Ik heb totaal geen last van de wond ofzo, geen gevoelig of ongevoelige plekken, geen lelijk litteken niets. Als ze me nu zouden zeggen dat de 2de ook met een ks zou komen zou ik ervoor tekenen heb er geen angst voor ook voor de herstelperiode niet. Ik liep namelijk na 1,5 week al een paar kilometer met de kinderwagen en was na 6 weken al weer aan het werk dus dat ging prima. Hier in regio is het trouwens minimaal 4 dagen in het ziekenhuis na een ks, bij mij was het 5 dagen omdat ik nogal wat nare dingen erbij kreeg (en had) zoals extreme zwangerschapsjeuk (die later thuis verholpen werd met prednison) , 11 liter vocht vasthouden (verdenking van zw.vergiftiging) dus daar heb ik 1 dag langer als normaal een katheter voor gehad en mijn hb was erg laag dus ik ben regelmatig out gegaan in de eerste 2 dagen ziekenhuis.
Ik ben van Serjenka met een ks bevallen en ik moet zeggen dat het rond dat litteken toch nog wat raar aanvoelt hoor. Litteken is mooi, maar dat gevoel is toch niet zoals het geweest is.
Ik zat al ff snel te kijken maar dat is dus al meer dan twee jaar geleden! Je hoort dat toch wel vaker, dat die plek toch een beetje een raar gevoel geeft. mag je na een ks altijd gewoon bevallen? Ik heb eigenlijk geen idee....
Ja, alleen sta je wel onder controle van een gyn. ( ivm. litteken buik'wanden' en baarmoeder etc.). Mits je 'smalle bekken' hebt dat een ks. echt noodzakelijk is, ook voor de volgende keren.
Mijn 2de gezin die ik kraamde was van de eerste bevallen met een ks. en van de 2de via de 'normale' weg. Ze zat van de 2de wel op een gigantische ROZE wolk, omdat, ze het voor haar gevoel, nu de hele bevalling bewust heeft meegekregen, en van de eerste niet. Was een erg leuk gezin.
Bij Serjenka heb ik een keizersnede gehad, omdat de moederkoek voor het geboortekanaal lag. Van Leander ben ik gewoon bevallen. Alleen mocht ik geen weeënopwekkers hebben ofzo, want als het te snel zou gaan, was er het risico dat het litteken zou scheuren ofzo. Maar het kan dus, na een ks gewoon bevallen.
Loran: dit had ik ook. Bij Serjenka had ik steeds het gevoel iets gemist te hebben, net alsof ik niet bevallen was van haar. Van Leander heb ik het allemaal heel anders beleeft, ik heb echt van die bevalling genoten, hoe raar het ook mag klinken.
Gelukkig heb ik daar totaaaaal geen last van, heb namelijk een normale bevalling gehad tot de 10cm maar ik wist van te voren al en de gyn ook dat het een ks zou worden omdat Isa met de voeten eerst kwam, billen eerst gaat nog ... voeten eerst doen ze niet zo snel via de normale weg. Maar tja zondag ochtend en bouwvak tja dan ben je niet in 1 uurtje klaar voor de operatie blijkt wel. Ik heb totaal 3,5 uur weeenstorm gehad en een half uur pers weeen weggezucht dat was genoeg "normale" bevalling voor mij. Ik heb niet het idee iets gemist te hebben en herken dat gevoel dat sommige anderen die een ks hebben gehad echt niet, ik heb er erg hard voor gewerkt
Kan ik begrijpen, mamalieske. Bij mij was het een geplande keizersnede. Ben naar het ziekenhuis geweest, zonder ook nog maar iets van voorbode dat Serjenka eraan zou komen. Onze meid had er gewoon ook nog geen zin in om al geboren te worden. Dus niks van weeën ofzo gehad, bij Serjenka. Gewoon naar ziekenhuis geweest, eventjes een operatie en ze was daar. Zo kun je het stellen.
Dat is inderdaad ook een wereld van verschil al moet ik eerlijk bekennen dat ik het liever net zo gehad had willen hebben als bij jou, bij mij was het na 3,5 uur totale paniek en werd het super hectisch om mijn bedje heen, ff vlug een katheter en een ruggeprik en dan maar hopen dat het de eerste keer wil lukken anders zou het volledige narcose worden (dat werd meteen gezegd dus legt er meteen druk op) en dat was mijn grote angst, er niet bij zijn als je kindje ter wereld gehaald word. Ik was trouwens wel super blij dat Isa eerder wilde komen als de gyn de geplande datum had gezet want met mij ging het toen echt super slecht lichamelijk en geestelijk was ik echt aan het einde van mijn latijn. Ach ja het is allemaal goed gekomen en kijk er zeker niet vervelend op terug alleen het ziekenhuis verblijf was echt klote, als dat een volgende keer weer zo zou gaan dan ben ik vertrokken als de katheter eruit word gehaald. En mocht ik straks weer zwanger raken dan ga ik eerst een gesprekje aan met de gyn voor ik weer bij hun in het ziekenhuis wil bevallen, want dat was echt waardeloos! Kreeg medicatie pas van mijn eigen huisarts toen ik al lang en breed thuis was omdat het ziekenhuis me weigerde prednison te geven..... en dat terwijl ik ieder jaar zeker 4 kuurtjes krijg... dat word dus nog een lekkere discussie.
In jou situatie kan ik het begrijpen dat je het liever zoals bij mij gehad zou hebben. Wat het ziekenhuisverblijf betreft, ik heb er ook geen prettige ervaring aan overgehouden. Zowel bij Serjenka als bij Leander niet. Als er ooit een derde mocht komen, dan denk ik dat ik polyklinisch ga bevallen. Naar het ziekenhuis om te bevallen en de volgende dag naar huis. Ondanks het feit dat het zwaar zal zijn, zal ik mij toch meer relaxter voelen. Want ik ben beide keren echt hypernerveus geweest tijdens m'n verblijf in het ziekenhuis, had echt het gevoel niet dat ik ook maar iets van privacy had.
In België is dit inderdaad niet zo gebruikelijk + het feit dat ik m'n eerste via ks gehad heb, dit is dus een medische indicatie waardoor ik toch naar het ziekenhuis moet. Anders zou ik een thuisbevalling zeker in overweging genomen hebben.
Ik ben beide keren in het ziekenhuis bevallen, een ingeleide bevalling. Ik wilde eigenlijk wel thuis bevallen, maar door mijn bi kon ik helemaal niets meer, dus beide keren bij 38 weken ingeleid. Het is mij heel goed bevallen in het ziekenhuis gelukkig!
Maar ik moet eerlijk zijn, ik heb sowieso al een afkeer aan ziekenhuizen, dus denk ook niet dat dit echt bevorderlijk is, als je er dan eens moet liggen. Maar ik had echt het gevoel dat ik daar gewoon niet kon rusten, nochthans niet veel bezoek gehad hoor. Maar om de zoveel tijd een verpleegster, een kuisploeg, dan een kinesist, enz. Ik voelde me niet op m'n gemak.
Ik voelde me dan wel weer op mijn gemak en de verpleging was er aardig en lief, maar helaas niet kundig in mijn geval. Naja nu ben ik dan ook een gevalletje apart met mijn chronische ziektes waarvoor ik de benodigde medicatie in heel mijn zwangerschap niet mocht nemen, maar de vk en de gyn van het ziekenhuis hebben mijn smeekbedes om medicatie niet serieus genomen, zo kreeg ik tot 2x toe medicatie die ik niet mocht hebben. Waarvan ik er 1 soort maar demonstratief heb ingenomen met als resultaat 1 minuut later een bed vol braaksel, daarna nogmaals om de juiste medicatie gevraagd en die werd geweigerd! Uiteindelijk dus maar 1 liter koffie gedronken om naar het toilet te kunnen en 1 pakje peuken gerookt. Voor de jeuk die ik had (ook chronisch trouwens) dit was het : http://www.huidinfo.nl/herpes%20gestationis.html kreeg ik niets noppes nada, niet eens een jeukdrukkend middeltje terwijl er dat wel is! Toen ik in het ziekenhuis kwam had ik het alleen op handen en voeten, bij thuiskomst na 5 dagen stond mijn hele lijf onder behalve mijn gezicht (godzijdank!) en toen heeft de kraamhulp en de vk geregeld dat de huisarts met spoed kwam om dit toch eens te aanschouwen. Meteen een hoge dosering prednison, en antihistamine en diverse hormonenzalfjes om de huid te helen want die viel letterlijk van mijn handen en voeten. Luier veschonen, badje doen ik durfde niet omdat ik zo bang was dat het besmettelijk was, slapen ging niet door de prednison ik voelde me net een junkie. Nee met de gyn en de vk van het ziekenhuis heb ik echt nog een hele hooooop te bespreken. de huid op mijn voeten is trouwens nog steeds erg dun, meteen blaren en pijn aan mijn voeten een dagje naar de stad is echt een ramp.
Jee Mamalieske, je had het toentertijd al eens verteld, maar dat van het verschonen van Isa, wat moet dat moeilijk voor jezelf zijn geweest!
Dat was inderdaad minder leuk uiteindelijk met van die doktershandschoenen aan Isa in bad gedaan en de luiers verschoont want manlief is er ook niet altijd maar ik had letterlijk de blaren op mijn handen of ja blaren... blaasjes met vocht waren het en die jeukte en klapten open. Er is een kans dat ik het bij een volgende zwangerschap weer krijg en zelfs misschien eerder in de zwangerschap al... naja ik hoop dat dat meevalt en zo niet tja dat zien we dan wel weer. Dan is de enige optie prednison tijdens de zwangerschap te gebruiken en ze zeggen dat dat wel kan zonder echte risico's maar dat gebeurt dan toch in overleg met gyn, maag lever darm arts en vk enz enz Al moet ik zeggen dat het de vorige keer met mijn chronische aandoening totaal geen rekening is gehouden... vraag me dus echt af waarom er bij de mooie ziekenhuis bedden een status houder word geleverd als niemand je status en dossier leest. Maar tja volgende ronde neem ik uit voorzorg een kuurtje prednison mee en lactulose siroop en alles wat ik kan krijgen via de huisarts Dan negeer ik de artsen en hun mooie praatjes. Leuk om nog eens terug te kijken eigenlijk dit is toen ik de prednison kuur al had gehad en toen was het bijna hellemaal weg. Hier kan je het in het groot zien: http://www.flickr.com/photos/25625678@N07/2712048060/sizes/l/