Hallo allemaal Nou toch ook maar even mijn verhaal doen hier. Ik ken de vader van mijn kindje pas kort (5/11/2010 uitgerekend). Hij zei al vrij snel dat die een kind van mij wilde. En al vrij snel was ik ook ongepland zwanger. Ik wil ook kinderen, maar liever eerst een stabiele relatie opbouwen. Maar de kleine dacht er dus anders over. 28/2 na een eerdere negatieve test toch een positieve test. Ik vroeg aan hem weet je zeker dat je met mij verder wilt, ja zei hij heel verbaasd. Toen liet ik hem de test zien en waren we beide toch eigenlijk wel erg blij. Kort erna samen winkelen zie ik bij de C&A een leuke tuinbroek voor 9 euro en ja het was een positiebroek, die kreeg ik van hem, wilde hij graag geven. Bij zijn moeder 2 x zuur opgegeven die had dr twijfels of ik niet misschien een uk verwachtte en na de aanschaf van de tuinbroek gelijk laten zien en dus toegegeven. Hun begonnen te stralen en feliciteerde gelijk. Poosje later ik aan het werk, hij belde, hij had gedronken en een stommiteit geflikt bij zijn ex (relatie minstens half jaar??? over). Afijn er na zag ik steeds meer dat die dronk en hij was zeer onaangenaam. Hij maakte mij dan midden in de nacht wakker door aan de deur te staan en als ik hem binnenliet was hij verbaal zeer gemeen. 1x heeft hij ook een stoel door huis gegooid. Wij weer voor de zoveelste keer een cooling down, waarin hij veel dreigde met vriendjes en ik je ziet me nooit meer ect. Ik zie mn kind niet meer en dat is jou schuld. Waarop ik hem altijd zei als jij lief en leuk bent voor de kleine zal je die altijd mogen zien, kleine kan er niets aan doen. Van de week laatste keer goedgemaakt, onder de voorwaarde dat hij hulp zou zoeken voor die *** drank, hij zou vandag gaan, maar ik mocht niet mee want sommige dingen zijn prive (ow?). Dus ik vertrouwde het al niet. 1x drinken en het zou definitief einde zijn tussen ons. Afgelopen vrijdagnacht stond die dus weer om 3.30 voor de deur, heb hem er niet ingelaten. Rond zo'n tijdstip heb je gedronken was mijn gedachte. Tijdens een eerdere einde relatie heeft hij mijn ouders ingelicht die ik pas met 3 maanden in wilde lichten. Die hebben geschokt gereageerd en mn moeder met een hou je het? Geen felicitatie en de toch al broze band die we hadden lijkt ineens veranderd naar geen band. Ik heb een ontzettend lieve vriendin die heel erg voor mij klaar staat en een lieve collega die zo'n situatie bekend voorkomt en mij wat spulletjes heeft gegeven van haar kleine. Ik heb straks een afspraak met maatschappelijk werk kijken hoe ik de kleine kan gaan combineren met mijn baan van 32 uur. De relatie met de vader zit er niet in het gaat hem niet om mij en die drank maakt alles kapot, maar je kan je erg alleen voelen. Waar is mijn moeder, een moeder hoort je toch altijd bij te staan. Er zijn in het verleden een aantal dingen gebeurd, maar waarom moet ik haar steeds missen?
Jeetje zeker niet makkelijk. Heb je enig idee waarom de band met je moeder niet zo goed is? Een goed gesprek een optie? Liefs Melanie
oww wat erg voor je deze situatie, ik had een heel agresieve ex, dat is een heel ander verhaal, maar die kon ook opeens zomaar zonder reden aanbellen rond middernacht. ik ben net zwanger (1-2 weken) ik ben 20 jaar en woon thuis, en zeeer bang en zenuwachtig voor mijn moeders reactie, hoop dat onze band niet kapot gaat, misschien wel een deuk maar dat komt goed. ik snap je verhaal echt heel erg voor je, een moeder is heel belangrijk tijdens een zwangerschap, zo denk ik erover tenminste. veel geluk, ik leef met je mee, want mijn vriend wil geen kind, en mijn moeder wordt heeel erg teleurgesteld door mijjn zwangerschap als ik het haar ga vertellen. en ik voel me heel erg alleen. veel sterkte en er zijn waarschijnlijk nog meer moeders met z'n situatie. groetjes cindy
Inderdaad niet leuk als je moeder zo reageert. Aan de andere kant kan ik me haar reactie wel een beetje voorstellen. Zij voelde zich waarschijnlijk overdonderd en had nog niet de kans gekregen om van jou te horen hoe jij er in zat. Ik kan begrijpen dat ze je niet wil feliciteren als ze niet weet of het kindje welkom is. Voor jou is dat blijkbaar duidelijk, maar dat hoeft voor je omgeving niet zo te zijn. Met een nog vrij korte relatie die moeizaam verloopt vind ik het eerlijk gezegd wel een legitieme vraag of je het houdt of niet. Das beter dan 'Je laat het zeker weghalen he?" of 'Je denkt toch niet aan abortus he?'. Ik vind het een open vraag die jou niet probeert een kant op te duwen. Ik zou gewoon het gesprek met je moeder aangaan en aangeven hoe jij er in staat. Wie weet kan dit jullie band weer wat hechter maken. Veel sterkte!
hallo thedestiny, ik heb het net mijn moeder verteld dat ik zwanger ben en het wil houden en haar reactie was: waar ga je wonen dan? geen blijheid, geen ow wat leuk, geen felicitatie, nix. ik woon namelijk bij mijn moeder nog. ik snap jou zoo goed hoe je je voelt nu je moeder dat tegen je heeft gezegd, ik leef heel erg met je mee, misschien dat je nog een keer je moeder kan bellen of afspreken en vertellen hoe je je voelt, ik denk dat een moeder daar echt wel naar luisterd. veel succes. groetjes cindy 20 jaar.
De band met mijn ouders is al sinds jaren zeer fragiel. Mijn ouders weten namelijk ook uit eigen ervaring hoe het is om de fles te hanteren. Dat is iets wat ik me al vanaf een te jonge leeftijd kan herinneren. In het verleden zijn ze ook altijd van de negatieve kant van dingen uitgegaan. Mijn ervaring is dat mezelf verdedigen op die momenten geen zin heeft. Achteraf als hun inzien dat ze ongelijk hadden krijg ik het een en ander aan materialistische dingen. En toch zou een woord mij dan meer goed doen. Ik wacht nu dus weer op een reactie van hun. Collega's die ik maar net een jaar ken feliciteren me wel en zoenen me zelfs spontaan met een brede glimlach, zo'n verschil ....... maar doet me wel goed. Schijnbaar zien hun mij dus wel als een goede toekomstige moeder. Mijn zus heeft al een kleine, daar waren mijn ouders wel blij mee, maar mijn zus heeft ook altijd voor op hun lijstje gestaan. Ik ben vandaag bij maatschappelijk werk geweest en heb echt alles eruit gegooid. Mijn vragen waren reëel zoals o.a. toeslagen waar ik dan wel recht op zou hebben, hoe moet ik de vader/ kind band in goede banen leiden als hij daadwerkelijk besluit wel ervoor te willen zijn voor de kleine ect. Ik heb dan het geluk wel mijn eigen huisje te hebben, hoewel die wel gereorganiseerd moet worden wegens 1 slaapkamer maar, waar ik dus al zelf in lig. Cindy ik zou jou ook maatschappelijk werk aanraden. Als je moeder niet bijdraait weet je wel wat je allemaal moet of kan aanvragen. Sta je wel ingeschreven voor een huis? Ik weet niet waar je woont en hoe lang de gemiddelde wachttijd bij jou duurt? Heb jij iemand in je omgeving waar je wel mee kan praten die je bijstaat? Hier is het zo'n 3 jaar. Maar met de vader uit beeld kan ik mijn 2 persoons bed weghalen en mijn 1persoons weer neerzetten waardoor ik ruimte voor de kleine kan creëren, enkel moet ik mijn kamer dan te zien scheiden vanwege mijn dieren die ik niet zonder toezicht bij de kleine wil hebben en slapend kan ik hun niet bij de baby weghouden
Hey ts, gefeliciteert! Je komt over als een heel sterk en nuchter persoon, dat vind ik erg positief, maar je komt niet over als iemand die een gesprek aan gaat met haar moeder (of ouders) en daar je gevoelens in uit. De reactie van je moeder viel je tegen, maar zij heeft het op zo'n rare manier te horen gekregen, en als ze zelf de fles kennen zullen ze zijn gedrag ook herkend hebben en wellicht bezorgder om jou zijn dan dat ze toegeven. Je komt er maar op 1 manier achter hoe je ouders hier over denken en dat is door om de tafel te zitten en ook te zeggen hoe jij je voelde toen er geen felicitatie kwam, en dan af te wachten en te luisteren waarom die niet kwam. Succes, en zoals je bezig bent krijg je het allemaal prima voor elkaar, en als je ouders dat zien zullen ze sowieso wel bijdraaien, geen enkele ouder wil hun kind met een alcoholist zien.... En zijn ouders? Want die reageerden wel heel positief, ik zou dan sowieso lekker de band met hun in tact houden, hun worden immers ook opa en oma.
Een gesprek met mijn ouders gaat amper. Bijvoorbeeld: ik had ooit een relatie van 4 jaar en hij had na die 4 jaar een probleem met zijn gulp gesloten te houden bij een andere vrouw. Dit probeerde ik te bespreken met mijn ouders en de 1e reactie was ik zou niet bij hem weggaan want je hebt een koophuis samen. Ik heb toen per direct gezegd dat ik DAT niet als 1e reactie had verwacht en dat die reactie mij niet echt goed deed. Daar werd dus amper aandacht aan besteed dat ik dat ter sprake bracht. De andere (stief)opa en oma: hij heeft ook een drinkprobleem gehad in het verleden en zij stimuleert het drankgebruik van zoonlief dus wel. Ze zei tegen mij je moet hem laten stoppen met drinken want hij kan er niet tegen en doet gekke dingen, maar met pasen gingen we met zijn vieren weg en toen nam ZIJ bier mee voor man en zoon, dit weigerde hij dan toen wel (mijn gezicht sprak ook voor zichzelf), maar zij blijft hem dus wel stimuleren tot drinken. En hij geeft zelf aan geen maat te kunnen houden, want de ene smaakt naar de volgende en zo verder. En hun stomen behoorlijk en zitten lichamelijk zeer zeker niet 100% goed. Mijn tante heb ik vandaag ingelicht, die wist nog van niets, die was wel positief na mijn verhaal. Feliciteerde me en bood ook ten aller tijde een luisterd oor aan en als ik hulp nodig had moest ik maar een seintje geven. Ook besprak ik met haar mn moeder, die kent ze ook erg goed uiteraard . En daar was mijn al reeds genoemde lieve collega . Dank je meis!
@thedestiny en bamiejiej ik was 17 toen ik mijn moeder vertelde dat ik en blijde verwachting was. Ik woonde toen al samen met mijn toenmalige vriend. Haar eerste reactie was in tranen uitbarsten. Ook niet echt de reactie waar je op hoopt op dat moment. Ik ben daar ook best verdrietig om geweest. Nu 12 jaar later kan ik me heel goed voorstellen hoe dat geweest moet zijn voor mijn moeder. Alleen de gedachte al dat mijn kleine meisje op haar 17e naar me toe komt en zegt dat ze zelf moeder gaat worden maakt me bang. Ik denk dat iedere moeder iets anders voor ogen heeft voor kind. Maar nu is ze alleen nog maar een hele trotse oma! Toen het nieuws eenmaal bezonken was, is ze er altijd voor me geweest! Heel veel succes de komende tijd, en ook al moeten jullie het misschien alleen doen jullie redden het echt wel. Wij dames zijn veel sterker dan we zelf denken! Groetjes Jill
TS ik denk dat de meeste mensen die niet nadenken (ok dat staat er lullig maar ja) niet snappen dat een mens ALTIJD verslaafd blijft. Hun denken ach lekker biertje, en een verslaafde kan gewoon altijd terug vallen, dom dat ze het zo doen, maar het zegt niet dat ze hem verslaagd willen zien, gewoon dat ze het verslaafd zijn niet snappen. Mijn moeder wil nog weleens doorslaan, dat is nu op de rit, maar mijn oma had altijd flink wat commentaar op haar en haar drankje, maar wat denk je dat er steevast klaar staat als mijn moeder daar op visite gaat? Juist....dat drankje dat zorgt dat de tweede en de derde en de vierde etc. er ook weer lekker in glijden. Sommige mensen snappen het niet, en dat krijg je er helaas ook niet in.
Zo heeft iedereen zijn verhaal.. Wat naar allemaal.. Echt heel erg voor je... sterkte meid. Veel liefs, Damiana
Hij heeft mij 1 keer opgebeld en gevraagd of ik het ok vond dat hij met een maat een biertje ging drinken. Ik zei toen NEE je hebt het beloofd en je zei het zelf niet meer te willen ect. Okee dan doe ik het niet was zijn antwoord, 3 x raden wat die toen wel had gedaan.......... hij gaf het toe nadat ik het had geroken, hij kwam er niet eerst zelf mee