Ik zal mij eerst even voorstellen ik ben mariah en ben 21 jaar oud. Inderdaad erg jong maar onze wens is al een lange tijd erg groot. Graag hoor ik verhalen van andere meiden die ook in hetzelfde traject zitten als mij. ik loop nu al een tijdje op het ziekenhuis voor onderzoeken. tot nu toe is alles allemaal goed en krijg ik volgende week een gesprek Bij mijn gynocoloog. ik ben onwijs angstig met wat er nu verder gaat gebeuren en wat ik kan verwachten. Mijn angst is heel erg groot dat het niet zal lukken of dat ze ons niet verder willen helpen en ons weer naar huis sturen. zijn er meer meiden waaruit niks is gekomen qua de onderzoeken? En wat is er toen bij jullie verder gebeurd? Als jullie nog vragen hebben stel ze gerust.
Hoi Mariah21! Wij zijn nu ook anderhalf jaar bezig (ronde 17) en zijn na ruim een jaar bij de gynaecoloog terecht gekomen. Onze onderzoeken waren ook allemaal goed, zowel bij mij als bij mijn man. Omdat we nog relatief jong zijn (27 en 28) en er niets uit de onderzoeken is gekomen, heeft de gynaecoloog ons aangeraden eerst nog een half jaar zelf te proberen. Ze hebben een manier om uit te rekenen hoe groot de kans is dat je spontaan zwanger wordt in dat half jaar en dat was bij ons 30%. Mocht het toch niet lukken in dat half jaar, beginnen we met IUI. Ik heb echter ook verhalen gelezen van stellen die direct met IUI beginnen, volgens mij is dat per ziekenhuis verschillend en heb je er zelf ook wel iets over te zeggen. Succes met het afwachten en ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
Bedankt voor je reactie kniekie, Dat geeft me alweer een beetje moed. Maar toch blijft het moeilijk als die wens zo groot is. Zelf hoop ik dat ze ons niet naar huis sturen ook omdat ik al vanaf me 17de geen pil slik en me toch grote zorgen maak. daarom vond ik het ook raar dat al onze onderzoeken goed waren. maar we wachten gewoon af hoe het verder gaat lopen denk dat dat het enige is wat je kan doen. Ook hoop ik voor jullie dat het snel raak is! En dat we allemaal snel een positive test hebben.
Wij hadden ook verwacht dat er iets uit de onderzoeken zou komen en ergens hoop je daar ook bijna op, zodat ze er iets aan kunnen doen. Het is inderdaad heel lastig om steeds af te moeten wachten, als je zo graag zwanger wil worden. Hopelijk kan je er toch wat vertrouwen uit putten dat de uitslagen van de onderzoeken goed zijn. Dit zou betekenen dat er toch nog een aardige kans voor jullie is om spontaan zwanger te worden. En ergens is dat idee toch romantischer, dan zwanger worden met medische hulp.
Hallo, wij zijn al 3 jaar 4 mnd bezig en alles is goed bij zowel mij als mijn man. In september eindelijk zwanger ( heb al een x ern miskraam gehad maar toen wist ik niet dat ik zwanger was) na iui nmr 3 maar helaas is het mis gegaan. Maak je niet druk om de onderzoeken en laat het een beetje over je heen komen jullie weten in ieder geval al wel op jonge leeftjjd dat het niet lukt, ik weet hoe frustrerend het is als mensen zeggen je bent nog jong bla bla bla je wil gewoon NU een kindje ongeacht je leeftijd. Sterkte meis het komt bijna bij iedereen een x goed we moeten alleen iets meer geduld hebben dan een ander.
Bedankt voor je reactie Wiessss, Jeetje wat zijn jullie al lang bezig, dan mag ik eigenlijk helemaal niet klagen. Wat verschikkelijk van je miskramen, lijkt me echt onwijs moeilijk. Denk ook dat ik het maar over me heen moeten laten komen. En daar gaan we natuurlijk allemaal van uit dat het ooit goed komt en we een kindje in ons armen kunnen sluiten.