Hallo meiden, ik zit even met mijn handen in het haar want ik weet gewoon niet wat ik hier mee moet, en wil graag weten of jullie dit ook hebben mee gemaakt. wij zijn een jaar bezig geweest voor ons 2de kindje. vorige week was de test eindelijk positief. we zijn hier natuurlijk onwijs blij mee Mijn eerste zwangerschap en bevalling waren beide niet rooskleurig. bedrust, zwangerschapsvergiftiging en ziekenhuisopname. de bevalling zal ik verder achterwege laten wil namelijk niet dat sommige mensen door mijn verhaal opeens meer tegen een bevalling aanzien. uiteindelijk heb ik een spoedkeizersnede gehad. Nu ben ik weer zwanger dus. ben hier erg blij mee maar op sommige moment denk ik echt OMG waar ben ik weer aanbegonnen had dit nooit moeten doen. dit is dan op moment als ik weer krom lig van misselijkheid. tegelijkertijd denk ik ook ja nee dit moet je niet denken je wil graag weer een wondertje vast houden, ik wil zooo graag een 2de kindje maar ben zoo nerveus het weer precies zo gaat als bij de 1ste ik weet niet echt hoe ik dit juist moet beschrijven, want ik heb er alles voor over om weer een kindje vast in mijn hart te sluiten, maar de gedachten komt en gaat gewoon vanzelf op sommige moment als ik me weer misselijk voel of vreselijke buikpijn heb
Als eerst gefeliciteerd! En fijn dat de wil voor een tweede toch gewonnen heeft ondanks je vorige zwangerschap. Jammer dat je je zo voelt. Maar zo als je schrijft is het niet voor niets. Ik kan je helaas niet helpen, praat er met manlief over en je verloskundinge. Verder hoop ik voor jou dat het allemaal gaat mee vallen dit keer en je wel kan gaan genieten!
Hey meis, geen nood ik heb hetzelfde! Mijn zwangerschap was dan goed maar bevalling een drama.. Toen ik positief testte dacht ik JA en een paar dagen later dacht ik NEE waar heb ik mezelf weer in gegooid :s kan ik het wel? Ben studerende en na de vakantie gaat mijn oudste ook naar school.... Een heel drama als ik het mezelf nu bedenk maar heb mezelf erbij neer gelegd en laat het nu gewoon over me heen komen... Niet iedere zwangerschap is hetzelfde, probeer er een beetje positief tegenover te staan, miss laat deze zwangerschap je uiteondelijk wel zien dat het ook anders kan maar begrijp heel goed je angsten! Maar gefeliciteerd en probeer ondanks het verleden toch te genieten! Liefs!
Ook ik herken je dubbele gevoel hoor! Ik heb ook het liefst gewoon mijn kindje in mijn armen en laat de hele zwangerschap en bevalling maar gaan overslaan, maar dat gaat helaas niet. Straks mag je hopelijk een gezond kindje vasthouden, hou je daar aan vast als je het weer even moeilijk hebt en misschien helpt het te denken aan al die leuke dingen van kind nu? Blijf praten over je dubbele gevoel, dat helpt!
Wat vervelend voor je zeg!! Ik heb t zelf niet mee gemaakt.. Maar hou je er een beetje aan vast dat een 2e bevalling meestal wat makkelijker en soepeler gaat. Mijn zus had bij de 1e ook echt een rot bevalling, en de 2e was er met 6 uurtjes, en ze hoefde maar een paar keer te persen! Ik hoop dat je het een beetje van je af kan zetten en t over je heen kan laten gaan..
Wat vervelend dat je eerste zwangerschap zo verlopen is. Ik kan daar zelf niet over meepraten, maar ik ken wel een paar vrouwen met een soortgelijk verhaal. Twee daarvan hebben EMDR therapie gevolgd en ze hebben daar veel baat bij gehad. Mss een idee... Heel veel sterkte in ieder geval!!!!
Ik heb met mijn eerste zwangerschap het ook niet makkelijk gehad maar deze keer ben ik zoooo beroerd. Weet precies hoe je je voelt ik kan dit kindje nu nog niet helemaal in mijn hart sluiten. Zei net nog tegen een vriendin waarom wou ik ook alweer een 2de? Sterkte meis ik hoop dat deze zwangerschap beter zal verlopen.
Ik herken je gevoel. Bij mijn eerste ben ik tot 20 weken misselijk geweest, maar vanaf 15 weken kon ik weer min of meer functioneren. Ook omwille van die misselijkheid heb ik lang getwijfeld of ik wel een 2e zwangerschap wou (want ik wou wel een 2e kindje) Uiteindelijk toch beslist om er voor te gaan, maar na 5 weken alweer hondsberoerd en 'k heb mij toch ook al meerdere keren afgevraagd of 't 't wel allemaal waard is. Maar we weten waarvoor we het doen he, een lief klein babietje en achteraf is het zeker de moeite geweest, maar nu... ? Mja...
Hi Chantal, Ik ben vandaag ook precies 6 weken en mijn eerste zwangerschap was ook problematisch. Bedrust vanaf week 22 ivm te korte baarmoederhals en 60 harde buiken per dag, hoge bloeddruk vanaf 27 weken en zwangerschapsvergiftiging vanaf 31 weken. Ik heb het gelukkig nog vol kunnen houden tot 36+4 en weliswaar ingeleid maar toch op de normale manier bevallen. Die viel me ook niet tegen trouwens. Maar de periode daarna wel wat mijn zoontje is geboren met een ernstige hartafwijking en heeft 4 maanden in het ziekenhuis gelegen en 3 open hartoperaties gehad. Ik herken het gevoel van 'waar begin ik aan' niet. Maar wel de angst voor herhaling. Mij is verteld dat de kans op herhaling van de zwangerschapsvergiftiging 30% is en die harde buiken zal ik ook wel weer krijgen. Spannend maar uiteindelijk als ik naar mijn kindje kijk is het het allemaal dubbel en dwars waard!
hee meiden. Bedankt voor jullie reacties langzaam word het gevoel al wel wat minder en probeer me gewoon niet zo druk te maken .. Fijn dat ik in elk geval niet helemaal de enigste ben die soms deze gedachtes heeft. maar idd we weten allemaal waar we het voor doen. voor eenprachtig klein wondertje