Het valt me meer en meer op dat mijn zoon (11 weken oud) eigenlijk alleen maar lacht naar zijn speelgoed, en dan alleen de muziekmobiel boven de box, en een mooie gekleurde "ketting" boven de commode. Slechts heel erg zelden krijgen mama en papa een lachje....Ook niet als we hem uit bed halen of met hem aan het spelen zijn.... Hij lacht zowiezo niet zo veel eigenlijk.... Misschien stom, maar soms ben ik wel eens bang dat hij het niet leuk vind om bij ons te zijn. Thije heeft best wel een heel moeilijke start gehad (veel spanning in zijn lijfje, osteopaat, kinderfysio), en we zijn er nog niet. Ik ben alleen zo bang dat hij zich niet gelukkig voelt.... Ik weet het; ik ben een onzekere, emotionele nieuwbakken mama, maar toch...Als ik soms foto's zie van stralende kindjes met een lach van oor tot oor (jonger nog dan Thije), dan voel ik me zo onzeker...
Nou nieuwbakken mamma: Mijn dochter is nu 21 maanden en nog steeds heb ik periodes dat ik denk dat ze me misschien wel helemaal niet leuk vindt. Maar geloof mij maar: uit je kleine opsomming van wat je allemaal al voor hem heeft gedaan lijkt mij dat je een supermamma bent. En je zoontje vindt je echt geweldig. Alleen het ene kindje lacht wat meer dan het andere. En soms hebben pappa's en mamma's meer mazzel met de juiste foto op het juiste moment nemem .... Mijn dochter lachte ook niet veel maar heeft nu echt alle schade ingehaald. En ook zij had een moeilijk eerste jaar!
Rationeel gezien weet ik ook wel dat het ene kindje sneller is dan het andere, maar ja...soms heb je van die dagen dat niks goed lijkt te zijn. Het lijkt mij echt zo ontroerend als je zo'n prachtige lach van je kind krijgt, alleen omdat jij jij bent: zijn mama! Wanneer begon jouw dochter echt naar jou te lachen?
Jeetje dat zal zo rond de twaalf weken zijn geweest. Dat ze echt bewust naar me lachte en niet omdat ze heel hard werd gekieteld of zo.... Het is ook wel een dooddoener hoor, dat komt echt vanzelf wel. Maar uiteindelijk is het wel zo....
Komt vast wel hoor en het ene kind lach eerder dan het andere. Mijn dochter ging pas echt goed naar ons lachen met een half jaar. Vond het maar raar durfde het niet op het cb te zeggen. Maar het is goed gekomen hoor is een heel vrolijk meisje.
Hoi Mineke, Jij voelde je er dus ook onzeker over, omdat je het niet durfde te zeggen op het cb. Dat is voor mij wel een beetje een hart onder de riem; dat ik niet de enige ben die zich hier druk over maakt...Ik durf er ook niet goed over te praten " ik ben bang dat mijn zoon mij niet leuk/aardig/lief/goede moeder vindt...." zie je het voor je....
Het komt ook door zijn moeilijke start dat ik er zo onzeker over ben denk ik. Hij heeft zoveel spanningen in zijn lijfje gehad, en daardoor veel pijn (dus niet slapen, dus niet eten, dus huilen: zie daar de vicieuse cirkel...) Dat heeft bij papa en mama (en vooral bij mama) voor heel veel spanningen gezorgd, we kregen helaas de bekende korte (geen!!) lontjes, en daardoor nog meer spanningen. Ik ben zo bang dat dit gevolgen heeft gehad voor Thije. Dat we hem nu al hebben beschadigd ofzo. Ik ben normaal gesproken heel nuchter, herken mezelf ook even niet hierin, maar ik begin zelfs bang te worden dat Derek Oglivi, waar ik eigenlijk ECHT NIET in geloof, toch gelijk heeft....En dat kinderen zelfs al voor de zwangerschap alles weten, aanvoelen etc. Tja, dan moet Thije al die spanningen wel hebben meegekregen, met als gevolg: ongelukkig? Wat een muts ben ik he!!! Ik wil alleen zo graag dat hij lekker in zijn velletje zit, en blij is met mama, papa en zijn hele leventje nu.
Duveltje, Je bent niet te laat om je zoon te laten merken dat het weer goed met je gaat. Geef hem de liefde en de aandacht die je hem zo graag wilt geven. Neem daar extra de tijd voor. Je kunt de band weer opbouwen of verbeteren, je bent nog echt niet te laat. Ik hoop voor je dat je onzekerheid snel verdwijnt. Dus veeeeel knuffelen, kroelen en kusjes geven. Voor je het weet krijg je de lieve lach. Ik hoop dat het helpt, ik ben geen Derek!
hallo... hier het tegenovergestelde... Eef lacht echt naar iedereen... totaal vreemde hoeven maar naar haar te kijken en ze lacht... vond het in het begin zo geweldig dat ze alleen maar naar mij lachte, was zo heerlijk exclusief... maar ze heeft ook dagen dat er geen lach af kan en dan twijfel ik ook aan mezelf en vraag ik me af wat ik fout heb gedaan... het komt echt wel, dat weet ik zeker... heb je hem trouwens al geprobeerd te kietelen? vind Eef echt geweldig.. en dan lekker met een hoog stemmetje een liedje er bij zingen... elke beeb is anders, dus van ons is echt een waardeloze drinker, voel me daar ook vaak rot over, maar is gewoon haar karakter.. x
@moontje; ik geloof dat Thije heel erg goed tegen kietelen kan . Hij reageert er niet anders op dan wanneer ik hem normaal aanraak! Knuffelen en spelen doe ik genoeg met hem, dus ik ga er maar vanuit dat die mooie gulle lachjes nog gaan komen!
Dat gevoel moet je echt proberen los te laten hoor, dat had ik ook heel erg in het begin. Van alles moet goed gaan anders ben ik geen goeie moeder enz. Het zijn ook de hormonen die nog in je lijf zitten ik ben normaal ook heel nuchter en merk dat ik dat nou weer ben. Alle hormonen zijn hier voorbij gelukkig dus er is hoop.
Hoi Mineke, Dank je voor je opkikkier! Ik denk inderdaad dat ik nog vol zit met hormonen (huil ook bij reclames etc! , misschien dus dat mijn onzekerheid daar ook deels van komt. Ik ga er maar vanuit dat het goed komt! Ik ben er nu zo op gefocust, die lach komt echt wel!! Blijft wel dat ik het jammer vind, en raar, dat hij wel naar zijn speelgoed lacht....