar te gemakkelijk over? Misschien wel een rare vraag van mij hoor maar..... hoe denk jij over de spirituele wereld?
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Dat doet een mens toch weer goed, he. @ Esther, wisselend ik sta er voor open en geloof erin, maar soms vind ik het moeilijk om te geloven dat hier een reden voor is en wat dan. @ Marrie, ja bijna lijkt het ideaal. Maar het is wel een goed idee, helpt denk ik ook weer even relativeren. @ Poema, heeft haptonomie je geholpen met je gevoel er over of ook echt dat je daarna zwanger werd. En wat hielden de sessies ongeveer in? @ Elke, fijn he dat er mensen zijn die je begrijpen. Al had ik liever natuurlijk dat je er niets van snapte omdat het allemaal op rolletjes liep . Ik duim voor je dat het goed komt, mag jij voor mij duimen liefs mara
Haptonomie heeft mij geholpen om weer gevoel te krijgen in mijn lijf en voornamelijk ook weer rust te vinden. Of het met elkaar te maken heeft weet ik niet, maar na vier sessies was ik wel zwanger...Als je meer wilt weten, kun je me een pb sturen!
Pff Mara24...vanaf 1999 al bezig en al die miskramen, ik heb respect voor je dat je het allemaal nog trekt! De gouden tip heb ik helaas niet.. Wel wil ik je heeeeel veel geluk toewensen voor je toekomst.
jee wat erg meis, ik kan me het goed voorstellen zeg. dus je hebt zoveel miskramen gehad zonder reden, ze hebben niets gevonden?