Hoi dames, Ik vind mezelf geen zielig type maar momenteel voel ik me wel echt zielig. Ik zit in een enorme dip en ik geef het niet graag toe maar ik voel me eenzaam. Twee jaar geleden zijn m'n vriend en ik in de stad gaan samenwonen. Ver van huis dus. M'n vriend heeft hier een baan en ik had nog geen werk dus volgde ik hem met heel m'n hart. We zijn een goed koppel maar hebben ook wel onze problemen. Nu twee jaar later heb ik nog maar steeds één goede vriendin hier. Waar ik regelmatig mee afspreek maar momenteel heeft haar zoon examens en wil ze dus graag overdag bij hem zijn. Wat ik trouwens niet meer dan normaal vind! Ik zou zelf ook zo zijn. Maar net nu geraak ik in zo'n enorme dip waar ik maar moeilijk uit kan kruipen. M'n ouders wonen ver van hier en ik verberg het ook wel een beetje voor hen. Anders zoude zo ongerust zijn en dat is niet leuk vanop zo'n afstand. Heb hier ook al een topic geplaats met "ik ben echt radeloos" daarin vertel ik hoe groot m'n kinderwens is en m'n vriend niet mee wil. Dat is eigenlijk nr 1. Ik wil dus heel graag het moederschap aangaan en liefst van al binnenkort. M'n vriend wil wachten en dat respect heb ik. Nu ja alles staat in die topic. Uiteindelijk kregen we ruzie en heb ik besloten om te gaan werken. Nu ben ik dus al even terug aan het solliciteren. Alles ging weer beter en we hebben het uitgepraat. Ik wil jullie wel vertellen ik heb alles maar dan ook alles voor m'n vriend over. Ik zie hem graag en wil met hem kinderen dus ik wil hem zeker niet kwijt. Maar twee dagen geleden kregen we weer wat woorden. Sindsdien is hij bot en koud tegen mij. Neemt me niet eens vast ofzo en zegt eigenlijk nooit dat hij me graag ziet. Als ik het dan als eens vraag is z'n antwoord "bwoa ja" wat me pijn doet en hij weet dat. Ben een onzeker mensje en met zo'n antwoord word ik nog onzekerder. Nu gisteren ben ik beginnen huilen en huilen en ik kon niet meer stoppen. Hij negeerde me compleet nam me zelfs niet vast. Toen ik aan tafel ging zitten vroeg hij "ga je daar zitten"... Ben dan uiteindelijk bij hem gaan zitten. Het was voetbal en ik was helemaal uitgehuild... Begon hij gewoon over goals. Ik was stilletjes en uiteindelijk begint die dan te zuchten en te zuchten en te zuchten. Na een tijdje ben ik voor de pc gaan zitten en heb ik wat gesurft. Ben dan op bed gaan liggen met m'n favo muziek. Vroeg hij of ik ging blijven liggen. Ik had even tijd nodig voor mezelf dus ben ik blijven liggen. Daarna ben ik weer in de zetel gaan liggen terwijl hij achter de pc zat. Ik ben in slaap gevallen en toen hij me wakker maakte zijn we gaan slapen. Hij deed weer bot en ik wou stoer doen dus deed bot terug. Vanmorgen heb ik zijn sporttas klaargemaakt (gaat savonds sporten) en is hij vertrokken met een kus. We communiceren soms overdag ook via de computer maar nu is hij weer bot. Ik vind echt niet dat ik dit verdient heb ... Hij geeft altijd negatieve commentaar en zegt nooit goeie dingen of toch héél zelden. Ik weet dat hij geen prater is en ik heb daar al vijf jaar respect voor maar... Ik dan? Waar moet ik met m'n gevoelens naartoe? Ik geloof wel dat hij me graag ziet maar ik denk ook dat hij me van als zelfssprekend beschouwd. Ik doe de was en de plas en ik verwen hem rot... Maar dat vind hij niet hoor.. Maar ik snij zijn appeltje enzo vraagt hij iets dan ga ik het direct halen.... Maar ik krijg nooit eens geen dank op de één of andere manier. Ik hoef geen spullen te krijgen maar ik heb wel nood aan affectie. Ik weet echt niet meer wat ik ermee aanmoet. Vandaag ben ik weer heel erg lang alleen thuis waarschijnlijk tot 22u en ik voel me eenzaam en hunker wel wat naar hem. Ik heb nood dat hij thuiskomt en me gewoon eens vastneemt. Ik vertel hem dat ook maar hij doet het niet! Maar een kleine maand geleden regende het zo hard en ik was eten halen zonder paraplu... kwam hij achter me aan met paraplu om me zo naar huis te brengen. Maar dit is nu één ding in een heeeele lange tijd. Het verwarmde m'n hartje echt. En nu doet hij weer zo Wat kan ik nu nog doen? Ik knuffel hem, zeg hem regelmatig dat ik van hem hou, ik zorg voor hem... Maar hij lijkt dat allemaal niet in te zien. Wil hem niet kwijt... Ik probeer te praten. Zoals ik al zei heb ik gisteren gezegd wat er schol. Wel met tranen maar niet boos. Met hakken en sloten kwam het eruit. Maar hij heeft me niet vastgenomen en heeft me nu vandaag achtergelaten met een héél eenzaam gevoel. Mja de kinderwens is nu wel even helemaal uit the picture. groetjes
Och meid toch wat een rotsituatie . Ik zou hem recht op de man af vragen of hij je blijft negeren doet hij hier niks mee zou ik hem precies zo behandelen dan weet hij ook hoe het voelt , gewoon een paar dagen niks voor hem doen en niks tegen hem zeggen. Ik wens je in ieder geval sterkte .
Nou, daar word je nou niet bepaald vrolijk van.... Wat een vervelende situatie voor je, als ik zo lees hoe je vriend met je om gaat gaan mijn haren overeind staan! Het lijkt wel of je al een kind hebt, een volwassen, verwend kind! Maar hij zal ook best wel heel lief zijn, ik ken hem natuurlijk niet . Ik zou inderdaad eens een goed gesprek aangaan met hem, want als je van elkaar houdt is dit toch niet de bedoeling. Meid, lastig probleem, ik zou graag de pasklare oplossing voor je hebben, maar helaas..... Heel veel succes en verwen jezelf vandaag met een bosje bloemen ofzo, om weer wat vrolijker te worden! Groetjes, Anakin.
jee meis wat vervelend voor je!!misschien verwen je hem zo hard dat ie het allemaal maar gewoon gaat vinden!denk een paar dagen alleen aan je eigen en laat hem zijn eigen dingen regelen.dan begint ie er zelf over en dan kun je hem alles eens haarfijn uitleggen!!dit hoef je niet te pikken hoor!! sterkte liefs maloeke
Ja maar hij denkt gewoon ALTIJD dat HIJ gelijk heeft. Als ik nu effe egoistisch ben dan hoor ik het wel van hem hoor. Maar ik kan dat zo moeilijk. Het zit in m'n aard om te zorgen... Daarom dat ik ook zo graag een kind wil. En praten is dus moeilijk he want hij is geen prater, pecht voor mij dus. Momenteel is hij me weer aan het negeren. Ben net gaan solliciteren en dan wenst hij me wel succes. Maar het is een baan waar hij van denkt dat ik ze niet leuk ga vinden. Goed hij heeft gelijk maar ik wil aan de slag, hoef geen verwijten meer. Nu maak ik weinig kans op die baan dus ben ik ook de interim binnen gegaan... Dat zeg ik hem dus allemaal en dan stopt die gewoon met praten. Waarom? Wie zal het zeggen... Ik wil niet meer vansprekend beschouwd worden. Momenteel heb ik een opdracht gekregen als 'model' klinkt heel wat he. Nu ik was dat nooit van plan vind mezelf oerlelijk en ik ben een dikkert. Maar nu liet ik laatsts foto's zien aan iemand die een winkel heeft voor grote maten en die wil me graag als model gebruiken. Ook om in het magazine big is beautiful te komen... Ze vond dat ik op Anna scholz trok. Kan ik nog steeds niet geloven! Maar waar ik nu naartoe wil... Hij neemt dat allemaal niet serieus. Liet hem die foto zien en zijn commentaar was "rare foto" Het ging om deze: Vond die dus een gekke foto... weer een deuk voor m'n zelfvertrouwen. Nu krijg ik die kans (klein kansje) en nu heb ik het gevoel dat ik het niet zal kunnen omdat ik te lelijk ben. Mja ik ben dus wel een volslanke meid. Waarom kan ie nu eens niet enthousiast zijn? Net als met afvallen. Ik heb een moeilijke strijd tegen de kilo's en laat regelmatig het kopje eens hangen maar als ik dan nieuwe moed vind en ik wil er tegenaangaan happy enzo dan zegt ie "ja dat zeg jij altijd hoelang zal het weer duren" Mja zinkt de moed me weer in m'n schoenen.
Meisie zo te horen moet jij eens flink aan je zelf vertrouwen werken. Je bent echt n mooi meisje zo aan die foto te zien dus daar kan t niet aan liggen dat je jezelf oer lelijk vind. Dan is het dus je zelf vertrouwen. Ook dat je alles maar zo aan neemt van hem. Hij is NIET de wereld, hij is je vriend. En t word tijd dat hij zich er (weer) naar gedraagd! Ik snap dat je van hem houd en dat je bij hem wil blijven. Maar realiseer je dat hij niet uit eigen innitiatief zal veranderen van houding. Hij behandelt je zoals jij hem je laat behandelen. Klinkt alsof ik je er de schuld van geef maar dat doe ik niet. Jij hebt blijkbaar niet geleerd om voor jezelf op te komen in zo een situatie en je hoopt door hem te overladen met liefde t zelfde terug te krijgen. Dat werkt dus duidelijk niet bij deze meneer. Ga maar eens lekker wat meer voor jezelf zorgen en doen. Hij is n grote jongen en kan goed voor zichzelf zorgen dus dat hoeft geen probleem te zijn. En als hij vind van wel dan kan je hem haarfijn uitleggen dat je een persoontje op zich bent en niet alleen op de wereld bent voor hem! Want zo klinkt het nu wel even. Kan het natuurlijk mis hebben (sorry dan wil je niet beledigen) maar het klinkt erg veel als mij vroeger En over jezelf eenzaam voelen. Je bent van harte welkom op mn msn om af en toe te kletsen over vanalles en niks Is natuurlijk niet t zelfde als bij elkaar op de koffie maarja al meer als niets, toch?
ik denk dat iedere vrouw( ook mannen)op zijn tijd aandacht wil dmv een knuffel een lief woord of wat dan ook ...daar is niks mis mee als je dat wil van hem , blijkbaar uit jou woorden kan /wil hij jou dat niet geven ..en dat zegt iets over hem ...je bent een hele mooie meid als ik je foto zo zie , en een nog mooier hart ..laat hem maar een werken voor jou laat hem zijn best maar doen en laat zijn eigen zaakjes zelf maar opknappen ... eerlijk gezegt zou ik me zorgen gaan maken als mijn mannetje zo tegen mij zou doen ...iedereen heeft zijn dag wel eens niet ..maar dit is gewoon bewust
Wat een onwijs leuke foto!!!!! Je staat er echt heel leuk op!! Mooie ogen, toffe bril, mooie mond, prachtige tanden (ben er jaloers op...de mijne staan scheef...) en een heel vrolijk koppie alles bij elkaar!!! Misschien is jouw vriend toe aan een brilletje?
Hallo mooie meid! Wat zie jij er fantastisch uit op die foto! Ik hoop dat je vriend snel inziet dat er ook wat van zijn kant moet komen! Sterkte ermee..... Marian
Ach meissie toch Ik vind je een hele mooie meid op die foto en ik vind het ook een mooie foto. Ik snap niet waarom hij zo doet. Echt vervelend voor je. Je moet inderdaad aan je zelfvertrouwen werken, er is niks mis met je!! Ik vind dat je vriend ook wel eens wat mag gaan veranderen. Je verdiend dit niet Hele dikke knuf van mij
Meid wat een rotsituatie! Is jouw vriend de laatste tijd wel eens een weekje alleen geweest? Misschien komt hij er dan achter wat jij allemaal voor hem doet. In die week kan hij ook langs de opticien gaan want die foto is erg leuk! Een mooie spontane meid zie ik erop. En op het forum ben je altijd erg betrokken en lief, dus met het innerlijk zit het ook wel goed. Zou het misschien zijn dat jouw vriend zelf met een probleem zit? Die van mij is ook zo'n stille, als hem iets dwars zit moet ik het er echt uittrekken. Als ik jouw verhaal lees krijg ik het koud...iedereen heeft behoefte aan aandacht en bevestiging. Cijfer jezelf niet weg meid. Ga dingen ondernemen! Als je dichter bij zou wonen zou ik zeggen 'kom we gaan gezellig de stad in', maar ook bij jou in de buurt zijn vast mensen die je gezelschap waarderen. Tja...wat kan ik verder nog zeggen. Sterkte meissie! De moed niet opgeven en laat je wereld niet alleen om je vriend draaien.
Hé meis, Ik denk als ik jou verhaal zo lees, dat je vriend jou helemaal voor vanzelfsprekend aanneemt en daar moet hoognodig verandering in komen! Je bent de moeite waard (mooie foto) en het is helemaal niet zo gewoon dat hij jou voor zich heeft weten te winnen... laat 'm inderdaad maar weer eens z'n best doen en probeer nog wat meer dingetjes voor jezelf te vinden om te doen, zodat je ook niet altijd thuis op 'm zit te wachten... laat 'm maar eens op jou wachten! Misschien werkt "hard to get"spelen ook wel bij jou manneke? Succes ermee! Liefs, Sandra
Hoi Hoi lieve meiden, Gisterenavond ging het weer even goed. Hij was gaan voetballen en daarna nog iets gaan drinken. Heb eerst een berichtje gekregen dat hij nog iets ging drinken en daarna dat hij op de tram stond te wachten. Gelukkig dat hij dat nog doet. Toen hij thuis kwam was hij happy en vertelde me over de goals die ze gemaakt hebben en over de ditjes en de datjes... Hij zag er blij uit en was ook lief. Ik ging naar hem toe en zei hem dat ik blij was dat hij thuis was en nam hem vast en toen voelde ik ook dat hij mij vastnam... Maar naar de avond weer vorderde kwamen weer die donderwolkjes op z'n gezicht te staan en begin weeral kouder en botter te doen. Nu is hij net weer naar het werk vertrokken maar deed weer heel afstandelijk vond ik. Nu ja hij geeft nog steeds een kus enzo maar als ik hem dan vraag om vanavond even in een restaurantje te gaan eten gezellig met z'n tweetjes dan is z'n antwoord "dan kan ik niet naar de voetbal kijken" ... Vroeger deden we altijd wel wat en nu bijna nooit meer.. Dus blijf ik ook maar naar die voetbal kijken. Ik lijk wel niet speciaal meer voor hem want uiteindelijk gaat hij toch graag iets drinken met z'n collegas? En die ziet hij ook elke dag opnieuw en opnieuw? Niet dat ik dat erg vind ik wil gewoon het verschil tonen... Momenteel heb ik niemand om de stad mee in te trekken. Zoals ik al eens zei ik heb hier één goede vriendin maar die heeft nu andere dingen aan haar hoofd. En alleen trek ik niet zo graag de stad in dan wil ik snel thuis zijn of dan begin ik ongeloofelijk te piekeren zoals nu eigenlijk. Ik probeer te lezen, het huishouden te doen maar ik kan me op niks concentreren en ik wéét dat dat niet goed is maar ja ik kan niet zomaar vriendinnen toveren. Ik voel me echt niet geliefd... Zou hij me beu zijn ofzo? Als ik dat vraag word die alleen maar kwaad of gaat met z'n ogen draaien. Ik krijg nooit een deftig antwoord uit hem. En hij denkt dus echt dat zijn houding de juiste is... Maar ik denk eerlijk gezegd dat andere meiden dat niet zoude pikken. Mss hebben jullie tips? Hoe speel je hard to get? En wat kan ik nog meer doen om hem toch wat meer achter mij te laten hollen... En heel erg bedankt voor de lieve complimentjes!
Tegen dit soort dingen kan ik helemaal niet tegen. Tuurlijk zit aan elk verhaal twee kanten, maar ik vind echt niet dat je je zo mag en kan laten behandelen. Weet je wat het is hij doet maar jij laat het gebeuren. Vraag gewoon op de man af: Wil je nog wel verder met me? Moeilijk is dat zeker, zeker als je hoort dat hij niet meer verder zou willen. Maar ben je zo gelukkig? Zo te lezen niet. Sterkte en denk aan jezelf!
Misschien wordt het tijd dat je is aan jezelf gaat vragen hoe lang je zo nog door wilt gaan, die onzekerheid over jezelf, relatie etc. zal je vriend niet wegnemen ik heb zelf 9 jaar in zo'n soorgelijke situatie gezeten, en ik wou ook echt niet bij hem weg absoluut niet, maar in het laatste half jaar had ik echt zo iets van wil ik dit, altijd maar genegeerd worden enz, om een lang verhaal kort te maken mensen zijn moeilijk te veranderen en ze weten pas wat ze hebben als ze het kwijt zijn dat telde voor mijn ex ook zo hij smeekte mij om bij hem te blijven maar het was te laat ik had voor mezelf gekozen en ben eerlijk tegen mezelf gebleven na 9 jaar nooit veranderd dus zou hij dat dan nu wel doen? nee. Heel snel daarna ongeveer een maand later leerde ik mij huidige vriend kennen, en het is een wereld van verschil hij is zo lief we praten doen leuke dingen met z'n tweetjes en over 10 weken zijn we een gezinnetje mijn geluk kan niet meer stuk, en de keuze die ik 2 jaar geleden heb gemaakt was de beste ooit, maar ook de moeilijkste. Vraag jezelf of je wilt dat je toekomst er zo uit ziet, en de komst van een kindje verandert de situatie denk ik ook niet, ik basseer dit op mijn eigen ervaring en hoop dat je er iets aan hebt, ik snap dat je het moeilijk hebt en ik leef met je mee. Groetjes Nicol
Hoi Little Witch, Meisie toch, wat een verhaal ! Je zit in een moeilijke positie en ik zou je er graag bij willen helpen maar ik vraag me af hoe! Als ik je verhaal zo lees dan wordt het er allemaal niet echt beter op. Waarom doet hij zo tegen jou? Heb je hem dat wel eens gevraagd? Er zitten hem ook vast dingen dwars want anders doe je niet zo lijkt me. Je geeft al aan dat hij geen prater is, dat maakt het nog eens dubbel zo moeilijk . Door dit hele gebeuren met je vriend krijgt je zelfvertrouwen een hele deuk, dat is zo zonde!!!! En meid, als ik je op de foto zie, je mag er wezen hoor Het lijkt er op dat jullie in een viceuze cirkel zitten... Jij reageert op zijn gedrag en hij op de jouwe. Ik vind het allemaal heel sneu voor je, ik weet niet of ik zo met iemand kon samenleven (sorry) Volgens mij is het enige wat je kunt doen, toch een gesprek aangaan en dan alles er heel eerlijk uitgooien. Reageert hij daar nog niet verder op dan moet je misschien andere keuzes maken? Maar nogmaals dit is mijn advies, kijk wat je er mee doet. En wat belangrijk is, volg je gevoel... Nou lieve meid, ik ben benieuwd hoe het nu met je is? Probeer je ook een beetje aan jezelf te denken? Dikke knuffel van An
Ik heb niet alles gelezen, dus het kan zijn dat ik dingen dubbel zeg. Ten eerste denk ik dat jij aan jouw zelfvertrouwen moet gaan werken. Jouw eigenwaarde hangt zo aan wat hij zegt en doet. Je hoeft niet meteen superzelfverzekerd te worden (en waarschijnlijk wordt je dat ook niet), maar daar is helemaal niks mis mee. Maar een beetje meer zelfvertrouwen kan geen kwaad. Ten tweede denk ik dat jij beter moet leren communiceren met jouw vriend. Je geeft niet duidelijk aan dat er een probleem is, dus ervaart jouw vriend het schijnbaar niet als een probleem. Je zult dus duidelijk moeten zijn in wat jij als storend gedrag ervaart. En geef duidelijk aan in wat je wel graag wilt. Je zult meer eigen initiatief moeten tonen. Bijvoorbeeld:Als je mij negeert terwijl ik aan het huilen ben, geeft mij dat het gevoel dat het je niks kan interesseren en dat je niet van mij houdt.Ik zou graag willen dat je me dan vasthoudt, tegen me zegt dat het allemaal wel goed komt en dat je van mij houdt. Houdt het gevoel bij jezelf, maak geen verwijten. Je zult je ook moeten realiseren dat mannen nou eenmaal heel anders in elkaar steken als vrouwen. Mannen willen horen wat er mis is, willen op zoek naar een oplossing. Die reageren niet op gezucht, op jezelf afzonderen. Die hints zijn te subtiel. Vrouwen willen liever "eindeloos" over hun gevoel praten en een arm om hun schouder willen als ze verdrietig zijn. Soms is een man daarvoor niet de juiste plek en zul je dat bij een vrouw moeten doen. Hard maar waar. Hij voelt misschien wel dat er een probleem is, maar denkt vanuit zijn eigen manier: als er wat is, komt ze wel. Negeert je waarschijnlijk, omdat hij ook negeert wil worden als er een probleem is waar hij 123 niet uitkomt. Hij is ook eerlijk lees ik. Maar jij zoekt heel wat achter zijn woorden. Hij vind het een rare foto; jij denkt meteen dat je niet mooi bent, dat hij het niet serieus neemt. Wie weet denkt hij juist dat er een foto is waar je veel beter tot je recht komt. Hij denkt dat jij een baan niet zo leuk gaat vinden; jij maakt er volgens mij wat anders van. Wie weet, wil hij gewoon dat je alleen reageert op banen waar je het ook echt leuk gaat hebben. Zodat het ook iets leuks van jou is. Evenals met het afvallen; hij is gewoon eerlijk. In zijn ervaring laat je na zo veel tijd weer het kopje hangen zoals je zelf zegt. Terwijl hij jou waarschijnlijk prima vind zoals je bent. Hj stopt waarschijnlijk met praten, omdat hij zich gefrustreerd voelt over dat jij het je zo aantrekt wat hij zegt. Nou klinkt dit allemaal heel veroordelend, maar dat is niet de bedoeling. Meer een beetje bedoeld als wake-up call. Ik probeer het een beetje van de andere kant te belichten. (wle lekker generaliseerd enzo) Laat het eens in je inwerken en kijk dan eens naar hoe jij jouw gedrag kunt veranderen, want dat is het enige wat je kunt doen aan deze situatie.
Nou komt mijn post wel heel negatief over denk ik. Ik snap heel goed dat je er van baalt hoor. En dat het je nog onzekerder maakt. Ik stuur je binnenkort wel ff een PB hierover.
hoi meis, ik heb net als nicol in een soort gelijke situatie gezeten, en ik kan niet oordelen over jouw vriend, maar die relatie bij mij liep helemaal uit de hand. het begon ook allemaal precies zoals jij opnoemt. je hele zelfvertrouwen takelt af en de hele sfeer hangt af van hoe hij die dag is of op staat. de hele verhouding komt scheef te liggen en jullie staan niet meer gelijk in de relatie. jij bent een mooie meid, dat ziet hij ook heus wel, maar hoe onzekerder jij bent hoe meer je aan hem gebonden bent. hij hoeft zijn best ook niet meer te doen, want jij wil m toch nooit meer kwijt ongeacht hoe hij je behandelt. in een relatie moet het helemaal niet zo zijn dat je een spelletje play hard to get hoeft te spelen, misschien een beetje in het begin om de spanning maar zeker niet als je al zo vertrouwd met elkaar hoort te zijn. hou echt alsjeblieft de waarde en eer aan je zelf en kom voor jezelf op, ik zeg niet dat jou relatie zo hoeft te lopen als hoe die met mij liep, maar op een gegeven moment kan iemand zo de macht over je hebben dat jeniet meer helder kunt zien. ik zou ook als advies geven dat er gepraat moet worden en laat het niet afhangen van hoe de dag loopt en of jij dat daarom een goede of slechte avond heb. zorg voor wat mensen om je heen, misschien ook een sportschool ofzo, dan stel je je automatisch wat minder afhankelijk op (niet dat je dat nu doet, maar zulke mannen zien dat wel zo, en dat streelt hun) geef vooral aan dat jij je eenzaam voelt in je relatie, dat je het gevoel heb dat je hem moet pleasen en gelukkig houden om jezelf gelukkig te houden, het zou namelijk gelijk op moeten gaan. deze sfeer kan gewoon niet langer, daar word je hartstikke brak van! ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het iets uithaalt. en hou in je hoofd dat hem verliezen niet het einde van de wereld is, meid met jou frisse uitstraling is er echt een land vol!! liefs sim
Bedankt meiden het doet me echt goed dit allemaal te lezen. En idd er zijn twee kanten maar ik doe er heus geen schepje bovenop. Ik vind hem een moeilijke man maar hij kan ook lief en bezorgd zijn maar dat komt er gewoon niet vaak uit. Annemarie, ik begrijp goed wat je schrijft hoor maar je moet wel weten dat ik hem wel vertel wat er is. Toen ik begon te huilen zei ik hem dat me vastnemen zou helpen en ik zei ook dat ik vond dat hij me altijd afbrak. Maar ik kreeg daar totaal maar dan ook totaal geen reactie op. Mss in zijn binnenste wel dat weet ik niet maar ik kan niet zien wat hij vanbinnen voelt of denkt. Ik ben niet perfect dus ik zal vast en zeker dingen doen die hem 'irriteren' maar hij zegt dat ook wel hoor. Ik ben een type dat graag wil leven, ik heb op m'n 23ste al véél meegemaakt en hij heeft altijd een goedlopend leventje gehad wat ik hem ook van harte gun. Maar daardoor hebben we soms ook wel een andere kijk op dingen maar tot hier toe heeft dat nooit gestoord. Maar hij kan zo ernorm fanatiek zijn... en doordrammen over dingen. Ik had eens één keer de rekening van de electriciteit te laat betaald een dag te laat eigenlijk maar er zat een weekend tss... dus ik rekende niet echt op een herinnerings brief ofzo... Maar hij was daar helemaal van onderste boven volgens mij dacht die dat we al afgesloten zoude worden ofzo. Moet je weten dat ik de rekeningen altijd mooi op tijd betaal. Er is ook nooit een herinnering brief gekomen alles was gewoon inorde maar tot vandaag krijg ik dat nog wel te horen dat achtervolgd me gewoon. Of promoties in de winkel ik let vaak goed op maar soms denk ik ach we leven maar één keer en dan koop ik bv een fles green tea van lipton voor hem ... Dat vind die dus eigenlijk te duur. Mja kan zo nog wel even doorgaan. Momenteel weet ik het dus ff niet. Zie ik de dingen nu te zwart/wit of eis ik nu te veel van hem? Ik weet het niet maar een complimentje af en toe zou heel goed doen.