Hoi meiden, moet even me ei kwijt. ben vandaag volledig ingestort. ons meisje is nu 5 maandjes oud en ik zit er helemaal doorheen. het is me allemaal even te veel geworden, werken, huishouden en een baby die nog steeds volledige borstvoeding krijgt het breekt me allemaal even op. Deze morgen ging het helemaal mis. Die kleine was onrustig die nacht dus heeeeeeeel weinig geslapen en vriend lief slaapt overal doorheen (heel erg frustrerend) ff geslapen 1 uurtje maar voordat me wekker alweer ging. dus ik ging douchen, aankleden, luiertas klaar maken, voeding klaar zetten, kolven, zelf eten, me eigen tas klaar zetten en vriendlief maar lekker blijven liggen en slapen in bed. (zo gaat dat al 4 maanden lang om gek van te worden). Kreeg een driftbui gooide alles wat ik kon vinden op de grond, stampvoeten, huilen, ik kon niet meer. ben nu gelukkig al wat rustiger, ga maandag naar de dokter voor een gesprek en om te kijken hoe het nu verder moet. maar op dit moment kan alles en iedereen me gestolen worden behalve me meisje, zij is de enige die me op dit moment gelukkig maakt. Komt het vaker voor dat je pas na een paar maanden een soort van Burn out kan krijgen??? hebben meer meiden hier last van?
Goed dat je inziet dat je grens bereikt is. En helemaal niet gek dat je daar nu tegenaan loopt. Waarschijnlijk ben je nog niet zo lang aan het werk na je verlof en begint nu de vermoeidheid pas goed toe te slaan? (correct me if i'm wrong) Mag ik vragen waarom je man blijft liggen als er zoveel gedaan moet worden? Het zou voor jou een hele hoop schelen als hij wat dingen overneemt, bijvoorbeeld je dochter wakker maken, aankleden, jouw ontbijt maken etc. Hoe reageerde hij toen je zo boos werd? Misschien een praktische tip: de avond ervoor al dingen voorbereiden voor de volgende ochtend, kleren van jezelf en dochter klaarleggen, tassen klaarzetten, brood smeren en in de koelkast zetten.
Ben nu 1,5 maand aan het werk en het valt me erg zwaar. Geen idee waarom hij blijft liggen, maak hem wel elke keer wakker maar dan valt hij weer in slaap en dat tot 4 x aan toe. Hij reageerde boos en toonde een beetje onbegrip, hij begrijpt niet hoe ik me voel en hoe dat komt, ja door de vermoeidheid denkt hij maar het is gewoon alles bij elkaar. op me werk moet ik iedereen tevreden houden, kom ik thuis een baby verzorgen, koken, wassen ect. En dat van een avond van te voren heb ik inderdaad al vaak gedaan maar dat had ik gister dus niet gedaan omdat ik de avond ervoor te moe was om alles nog te doen.
Hoi Petitcherry, zo te horen moet jij vooral gaan leren om meer voor jezelf te kiezen. Je houdt nu zó veel ballen in de lucht, dat het bijna logisch is dat je er een paar moet laten 'vallen'. Ja, het is enorm heftig: een kind wat 's nachts wel eens wakker is, slaapgebrek tot gevolg bij jou, maar wel een dag daarna die gewoon door moet gaan. Dat valt niet mee!!!!! Wéét iig dat waar jij tegenaan loopt helemaal niet gek is! Er komt zó veel op je af. Mag ik vragen hoeveel jij werkt? En werk jij meer dan je vriend? Komt het huishouden ook volledig op jouw schouders neer? Of verdeel ej dat eerlijk met je vriend? Het lijkt me verstandig om op een rustig moment eens met je vriend te gaan zitten en rustig te praten. Leg uit dat je geen verwijten hebt, maar dat er dingen moeten veranderen omdat anders jij er aan onderdoor gaat. Vaak zijn mannen wel voor rede vatbaar als er rustig over gepraat wordt. Hier werkte het ook goed als mijn man eens een volledige dag de zorg had voor onze zoon. Dan zag hij pas wat er allemaal bij komt kijken en hoeveel energie het kost. Heel veel sterkte enne, blijf vooral van je af praten!!! liefs, Judith
Hoi juudje, Ik werk 36 uur in de week als schoonheidsspecialist bij een erg drukke city Spa. Telkens op tijd werken en als je maar iets uitloopt of de klant te laat komt loopt je hele schema uit en heb ik ook haast geen tijd meer om te eten drinken en te kolven. En dan ook nog die mensen tevreden houden enzo word ff allemaal teveel en inderdaad thuis kont het grotendeels op mijn schouders terecht. Als ik dingen aan hem vraag doet hij het wel, maar ik word er zo moe van om alles telkens te moeten vragen. Als hij een papa dag heeft op woensdag want dan ben ik aan het werk zit hij het liefst de hele dag binnen in z'n jogging broek het is dat ik hem wel is voor een boodschap de deur uit stuur anders zat hij gewoon lekker binnen. Ben het zat Om telkens overal aan te moeten denken zonder dat er met je word mee gedacht dat zou heel veel schelen. X
Ten eerste alsnog gefeliciteerd met je meisje. Ik vind het ergens onbegrijpelijk dat je vriend niet meer rekening met je houdt, je bent nog maar 5 maand geleden bevallen. Luister naar je lichaam, en jezelf voor je eraan onder door gaat. Er wordt niet voor niks gezegd 9 maand zwanger en 9 maanden ontzwangeren. Het is niet niks wat je doet en als je niet wil dat jij en evt. je relatie op lange duur eraan onder door gaan, dan zul je veranderingen moeten doorvoeren. Ga een goed en rustig gesprek aan met je vriend en werk samen aan een goede oplossing. Sterkte
Ik vind je vriend enorm egoistisch overkomen eerlijk gezegd. Jeetje wat oneerlijk verdeeld de verantwoording. Vind het niet gek hoor dat je op bent! Eigenlijk ben je een alleenstaande moeder als ik het zo lees.. Ik ken je vriend natuurlijk niet maar ik zou erover nadenken hoe je dit duidelijk kan maken aan hem. Niet alleen jouw leven hoort te veranderen na de komst van een kind maar ook dat van hem. Denk dat als dit zo doorgaat je behoorlijk in een dip raakt en uitgeput bent. Echt schakel hulp in van je vriend! Verder zou ik serieus nadenken over een huishoudster als je financieel de ruimte hebt. Dit kan ook lucht geven denk ik? Dat je iig niet de Badkamer, koelkast, plinten etc hoeft te doen alleen maar stofzuigen, keuken en dweilen? Sterkte meis!
Hoi Petitcherry, pittig hoor, 36 uur werken in zo'n voor jou nu stressvolle baan, erbij kolven, de zorg voor je dochter (wat gewoon veel zorg vergt de eerste jaren), het huishouden. Pfffff, dat is meer dan een mens structureel aan kan (mijn inziens dan) Je lijf geeft je nu dus duidelijk een grens aan, alle spanning komt er niet voor niks uit. Als je zo door blijft gaan, dan beland je écht in een burn-out en ben je nog verder van huis. Je zal dus nú actie moeten ondernemen. Onthou dat je je vriend moeilijk zal kunnen veranderen. Hij is zoals hij is, dus een stuk aansturing zal hij wellicht altijd nodig hebben. Herken ik ook hier thuis, man is hetzelfde. De wil is er wel, het inzicht alleen niet. Hier werkt het goed om duidelijk afspraken te maken wie wat wanneer doet. Wij gaan binnenkort op vakantie en we hebben samen besloten (na aangeven van mij) dat er bepaalde dingen gedaan moeten zijn voordat we op vakantie gaan. Gevolg: ineens onderneemt man vanalles, omdat het helder voor hem is. Even een voorbeeld hoe het hier werkt, wellicht kunnen jullie ook samen een vorm vinden die voor jullie werkt. Misschien moet je ook nog eens nadenken over de combi werk-gezin-sociale contacten e.d. Daar heb je als het goed is ook al over nagedacht voordat je dochter er was. Toen heb je met de wetenschap die je toen had de beslissingen genomen voor nu. Maar werken die beslissingen wel voor jou? Zou je dingen anders willen? En zo ja, wat? Iemand gaf hier huishoudelijke hulp aan. Ook iets om zeker eens over na te denken. Wellicht geeft het jullie gezin al een heleboel rust. Want dan hoef je dus duidelijk minder zelf in huis te doen (en wat is er niet lekkerder dan 1x per week in een schoon huis thuis te komen ) Praat veel over hoe je je nu voelt. Ofwel hier, ofwel thuis met familie en vrienden. Leg alle goedbedoelde adviezen soms even naast je neer, een ander weet het altijd beter (denken ze ) Je kan wel luisteren naar wat ze te zeggen hebben, maar je hóeft er niet per sé iets mee te doen. Net zo min dat je iets met mijn goedbedoelde adviezen hoeft te doen Nogmaals heel veel sterkte! liefs, Judith
Om zo'n dingen te voorkomen hebben wij bij de geboorte van mijn zoontje HEEL DUIDELIJKE AFSPRAKEN gemaakt! Om de dag was het de andere zijn beurt om op te staan moest Tristan wakker worden etc... Zo had ieder van ons om de nacht toch een volledige nachtrust want die is echt belangrijk als je beiden gaat werken en een beetje een nachtrust wilt hebben
Hoe vaak heb ik wel geroepen dat ik het niet red en niet kan. Ik vind niet dat je er alleen voor staat, ik denk dat je vriend wel wat doet en ook echt zijn best, maar voor hem si het ook nieuw en dan doe jij anders en moeilijk.... geheel terrecht van jou kant, maar doordat je zo moe ben vergeet je hoeveel hij eigenlijk doet. En dat hij blijft liggen is vervelend, amar herkenbaar. En die papadag in joggingbroek is toch geweldig? heerlijk! dat zou jij ook moeten doen Het is inderdaad zwaar heh alles bij elkaar. Ik weet het. Ik zou willen dat ik een huishoudelijke hulp zou vinden, maar mijn vriend wil dit absoluut niet. Daar baal ik zo van, maar zelf doet ie ook niet meer. Hij wil wel, maar hij heeft er ook geen energie voor. Ik hoop niet dat ik onaardig overkom, want zo bedoel ik het helemaal niet!
Bij iedereen en overal is t anders natuurlijk maar had me vent toch echt uit bed getrapt letterlijk en figuurlijk. En als ik 36u zou werken zou hij van mijn part evenveel in t huishouden moeten doen!!! ennnnnnn las gister op t forum dat veel vrouwen rond 6 maanden hornonendip hebben!!! maar dannog met alle respect kvind 36u werken erggg veel met een man die op bed blijft liggen... sterkte!
Bedankt voor alle reacties heb er echt veel aan dank jullie wel! Heb vandaag een afspraak bij de dokter kijken wat hij ervan gaat zeggen want ik kan echt niet meer. X
Als ik dit zo lees, denk ik dat je betere afspraken met je man moet maken. Een kind opvoeden doe je in een relatie samen en niet alleen. Hier valt al heel veel winst te halen. Samen s ochtends de taken doen...en op woensdag kan hij natuurlijk ook heel wat doen! En minder werk...is dat een optie? 36 uur is best veel. Maar kan natuurlijk niet in jullie portemonnee gluren. Goed dat je naar de dokter gaat...het klinkt idd alsof je een burn out hebt of overspannen bent van het vele vele werk dat je op je vork neemt. Sterkte hoor!!
Ik zou na je gesprek met de HA eens even goed gaan zitten met je man. Jullie moeten samen afspraken maken en taken verdelen. Spreek duidelijk uit dat je het niet trekt zo en als dit nog lang zo doorgaat dat je echt instort. Laat je man inzien dat je hem nodig hebt en dat jullie dit samen moeten doen. Hij is net zo belangrijk in jullie huishouden als jij. Mannen hebben nou eenmaal minder inzicht in wat er moet gebeuren en vrouwen denken dan snel, ik doe het wel even dan is het ook snel gebeurd. Misschien heeft hij veel duidelijker sturing en opdrachten nodig. Klinkt flauw, maar soms werkt dat echt het beste. Niet alles op je hals willen halen en soms de dingen dan ook maar even loslaten (bijvoorbeeld het huishouden). Las ook af en toe een pyamadagje in met je kleintje en doe helemaal niks. Of iets wat je leuk vindt (boek lezen, bad nemen, terrasje pakken). Echt, je hebt jou-tijd nodig!!
Bedankt nogmaals voor alle lieve reacties. Bij de HA geweest en moet het rustiger aan doen niet teveel hooi op me vork nemen. Ook gesprek gehad met vriendlief en die ziet nu wel in dat dit niet zo langer door kan gaan. Vanmorgen was hij e bt heel lief voordat hij naar zijn werk ging (op maandag begint hij altijd later) ging hij de was voor me opvouwen en ophangen in de kast en heeft zelfs een heerlijk ontbijtje me gemaakt. Deze hele week ga ik niet naar me werk om even op adem te komen en even geen stress aan me hoofd heb en donderdag heb ik een gesprek met een psygoloog.
Meid, waarom roep je je vriend dan niet? Je kunt hem toch uit bed trekken? Het is vaak zo dat een man ergens doorheen slaapt. Of doet hij het met opzet denk je? Want dan zou ik hem niet alleen het bed uittrappen maar ook mijn huis uit.......dan mag hij een paar nachten elders slapen. Wie weet denkt hij dan na.
JA! Ook gehad. Ook na een maand of 5. Ik ben bij mezelf te rade gegaan, hoe dat kwam en wat ik er aan kon doen. - Ik was mama en wilde een goede mama zijn - Ik werkte 32 uur per week en wilde daar ook een professioneel teamlid zijn - We waren net verhuisd en ik wilde daar alles spic en span hebben - We kregen nog steeds kraamvisite én mensen die ons nieuwe huis kwamen bekijken en ik wilde een goede gastvrouw zijn - Ik wilde ook nog een goede vrouw zijn voor mijn man - En ik wilde nog een eigen sociaal leven, dus af en toe lekker afspreken met vrienden. Oftewel: Ik wilde te veel en legde mezelf te hoge eisen op. Wat heb ik gedaan? Sowieso ziek gemeld en een paar dagen genomen om alles op een rijtje te zetten. Ik heb dus een aantal dingen los moeten laten en wat afspraken met mezelf moeten maken, waaronder: - Het huis hoeft niet spic en span te zijn. Het mag best wel eens een zooitje zijn (ondanks wat mijn moeder, die altijd thuis is geweest, er van zegt) - Maximaal 1 afspraak op een doordeweekse avond, en wel bij ons thuis en maximaal 1 afspraak in het weekend - Accepteren dat mijn man mij toch al een goede vrouw vindt, ook al doe ik niets bijzonders Die dingen hebben mij heel veel geholpen en nu gaat het heel goed! En ja, die vent van je uit zijn bed schoppen als jij er helemaal doorheen zit.
Heel goed van je meid! Knap dat je gelijk zo doorpakt. Super dat je vriend je nu snapt en herinner hem er ook aan he op het moment dat hij jullie gesprek weer begint te vergeten. Ik zag laatst een boek liggen dat heet Samen uit, samen thuis......over samen de opvoeding enz delen..... Toen dacht ik, ze hebben helemaal gelijk!
Ja ik denk inderdaad dat ik ook te hoge eisen aan mezelf stel. Heb me ook een paar dagen ziek gemeld gaat nu al een stuk beter, heb ook meer me rust kunnen pakken en ben meer aan het genieten van me meisje en laat het huis soms voor wat het is. Alleen is er nu weer 1 probleem bij gekomen mijn werk heeft mijn contract niet verlengd. Aan de ene kant een last van me schouders af want dat was ook echt een grote stress bron. Alleen hebben ze het op een hele stomme en lullige manier gedaan 1 dag voordat mijn contract afliep kreeg ik een aangetekende brief thuis gestuurd met daarin dat mijn contract niet verlengd word. Dus nu ww aanvragen en opzoek naar een andere baan.