Zo van 8 naar 18.. dan zou ik wel gek worden eigenlijk.. Ik let wel ernstig op me gewicht.. ik eet wel heel gezond maar sta nog steeds elke dag op de weegschaal. Ben ook niet aan het lijnen maar ik zou echt niet mee om kunnen gaan als ik in 1 keer 10 kilo erbij aankwam. Wel erg maar dat zit in me hooft. Ik vind het leuk om zwanger te zijn, maar het liefste heb ik gewoon me eigen lichaam weer terug. Ik kan niet wachten om weer rondjes te hardlopen straks en me buikspieren weer te trainen. Groetjess
De dames die daar last van hebben, hadden voor hun zwangerschap een soort van eetstoornis/obsessies met wel of niet eten en aankomen. Dit is niet te vergelijken met vrouwen die hier voor hun zwangerschap helemaal geen last van hebben.
Idd! Het is natuurlijk lastig voor te stellen voor "ons" dat iemand tijdens een zwangerschap extreem bezig is met de lijn en niet wil aankomen of zelfs afvallen. Zeker ook voor degenen waarvoor het geen vanzelfsprekendheid is om zwanger te worden en/of te maken hebben gehad met een miskraam of miskramen. Mogelijk brengt iemand het kind in gevaar met deze eetproblemen. "Hoe kan je dat nou doen"? Vergeet idd niet dat mensen die daar extreem mee bezig zijn hoogstwaarschijnlijk een eetstoornis of eetproblemen hebben / hadden en (psychisch) niet gezond daar over kunnen nadenken. Niet om het goed te praten, want het is niet best als je je kind daardoor mogelijk in gevaar brengt en dat vraagt ook om goede professionele hulp (gestuurd vanuit de huisarts, verloskundigen of andere deskundigen), maar deze mensen zijn psychisch ziek Persoonlijk doe ik er alles aan, zodat ons kind gezond ter wereld mag komen. De vorige, eerste zwangerschap is uitgelopen op een miskraam en dan besef je des te meer wat voor een wonder een kind is en dat het geen vanzelfsprekendheid is. Maar goed dat ter zijde, ik kan hier gezond over nadenken, die mensen met eetproblemen/eetstoornissen niet en zij moeten nogmaals, hele goede begeleiding krijgen! Ps: we hebben het nu over vrouwen die mogelijk hun kind in gevaar brengen door hun eetproblematiek, maar wat dacht je van andere mogelijke risico's b.v. roken, drinken etc......
Ik heb geen last van zwangorexia maar ik eet gewoon minder als voor mijn zwangerschap, maar niet ongezond hoor! Mn gyn zegt dat het allemaal goed gaat en de kleine er niets van merkt.
ik wilde even zeggen dat ik het gelezen heb in een tijdschrift en dat de beroemd heden in usa hier aan hebben geholpen...het gaat voornamelijk om sterren die bijna niets zijn aangekomen tijdens hun zwangerschap ook heel intensief gaan sporten en lijnen als de baby er eenmaal uit is....en kom minimaal aan tijdens hun zwangerschap...en mensen die er heel gevoelig voor zijn dat hun het wel kunnen gaan het al proberen voor dat ze klaar zijn met zwanger worden omdat ze dan een streepje voor hebben... het is weer een soort van heip..hoe je dat ook mag schrijven..maar wel een zieke...want dit heeft niets te maken met gezond eten of evenveel...hun hopen dat het kindje al van hun vet gaat eten nog in de buik!
Dat ik presies bij houd wat ik aankom, ik eet nu wel goed hoor voor de baby.. ik wil haar zeker zo gezond mogelijk op de wereld zetten. Maar het is moeilijk om goed te blijven eten, dat komt omdat de eetstoornis in je hooft zit. Maar ik ben trots op mezelf ik eet voldoende. XXX
Ik let altijd op mijn gewicht mede omdat ik een zwakke plek in mijn bekken heb door een eerdere breuk daarin en iedere kilo teveel is extra belasting. ik eet nu gewoon zoals een zwangere moet doen, alleen door misselijkheid en de beginnerskwaal dat alles stinkt is de trek ver te zoeken heb alleen zin in mac donalds Vorige keer ben ik van 53 kilo naar ruim 73 kilo gegaan, enorm veel aangekomen maaaaar ruim 13 kilo was vocht. Je kan dus nog zo goed opletten maar als je vocht gaat vasthouden doe je daar niets aan. Ik heb namelijk alles gedaan om het vocht tegen te gaan en zo goed mogelijk te beperken maar niets hielp. Leg je er dus gewoon bij neer dat je zwaarder word en na de zwangerschap ga je maar lijnen.
Ik heb heel lang anorexia gehad en vlak voor ik zwanger werd ben ik door medicijnen heel veel afgevallen, wat ik niet erg vond. Toen ik een tweeling bleek te krijgen wilde ik echt het beste voor die twee. In het begin vond ik het aankomen niet zo erg, en omdat ik ondergewicht had ging het best snel. Maar nu, met bijna 36 weken voel ik mezelf vreselijk dik en lelijk. Maar goed, het is nog even doorzetten, daarna kan ik weer lekker sporten. Ik wil gewoon niet dat die twee ook maar iets te kort komen en ik eet heel goed. Maar heb gewoon een enorme buik. Draag gelukkig wel bijna alles op mijn buik. Erger dan de kilo's vind ik de striae die ik sinds 2 weken heb. Die buik train ik wel weer strak maar die strepen.. die had ik met een eenling niet gehad, want ik had met 30 weken al een eenlingen buik.
hey meid, respect hoe je ermee omgaat, ik weet niet hoe het voelt, heb het nooit gekend maar ik lees deze topic mee uit interesse. je zorgt voor je kindjes, je wilt het beste voor ze en omdat je dat nu al doet en aankomt en goed eet ondanks je verleden wordt je vast echt een goede moeder, dat kan niet missen! wou ik ff kwijt.... heel veel succes met de bevalling straks liefs
Vind het knap dat je er zo eerlijk en open over durft te praten. Hoop dat je na de bevalling neit je oude eetpatroon weer oppakt. Zeker als je een dochter krijgt is het belangrijk je eetstoornis te overwinnen. Groeten en veel succes! Jaleesa
je hebt het zelf echt niet in de hand hoor hoeveel je aankomt. ik heb mijn 1e 2 zwangerschappen al brakend doorgebracht.. doodziek en kon nauwelijks eten en drinken want het kwam er toch uit. ondanks de liefdevolle relatie die ik had met mijn wcpot, ben ik bij nr 2 bijna 30 kg aankomen. ik snoepte niet, ik at vrijwel nix behalve fruit. leef gewoon gezond en maak je niet druk over de kilo's.
Thanks voor de reacties op mijn berichtje. Ja ik ga ook gewoon na de bevalling goed verder. Alleen ben ik een enorme sportfanaat en dat heeft niets met anorexia te maken maar met mijn vriend die sportleraar/therapeut is en mij enthousiast heeft gemaakt voor zo ongeveer elke sport. Maar ik weet wel het belang van gezond eten als je sport, want ik loop normaal ook halve marathons en dat kan niet als je niet gezond leeft. Ik wil ook dat mijn kinderen meekrijgen wat normaal is. En ik kan het me ook niet veroorloven helemaal naar de tering te gaan.. als ik alleen verantwoordelijk ben voor mezelf dan is het mijn keus (ook als is anorexia een ziekte) maar nu ik straks die twee kleintjes heb.. die hebben gewoon een gezonde moeder nodig that's it..
Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook erg op mijn gewicht let. Toen ik zwanger was ook wel, maar ik dacht continu aan de gezondheid van mijn kindje. Ik heb ook absoluut niet gelijnt o.i.d.. Elke keer als ik mensen hoor die bijvoorbeeld roken, drinken of lijnen tijdens de zwangerschap denk ik: wat is nu negen maanden op een heel leven! Je kindjes gezondheid in gevaar brengen door je negen maanden even niet aan de 'regels' te houden. Belachelijk. Die kilo's krijg je er écht weer af! Ik was in totaal 18kg aangekomen, nu zelf 19 er af!
Ik ben eigenlijk altijd te licht geweest en vond die extra kilootjes eigenlijk wel prettig. Mijn probleem was meer dat ik na de bevalling geen tijd meer nam om zelf te eten. Dit in combinatie met de borstvoeding zorgde voor een snelle gewichtsafname... Dus... mocht je toch een paar kilo teveel aankomen voor je gevoel, grote kans dat je die na de bevalling weer kwijt bent!