Ik heb sinds een paar dagen zo'n raar gevoel. Mijn zoontje is 2,5 week geleden geboren en in het begin ging alles goed. Toen we 3 dagen na de keizersnee thuis kwamen, kreeg mijn dochter hoge koorts. Dat heeft een paar dagen geduurd en toen zij zich iets beter ging voelen, en weer doorslapen, werd mijn zoontje heel onrustig. Hij had last van kampjes en sliep steeds wat moeilijker. Nog geen week nadat we thuis waren ben ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat ik heel veel bloed verloor ineens. Er is een curettage gedaan en ik heb een ijzerinfuus gehad. Eenmaal weer thuis bleef mijn zoontje onrustig en was soms de hele tijd wakker tussen 2 voedingen in. Een week later zijn we overgegaan op fortevoeding omdat hij erg hongerig bleek en amper in gewicht toenam. Maar hij begon ook steeds meer te spugen. Na onderzoek van de kinderarts bleek dat hij reflux heeft en we moesten ook beginnen met Nutriton. Daar doet hij het, nu een paar dagen, wel goed op, maar ik ben steeds zo nerveus dat het weer niet goed gaat met hem. Iedere keer als hij heeft gegeten en hij geeft een kreetje of iets dergelijks dan schiet ik in de stress en denk 'als hij maar goed gaat slapen, dan kan ik ook even rusten'. Tevens heb ik weer medicijnen gehad omdat mijn baarmoeder niet goed samentrekt en ik weer meer bloed aan het verliezen ben. Ik voel me dus dag en nacht zo slap als een vaatdoek, heb af en aan ontzettende hoofdpijn en ik kan ook niet veel omdat ik dan duizelig wordt. Ik heb bij mijn dochter een postpartum depressie gehad en ik herken eigenlijk geen van de symptomen, maar is er iemand die wel iets in mijn verhaal herkent en tips heeft hoe ik hiermee om kan gaan?
Je bent denk ik ook weer bang om het te krijgen, of niet?Je hebt ook veel meegemaakt! Zou vooral ook rust houden!
Meis ik denk meer dat je oververmoeid bent! Is toch ook logisch na alles wat je meemaakt. Ik herken de stress Àls de baby gaat huilen, zo van nee ik moet uitrusten ben te moe, is logisch als j oververmoeid bent. Ik denk dat het je angst is voor herhaling, probeer vee te gaan rusten!
Je hebt ook wel heel veel tegelijk bij elkaar gekregen he, dus het is niet gek dat het zwaar is en energie kost. Mijn ervaring is dat rust echt noodzakelijk is om zelf te herstellen en ook om alles te verwerken. Ken je misschien iemand die even kan helpen zodat jij met regelmaat kan rusten? Dus echt even niks aan je hoofd, lekker rustig douchen, slapen... Ik hoop dat iemand je kan helpen, want ik weet hoe naar je kan worden van oververmoeidheid! (Hier had ik zelf een heftige infectie na de bevalling, mijn dochter had kma en dat wisten we nog niet, dus veel wakkere nachten. Uiteindelijk is mijn moeder een paar dagen komen helpen, heel erg fijn!)
Hier postpartum depressie gehad en een goede start is zo belangrijk voor hoe dat ontwikkeld. Ik was ook de hele dag hangerig en duizelig. Had nergens zin in, had nog wel andere dingen maar die zijn wat te heftig hier te zetten. Omdat alleen het vermoeide en duizelige overeenkomen kan het ook vermoeidheid of misschie bloedarmoede zijn. Geen andere tekenen van een depressie?
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb gelukkig geen andere tekenen van een depressie, maar ik krijg wel de zenuwen als hij langer huilt dan een paar minuten. De kinderarts heeft vastgesteld dat mijn zoontje reflux heeft, dus nu zijn we aan het zoeken en uitproberen welke voeding het beste is voor hem en dat is best een gedoe. Mijn dochter had verborgen reflux en huilde daardoor heel erg veel, zo'n 4 a 5 uur per dag. Dus wellicht is het ook angst voor herhaling... Ik heb wel wat hulp, maar niet veel. Dus iedere dag rusten is voor mij helaas niet weggelegd. Het zal wel beter gaan als we de juiste combinatie voeding voor mijn zoontje hebben gevonden en hij niet zoveel meer huilt van de pijn...