Hallo allemaal. Ik ben nu 9 jaar samen met mijn vriend en we houden onwijs veel van elkaar. De laatste 4jaar hebben we een dip gehad.hij negeerde me en wou geen sex meer of eens in de drie maanden,voelde ook niet fijn. Ik vermagerde veel en kreeg geen complimenten of aandacht van hem. Ik had het gevoel dat hij me niet graag meer zag of iets. We wonen samen en hebben een hond en als we ruzie kregen trok hij de hond naar zich toe en zou dan dingen zeggen als :wat doet mama toch gemeen tegen ons enz enz. Beetje manipulatie vond ik. Deze Valentijn had ik hinten gegeven dat ik graag een bloemetje wou, al de andere jaren deed hij nooit echt iets en vond het allemaal maar dom net als het vieren van zoveel jaar samen enz. Hij was mijn eerste en enige. Tot vorige maand dan. Ik had gevoelens gekregen voor een collega maar hij niet voor mij. Ik voelde dit al enkele maanden. Vorige maand ben ik bij mijn vriend weggegaan omda ik vond dat ik recht had op liefde. In die periode heb ik 1 geweldige nacht met mijn collega gehad en onveilig(ik zou normaal niet zwanger kunnen worden) ik vond het heel mooi maar durfde niet meteen vragen of hij nu misschien wel verkering wou. Enkele dagen later mijn stoute schoenen aangedaan en gevraagd, helaas voelde hij nog steeds hetzelfde. Intussen vroeg mijn 'ex' voor een gesprek met me. Hij was vermagerd en echt heel heel verdrietig. Hij vertelde me dat ik gelijk had en hij me express zo behandelde uit jaloezie.ik viel af en kreeg aandacht van anderen en hij kwam bij. Daarom gaf hij nooit complimenten ookal schreeuwde het vanbinnen bij hem dat hij fout bezig was. Ook vertelde hij dat toen ik hem leerde kennen hij eigenlijk nog maagd was maar nooit wou vertellen omdat hij al 25 was. Hij had nooit relaties gehad en is afgewezen geweest door zijn crush op Valentijn en heeft nu een hekel eraan. Ik was geschokt en zei dat hij dit eerder had moeten vertellen Dat ik het wel zou begrepen hebben en hem geholpen zou hebben. Hij wou een tweede kans en dus heb ik eerst mijn waarheid verteld over mijn collega. Ik zei dat ik ook nog steeds wat gevoelens had voor hem ondanks de afwijzing maar dat dit me de tijd zou overgaan. Hij was geschokt maar wel blij met de eerlijkheid,hij vergaf het me en wilde opnieuw een relatie beginnen. Na wat twijfels heb ik toegegeven en we hebben het heel leuk gehad sindsdien. In jaren geen plezier gehad als nu. We zijn echt gelukkig en beetje bij beetje vergat ik mijn collega,we gaan enkel vriendschappelijk om. Nu de twist. Vorige week bleek ik zwanger te zijn. Mijn vriend vroeg direct of het van mijn collega kon zijn en volgens de berekeningen is het moeilijk te schatten. Mijn vriend en ik hebben met weinig tijdsspanne ertussen heel veel seks gehad en echt liefdevol. Was fantastisch. Op 26 februari seks gehad met de collega en vanaf 2 maart 2 maal per dag met mijn vriend twee weken aan een stuk. Op 11 maart verloor ik rood bloed(beetje) anderhalve week te vroeg van mijn menstruatie.(die onregelmatig is door pcos en endo) Het is dus heel ingewikkeld maar mijn vriend doet erg zijn best(hoedje af voor hem) ondanks hij nooit zeker kan zijn(wil geen DNA test en dat de collega erbuiten blijft) Moraal gezien ben ik niet zo blij van het verzwijgen tegen mijn collega van die kans dat het van hem is. Hij heeft in die tijd duidelijk gemaakt dat hij geen relatie wou of kinderen en niet van vrouwen afhankelijk wou zijn(eigen huis kopen bvb) hij zit in de muziekwereld en Ik denk persoonlijk dat het hem geen goed zou doen,Andere kant het is wel zijn recht. Ik zit hier natuurlijk met veel stress en ben al heel rap ziek geworden. Zit nu twee dagen met koorts. Mijn vriend wil me wel steunen maar ik zie (terecht ) wat terughoudendheid. Het is allemaal zo een soep geworden. Wat is jullie mening? Ik moest dit gewoon even vertellen want is allemaal zo ingewikkeld. Groetjes
Jeetje wat een verhaal! En fijn dat jullie weer samen zijn! Tja heb je al een echo gehad? Daaruit kun je halen wanneer je ong zwanger bent geraakt ik zou dat eerst afwachten alvorens over dna te praten etc.. Komt echt wel goed meis
Tjonge jonge. Moeilijk verhaal hoor. Maar knap van je vriend dat hij er zo inzit.... Voor mezelf zou ik er wel duidelijk in willen hebben van wie het kindje is.....
heb je al een echo gehad voor de termijn? Dan kun je makkelijker terugrekenen. Maar als ik goed begrijp, dan had je 26 de collega, vanaf 2 maart je vriend, en 11 maart bloed en verwachte menstruatiedatum 20/21 maart? Als ik de menstruatiedatum kijk, dan zou je je eisprong rond 6/7 maart gehad hebben. En is de kans op een kindje van de collega erg klein. Maar het rekent makkelijker als je een precieze termijn hebt, zeker als je cyclus onregelmatig is..
Jeetje wat een gedoe zeg. Ik zou toch even de termijnecho afwachten dan kun je beter terug rekenen. Is de kans dan groot dat het van je collega is, dan kan je altijd nog overwegen om het hem te vertellen. Ik vind wel dat iemand er recht op heeft om te weten dat hij vader word. Hij moet zelf de keuze kunnen maken om er voor het kindje te zijn of niet als het zijn kindje blijkt te zijn. Wat fijn dat je vriend er zo in staat, en ik ga voor je duimen dat het kindje gewoon van hem is en dat jullie de rest achter jullie kunnen laten!
Allereerst wil ik je veel sterkte wensen met deze situatie. Ik heb vorig jaar precies hetzelfde meegemaakt. Bij mij was de collega in kwestie een goede vriend waarmee ik al 18 jaar vrienden was. Mn ex/vriend wou het kindje met mij opvoeden en ik kon me mond niet houden tegen de 'goede vriend' in kwestie waardoor hij niks meer met me te maken wou hebben. Een paar weken later werd het ook nog een miskraam. Dus had ik voor mijn gevoel alles verpest door het te vertellen. Het was ook onverwachts en daarna is mijn kinderwens weer opgelaaid. Ben nu gwn zwanger van mijn vriend hoPend dat het deze keer wel goed gaat. Ik vind het slim van jullie om niks tegen de collega te zeggen en het samen te doen. Zowiezo in het begin zou ik het stilhouden, je kan het altijd nog tegen hem zeggen alsje er mee zit. En je hebt een. Hele lieve vriend want niet velen zijn zo dat ze wel een kind van een ander zouden opvoeden. Succes jullie komen er wel xxx
Meid tja wat moet je er mee. Ik zou dol.gelukkig zijn en je collega los late. Stel dat die bloeding innesteling was dan is de kans alsnog groter dat het van je vriend is.
Dag allemaal! Bedankt voor de lieve reacties! Ik heb idd een hele lieve vriend en ben heel blij met hem! Mijn menstruatie begon op 11 februari (tot 18 feb) En zou normaal tussen 31 en 35 dagen duren. Vorige week vrijdag had ik een hcg waarde van 550 dus dat was tussen 4/5 weken toen. (huisarts) In april bij ong 8 weken krijg ik een echo en intake. Als ikzelf de berekening deed dan dacht ik aan 5 maart een ei ong. Sind ik dat zo heb uitgelegd aan mijn vriend is hij iets geruster maar we kijken toch uit naar de echo.(ben hier wel al rap ziek geworden met misselijkheid) Zal in ieder geval iets laten weren hier! Groetjes
Ik heb er respect voor dat je eerlijk bent en echt voor je relatie wil gaan. Ik zou er vanuit gaan dat het gewoon lekker van je vriend is. Sterkte in ieder geval.
Als eerste van harte gefeliciteerd! Ik vind het heel knap van je vriend hoe hij hier mee omgaat. Zo zijn ze niet allemaal!! En wat fijn dat het weer zo goed tussen jullie gaat. Ik wens jullie heel veel geluk en geniet van je zwangerschap
Heb ff de calculator gebruikt op dit forum. 11 febr menstruatie, uitgaande van 31 dagen, bij 35 dagen dan gewoon 4 dagen erbij optellen Eerste dag van je laatste menstruatie:11 februari 2013 Een beetje vruchtbaar:25 februari 2013 Vruchtbaar:26 februari 2013 Erg vruchtbaar:27 februari 2013 Eisprong:28 februari 2013 Innesteldag:5 maart 2013 Vanaf hier kun je testen:14 maart 2013 Vermoedelijke bevallingsdatum:21 november 2013
Maar ik denk dat je t beste de termijnecho af moet wachten. In elk geval...gefeliciteerd met je zwangerschap
Om te beginnen: proficiat! maar Jeetje meid...Wat een situatie! Allereerst siert je eerlijkheid naar je vriend je. alsook vind ik zijn houding in heel dit gebeuren om mijn petje voor af te doen. Ik zou voorlopig ook zwijgen tegen je collega ede echo afwachten. Om nu te zitten tellen en rekenen heeft geen zin, want wie weet heb je een korte/lange luteale fase, dus dan sta je weet nergens. Persoonlijk vermoed ik dat het van je vriend is, maar je termijn zal het uitwijzen. Let er wel op dat je collega zich waarschijnlijk wel even vragen zal stellen als je aankondigt zwanger te zijn.. Hij zal misschien ook even aan het rekenen slaan.... Fijn dat je hem dan (hopelijk) kan geruststellen dat het niet van hem is...
Wat een verhaal! Ik denk dat het goed is dat je er eerlijk over bent geweest tegen je vriend. Dat bespaart je een hoop zorgen/stress. Desondanks heb je nu begrijpelijkerwijs alsnog stress.. Mijn gevoel zegt dat de kans dat je collega de vader is erg klein is. Een termijnecho zou uitsluitsel kunnen geven.. Ik begrijp uit je verhaal dat je niet (makkelijk) zwanger kan worden. Het lijkt me voor jou fijn om te weten dat dit achteraf dus sowieso mogelijk blijkt te zijn. Dus: gefeliciteerd met je zwangerschap Het klinkt alsof jij en je vriend er echt wel komen en dat alles goed komt!
Hey allemaal. Was een tijdje offline waren drukke dagen. Had een bloeding gehad maar alles is in orde. 28 maart was dat en heb een spoedecho laten doen,ze zagen idd een zwangerschap maar nog pril(geen hartje te zien) Ik zou dus toen tussen 4/5 weken zijn. Volgende week maandag heb ik een echo voor het hartje ik zou dan 8 weken zijn. Het kon dus dat de bloeding een innesteling was volgens men gyn maar da moeten we nog zien. Voor de rest hier heel emo!! Ik ben precies door de hormonen helemaal van slag als ik mijn collega zie! Ik moet echt vloeken ervan. Ik zie hem graag maar hij mij niet op die manier. En toch weet ik dat ik geen toekomst met hem heb(en wil) maar krijg het elke keer toch benauwd als ik hem zie. Mijn vriend zie ik graag en weer zeker dat we goed zijn voor elkaar zn wel een toekomst hebben maar ik ben zo in de war nu(nog erger dan voorheen) door die hormonen. Ik negeer het gewoon en doe lekker door met mijn ventje hopend dat als mijn hormonen weg zijn en ons kindje er is ik een klik krijg en mijn collega uit mijn hoofd krijg. Mijn vriend weet dit alles en geeft me tijd genoeg aangezien ik hem er ook bij vertel dat ik geen toekomst zie met die collega ookal zou hij nu wel willen(of toen) het is gewoon puur lust denk ik? Mijn collega weet dat ik zwanger ben ik heb het meteen verteld. Hij was een beetje...irritant eigenlijk. Hij begon een beetje te lachen van miserie(zo van oh jee je bent net terug bij je vriend en nu zit je vast,precies een film) en uiteindelijk wenste hij me proficiat. Geen enkele keer heeft hij me iets gevraagd.... Beetje vreemd maar misschien wilt hij het niet weten? In ieder geval is de kans nog iets kleiner dan ervoor maar we wachten tot maandag bij de echo. Phoe zeg de ene dag voel ik me super met mijn ventje en euforisch en dan de andere dag zit ik aan die nacht te denken met mijn collega en ben ik 'kwaad en jaloers' dat ie me afwees. Ghaa wat een boeltje zeg! Groetjes.
Ik heb het hele verhaal even gelezen + de berichten tussendoor. Is het nu voor jou al wel duidelijk wanneer je eisprong ongeveer geweest zal zijn? Als dat 5 maart was is het overduidelijk van je eigen vriend. Fijn dat jullie weer bij elkaar zijn en de dingen ook zo goed hebben kunnen bespreken. Eerlijkheid duurt het langst, maar helpt je wel om gelukkig te worden met elkaar. Probeer dat vol te houden!