Ik was 9 en het heeft 5 jaar geduurd voordat ik kon zeggen dat ik er overheen was, eigenlijk pas toen mijn moeder ging scheiden met de man waarvoor ze mijn vader heeft verlaten en met hulp van een psycholoog. Ik zie nu ook in dat mijn ouders helemaal niet zo goed bij elkaar passen, maar ik neem het mijn moeder nog kwalijk dat ze onder het mom van het gras is elders groener voor een ander heeft gekozen en ons in mijn ogen achter liet (denk ook niet dat dit gevoel nog zal verdwijnen). Achteraf gezien bleek het spreekwoord ook waar want haar nieuwe relatie bleek een stuk slechter dan de vorige.. En gelukkiger is ze er denk ik ook niet op geworden. Daarom zeg ik ook dat mensen niet moeten onderschatten wat een scheiding met een kind doet.
Er is nooit een goed moment om kinderen te vertellen dat papa en mama uit elkaar gaan. Of dat nou nu, zaterdag, over een week of pas na pasen is. er is altijd wel wat. Persoonlijk denk ik dat het ook de manier van vertellen is, en hoe de sfeer in huis was. mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was, mijn jongste zusje was 5. Maar wij wisten dondersgoed dat het niet goed zat en toen mijn vader op een goede ochtend vertrok en mijn moeder zei dat papa niet meer thuis kwam, schijn ik te hebben gezegd iets in de trans van "goh, eindelijk".. (ik weet dat niet meer overigens). Was overigens de beste beslissing ooit van hun twee, mijn ouders waren gewoon niet "compatible" En ja, het is zielig voor de kinderen, vooral als ze het niet aan zien komen. Maar als familie kan je alleen maar er zijn voor hen om ze op te vangen, en zeker niet kwaad gaan spreken over papa of mama, of toch nog proberen de boel te lijmen. Als het niet gaat dan gaat het niet, en dan is het zaak dat je zo goed mogelijk uit elkaar gaat.
Ik zou het als kind verschrikkelijk hebben gevonden als er nog 2 weken gewacht was. Je voelt als kind veel aan, en hoe eerder dit een duidelijke reden heeft hoe sneller je het ook een plekje kan geven. Ik heb het mijn ouders erg kwalijk genomen dat ze het een hele tijd hebben verzwegen. Rond de feestdagen lijkt me niet ideaal nee, maar probeer er als buitenstaander het voordeel uit te halen. Je hebt nu met kerst misschien een minder gezellig kerstdiner, maar je kan misschien wel met de kinderen praten of hen opvangen en hen helpen het een plekje te geven.
Ze kunnen het beter vanavond meteen vertellen. Gaan ze het zaterdag vertellen dan blijven die kinderen waarschijnlijk iedere kerst terug denken aan de melding van de scheiding. Mijn ouders zijn al 26 jaar gescheiden maar nog steeds worstel ik met alle dingen die daar bij kwamen kijken. Er is nooit een goed moment om te vertellen maar om zo'n heet hangijzer nou op te hangen een dag voor kerst vind ik erg cru.
Er is nooit een goed moment om het te vertellen maar laat haar aub niet met kerst vertellen zoals Marieke al zegt misschien zullen vooral de oudste 2 kinderen nooit meer een leuke kerst hebben juist vanwege de herinnering dat het met kerst is verteld. Zou het nu zo snel mogelijk doen als dat kan. Hier word niet aan de kinderen gedacht in deze situatie.