Ik denk dat het door de hormonen komt, maar ' de zin ' in dingen verdwijnt. Ik ben dolblij met het mensje in mijn buik, maar voor de rest zie ik alles heel zwaar. Geen zin meer in werk, seks, eten koken, boodschappen doen, verjaardagen.. ik kan me er niet meer toe zetten! Het liefst lig ik alleen maar in bed. Hoewel ik echt een top zwangerschap heb hoor! Ik herken mezelf niet meer en voel me doorgaans erg verdrietig. Ik dwing mezelf om naar buiten te gaan, omdat dat goed voor me is en probeer ook veel leuke dingen te plannen, maar alles voelt emotioneel zo zwaar! bv. afgelopen weekend, mijn liefste vriendin kwam langs om te eten en film te kijken. Ik zag er zo tegenop, ik moest boodschappen doen, koken en ik wilde ook nog even slapen voordat ze kwam. Danmaak ikme direct weer zorgen, of ze niet te lang blijft plakken, normaal interesseert me dat niks! herkent iemand dit?
Oei dat is niet zo fijn..... Ik heb ook ff die fase gehad maar kwam door de hitte toen deze zomer. Ik voelde de energie en zin in alles letterlijk wegsmelten. Ik heb energiedagen en slaapdagen en omdat ik nogal een bezig iemand ben vind ik die ik-geraak-niet-voort-vandaag nogal lastig. Ik hoop dat je snel uit die periode komt en anders erover praten met je omgeving en VK? Hoe ver ben je?
22 weken... ik begrijp het gewoon niet! Ik huil ook heel veel, zonder reden. Ik heb veel rust, kan mijn werkdagen zelf inplannen, dus zorg dat dat goed is verdeeld, maar toch...
Het is vast door de hormonen maar zie dat je er niet onder door gaat he! Op tijd aan de bel trekken en erover praten. Ik heb dat gedaan toen en het hielp. Ook al kwam het van de hitte en ik geraakte niet meer op mijn energie en alles was teveel.... Ook veel geweend toen......
Ik herken het wel. Ik heb nog steeds last van. Nu dat ik al bevallen ben heb nog steeds geen behoefte aan te veel sociale activiteiten. Ik snap het ook niet maar ik ben normaal gesproken ook een huismus maar het is ni erger geworden. Alle vitamine waarden zijn goed. Ik dacht ijzer tekort ofzo maar niks. Ik heb eigenlijk geen last van maar mijn vrienden wel. Maar bij mij speelt ook het feit dat mijn familie heel ver weg wonen en ik mis hun ontzettend dat ik niemand anders wil hebben behalve zij. Helaas kan ik je niet helpen met tips.
Heel herkenbaar... Ik zat tegen een prenatale depressie aan, herkende het gelukkig op tijd door eerdere depressies. Hormonen zijn rare dingen, daar hoef jij je niet schuldig om te voelen hoor. Praat erover met je verloskundige, je zal zien dat ze het herkent. Er zijn zoooooo veel vrouwen waarbij de roze wolk ver te zoeken is tijdens een zwangerschap. Probeer eens een vitamine-b complex te gaan slikken. Daar ben ik mee begonnen op aanraden van mijn vk en heb er echt baat bij.
Zou het wel in de gaten houden. Kan heel goed iets tijdelijks zijn in de zwangerschap maar net zo goed een prenatale depressie kunnen worden. Dus bespreek het wel met je omgeving en vk!
ik.herken het inderdaad van eerdere depressies.. bedankt voor de vitamine tip, heb nog een heel potje in de kast staan!