Ja dat heb ik ook. Vol in projecten duiken heb ik niet zoveel tijd voor, maar ik herken dat zeker als in, ik wilde een hondje, dan gaat daar al mijn vrije tijd inzitten om alles uit te zoeken. Ik wil ander werk ga doen, al mijn vrije tijd zit in struinen op internet naar beroepen, bijbaantjes, bbl stageplekken, we willen als het lukt emigreren naar Luxemburg, daar moet een plan voor komen, daar ben ik de hele dag over aan het denken en lezen, waarschijnlijk totdat het of wel lukt of de streep gaat erdoor. Ben iig al een cursus Frans gestart haha
Bedankt voor de reacties. Ik herken een hoop moet ik bekennen. Ik heb nu een vol hoofd wat het voor mij lastig maakt om alle details te onthouden. Ik zal zo goed mogelijk proberen te reageren. Wat mij opviel is het deeltje letterlijk nemen/sarcasme. Het is wel een beetje mijn humor om na te denken over het letterlijk nemen van bepaalde dingen. Als mijn zoon zegt dat hij zijn bord opgegeten heeft dan vraag ik hem of het niet erg zwaar op de maag ligt. Ik ben mij er wel vaak bewust van dat dingen dan niet letterlijk bedoeld zijn. Dan heb ik het wel vooral over gezegdes. Als ik iemand niet goed ken dan vind ik het lastiger om sarcasme eruit te halen. Ik heb ook regelmatig dat ik denk dat iemand iets niet serieus kan menen en dat dat wel het geval is. Andersom weet ik sarcasme zo droog te brengen dat mensen vaak niet door hebben dat ik iets sarcastisch bedoel waardoor het een eigen leven kan gaan leiden. Sociaal gezien kan ik mezelf eigenlijk niet echt goed inschatten. Ik heb iets in mij zitten wat weigert om sommige (in mijn ogen nutteloze dingen) te spiegelen. Ik kan het gevoel van een ander ook overnemen. Maar mode is in mijn ogen maar een raar fenomeen. Het doen alsof ik een bepaalde mening aanhang die ik absoluut niet heb is ook niet mijn ding. Ik heb behoefte aan structuur maar ik ben er niet goed in. Dat deel botst. Het huis kan ik wel structureren, boeken staan op kleur, labels staan netjes naar voren. Ik ben geen type die een deur van een kast kan dichtdoen en vergeet wat voor een troep erachter ligt. Ik kan beter tegen mijn eigen impulsiviteit dan onverwachte dingen van buitenaf. En veel beter tegen een afspraak die niet door gaat dan dat ik iets onverwacht moet doen. Onverwachte dingen van buitenaf geven mij een benauwd gevoel. Mensen moeten mij niet aanraken, vooral niet onverwacht. Daarin zit wel een groot verschil tussen mensen die in mijn bubbel (vooral mijn gezin) zitten en mensen die erbuiten zitten. Ik knuffel wel heel graag met mijn kinderen. Die voelen aan als een onderdeel van mijzelf. Fysiek contact buiten mijn bubbel moet vanuit mezelf komen, maar zal niet vaak gebeuren. Ik heb geen echte hobby's. Als ik iets doe dan ga ik er diep in en moet ik mezelf ook afremmen in het praten erover. Dingen moeten voor mij kloppen. Dat is een punt waarop ik mezelf weer begon af te vragen of ik het toch in een andere hoek moet zoeken. Zo ben ik bijvoorbeeld neutraal over mondkapjes. Maar toch irriteerde het mij dat mensen in het ov het mondkapje zo letterlijk namen dat hun snotterende neus erbovenuit stak. In de auto vind ik het ook vervelend als iemand onduidelijke capriolen uithaalt. Dat is voor mij helemaal de plek waar het belangrijk is om jezelf volgens het verwachte patroon te gedragen/communiceren. Ik heb moeite met harde geluiden en felle zon. Ook heb ik sneller last van pijn dan anderen om mij heen. Ik heb last van angsten. Maar als ik er een RET schema op los laat dan kom ik er niet achter wat die angst dan veroorzaakt. Ik kan daar niks mee. Sinds ik af en toe de 'misschien heb ik wel een vorm van autisme bril' op zet kan ik denk ik wat makkelijker voor mezelf plaatsen waar die angst dan vandaan komt. Meestal kom ik dan uit op het onbekende/onverwachte/drukte. Ik vind het wel heel knap dat jullie hier zo open op gereageerd hebben. Ik heb mijn best gedaan, maar ik vind het stiekem ook wel lastig omdat ik vooral probeer te verbergen dat ik met sommige dingen wat meer moeite heb.
Diagnose op mijn 25e. Kan het goed verbloemen waarbij zelfs de sociale 'normale' handelingen waar ik als kind bijv moeite mee had lijkt te automatiseren. Als je het maar vaak genoeg doet Ik heb een hele sociale beroep, met veel verantwoordelijkheden en ook onverwachte zaken. Als leidinggevende krijg ik vaak te horen hoe fijn mijn empatische vermogen is en gedrag lezen kan ik als geen ander. Ben goed in netwerken en gesprekken voeren met vreemden of coachen. Het moet wel ergens over gaan en een doel hebben. Mensen zouden niet snel zeggen dat ik het spectrum zal vallen. Ik praat er eigenlijk ook niet over. Maar het vraagt wel enorm veel van me en merk dat ik al die prikkels opspaar. Op het moment kan ik ze wegstoppen maar het moet er wel uit. Dat resulteert vaak naar labiele vrije dagen na drukke weken. Labiele dagen dat mijn lichaam op is, veel huilen, angstgedachten en dan is het ook voorbij en eruit. Dan kan ik weer even voort. Er zou hier wel wat meer balans in moeten komen. En dat ik ook nog 100 projecten wil doen, opstarten of bedenk werkt ook niet mee. Daarnaast neem ik soms een vrije dag op zodat ik alle lego en playmobil stukjes kan categoriseren en ordenen. Dat werkt enorm therapeutisch Ik heb omgekeerde autisme, Mijn patroon is continue verandering. Te weinig verandering in het leven en ik wordt gek. Ik hoor overigens al 2 dagen een hoge piep in huis. Ik word er tamelijk opgefokt van. Het erge van allemaal is dat niemand in het gezin het hoort.. frustreeerend. Ik heb vrienden maar merk dat ik ook makkekijk zonder ze kan. Ik hecht veel waarde aan mijn gezin en naaste familie. Een op een afspreken vind ik heel gezellig mits er voldoende gespreksstof is en diepgang. Groepgesprekken vind ik vreselijk. Chaorisch, heb het idee dat iedereen praat en niemamd luistert. Ik vlucht dan vaak weg met zulke momenten. Oppervlakkige gesprekken zijn erg vermoeiend. Ik heb geleerd hoe het gesprk gaande te houden maar van binnen word ik gek van ongeduld. Knuffelen met mijn kids en man vind ik heeeeerlijk. Maar die 1,5 meter regel van nu mag voor mij persoonlijk wel blijven Al gun ik iedereen elkaar natuurlijk weer die warme Knuffels. Moeilijke gesprekken in relatie blijft een aandachtspuntje. Ik klap dicht, begrijp vaak niet waarover het dan gaat en kan al helemaal niet terug in exacte tijd als het wat verder weg is. Dat is voor mij alleen maar ruimte Ik snak naar een zeer georganiseerde huishouden met labels en vakjes. Ik heb een hoge maatstaaf, verlangen en verwachting hierin. Ik kan het zelf helaas niet volbrengen Ben ik helaas gewoon te chaotisch en rommelig voor. Lekker tegenstrijdig.
Ik herken veel van wat hier beschreven wordt. Ik vermoed al langer dat ik het heb, maar de diagnose heb ik nooit gekregen. En dat hoeft ook niet van mij. Het gaat goed zo, zolang ik mijn grenzen aangeef.
Bij mij is de diagnose niet gesteld, maar nadat mijn oudste de diagnose heeft gekregen, ben ik me achter mijn oren gaan krabben. Ik moet zeggen, ik herken mijn zoon niet compleet in het spectrum en ook niet in alle onderzoeksresultaten, maar ik weet wel dat ie als 2 druppels op mij lijkt Wat ik herken is de behoefte aan structuur/regels, prikkel verwerking (harde geluiden, plotselinge aanrakingen) en onverwachte situaties. Ook ben ik een introvert persoon, dus grote groepen vind ik niet prettig. Maar wel een sociaal beroep gehad waar ik me prima in kon redden. Ook grapjes en sarcasme kan ik goed plaatsen. Angsten heb ik niet. Voor mij maakt het nu niet meer zo uit of ik de diagnose zou krijgen. Ik weet aardig wat ik wel en zeker wat ik niet kan en ik heb daar vrede mee
Er zijn meer " aandoeningen" (kan even niet op het juiste woord komen) die deze kenmerken kunnen hebben. Sowieso uit ASS zich bij iedereen anders. Er is geen standaard lijstje met kenmerken waar iedereen helemaal aan voldoet. Maar veel "aandoeningen" kunnen dus dezelfde kenmerken hebben of elkaar overlappen. Ik heb bijvoorbeeld ASS+ ADD. beide overlappen elkaar . Ze hebben heel veel overeenkomende kenmerken waaronder overprikkeling maar ook een aantal tegenstrijdige. Zo zou ik vanuit mn ASS kan structuur moeten hebben. Alles netjes en overzichtelijk met labels enz. Maar het lukt me (vaak) niet om dat allemaal voor elkaar te krijgen, te ordenen enz. Dit komt door de chaos van m'n ADD bij ASS wil je vaak voorspellende en liefst steeds dezelfde dingen. Regelmaat. Ik ook. Dat is overzichtelijk en voelt veilig. Maar m'n ADD kant wil juist afwisseling en vind steeds hetzelfde saai met als gevolg onderprikkeling. Moet zeggen: deze combinatie is knap lastig Bij mij waren er vroeger al aanwijzingen maar m'n ouders wilde er niet aan. Ik was het kind dat altijd gepest werd, lui en moeilijk zou zijn, verlegen/stil enz. Had wel wat vriendinnetjes maar geen echte en ging altijd op een vreemde manier . Veel dingen vond ik eng en nog steeds. Ik wil graag onzichtbaar zijn. Altijd chaotisch en dingen kwijt. 2 jaar geleden ging ik op m'n bek toen ik een verkorte opleiding ging doen van 3 in 1 jaar. Naast m'n werk. Ik kreeg een burnout en die ging niet over. Ik ben toen via m'n werk getest om te kijken of het werkgerelateerd was en hoe mijn belastbaarheid was. Simpel gezegd: of er risico was op herhaling. Hieruit kwamen ook vermoedens van ass. Toen doorgestuurd voor cognitieve gedragstherapie en deze persoon was bekend met ASS en ADD en herkende heel veel in mij. Toen doorgestuurd naar autisme centrum en daar heb ik een paar dagen testen gehad. Hier kwam ass en ADD uit. Ik heb sinds die burnout heel veel duidelijke Ass en ADD klachten waar ik vroeger veel minder last van had/niet zo zichtbaar waren als nu. Dat vond ik wel raar. Er is me toen uitgelegd dat ASS zich bij meisjes/vrouwen anders uit dan bij jongens. Meisjes zijn heel goed in camoufleren en toneelspelen/spiegelen. Ik heb mezelf in de loop van de jaren dingen aangeleerd. Mensen in m'n omgeving nagedaan. Onbewust. Mensen met ASS/ADD zijn voortdurend bezig om zich staande te houden in de maatschappij. Om mee te kunnen doen. Voortdurend toneelspelen, op hun tenen lopen. Veel overprikkeling. Verder zien en voelen ze vaak niet goed tot hoever ze kunnen gaan. Gaan ze vaak over hun eigen grenzen Dit zorgt ervoor dat deze mensen gevoeliger zijn voor overspannenheid/burnout. De school was bij mij zeg maar de laatste druppel. Weer de stress en drukte en prikkels van het naar school gaan, gedwongen sociaal doen, druk van toetsen, dingen zoals huiswerk die gepland moesten worden enz. Toen een burnout waar ik te lang mee door gelopen heb. M'n lichaam was uitgeput en laad nog steeds niet helemaal meer op. Hij heeft jarenlang veel energie gestoken in het verbloemen en dat lukt niet meer. Lichaam kiest voor het belangrijkste: in leven blijven. Zich staande houden en het lukt me niet goed meer om die ASS kenmerken te "onderdrukken". Ik ondervind nu best veel problemen. Sneller overprikkeld, half in paniek als ik vreemde cliënten in m'n rijtje heb staan, moeite met onduidelijkheid enz.
Hier ook autisme, dochter ook en mijn ouders ook. Kan heel slecht tegen veranderingen en onverwachte dingen. Zelfs simpele dingen als familie die onverwachts op de stoep staan, daar kan ik bijna niet mee om gaan. Wordt ook erger naar mate ik ouder word. Als iets anders gaat dan ik in mijn hoofd had gepland kan ik ook van slag raken. Plan daardoor alles tot in de puntjes uit. Hou heel erg van lijstjes maken. Maak overal lijstjes voor, geeft overzicht in mijn hoofd. Kan mezelf soms erg ‘verliezen’ ergens in. Bijv dochter wil graag iets voor Sinterklaas of verjaardag, dan zoek ik alles dagen/weken lang uit waar het t goedkoopste is, reviews opzoeken etc, maar dan echt tot het obsessieve aan soms. Ben niet sociaal. Stap niet uit mezelf op mensen af, hou niet van praten (tenzij ik je goed ken, dan kan ik wel ‘goed’ praten). Heb mezelf wel dingen aangeleerd. Sociaal gewenst gedrag zeg maar. Enige waar ik wel moeite mee heb en wat ik niet aangeleerd krijg, is als een kind valt en huilt of iemand anders huilt. Ik kan iemand niet troosten. Weet niet wat ik moet doen en zeggen. Klap dan dicht en wacht tot iemand anders erop af stapt. zie veel dingen terug bij dochter. Is sociaal onhandig maar doet wel haar best. Heeft een mega hoge verwachtingspatroon (bijvoorbeeld feestje op school ofzo, dingen vallen snel tegen), vergoot dingen enorm, sarcasme is moeilijk te herkennen.
Naja ik vroeg het omdat het lijkt alsofzoveel mensen autisme hebben Kan toch nooit zoveel? Is het niet mens eigen om sociale dingen lastig te vinden? Is de extrovert het uitgangspunt en de rest afwijkend Ik twijfel altijd zo overdag labelen
Testen doe je over het algemeen als je ergens tegenaan loopt. Ik heb mij wel eens afgevraagd of het ging om bepaalde typen persoonlijkheden en dat de sterktegraad en de omgeving dan bepaald of het een probleem is of niet. Zijn de systemen misschien verkeerd ingericht. Bijvoorbeeld de drukke school kantine waar je rust zou moeten vinden. De manieren waarop de dagen ingedeeld zijn etc. Of kantoortuinen (daar wordt op dit moment naar gekeken). Dat hangt er dan misschien van af hoeveel mensen er moeite mee hebben. Bij het sociale hangt het dan misschien ook af van extra ruimte die je wel of niet gehad hebt om jezelf de patronen eigen te maken. Als je genoeg hebt kunnen oefenen vervalt het gedeelte misschien waarin het een probleem is. Daarbij is het ook maar net hoeveel behoefte je eraan hebt en hoeveel er verwacht wordt van je.
Maar het gaat bij ASS niet alleen om sociale dingen. Het gaat om veel meer kenmerken als het moeite hebben met sociale dingen. Er gebeuren bij ASS veel dingen te gelijk. Tuurlijk heeft iedereen wel eens dingen waar hij moeite mee heeft. Zoals sociale dingen, onverwachte dingen enz. Alleen die zal er niet zoveel hinder van ondervinden. Vaak lopen Mensen met ASS op bepaalde punten helemaal vast. Altijd met sociale dingen, paniek door onverwachte gebeurtenissen. Continu moe van de prikkels. Ze ondervinden er veel last van het is vaak overleven IPV leven
Daar heb je veel gradaties in. Waar de één het nog een beetje zo kan indelen dat ermee goed te leven valt tot telkens al snel vastlopen.
Weet ik. Maar iemand die zich laat testen op ASS doet dat voornamelijk omdat hij tegen veel dingen aan loopt en vaak vast loopt. Het belemmerd vaak je functioneren. Ze ondervinden er hinder van. Dat heb ik van autisme centrum begrepen. Anders laat iemand zich natuurlijk niet op ASS testen. En als je er geen problemen aan ondervind dan zal er niet snel ASS uit de testen komen. Want je krijgt vragen over waar je tegenaan loopt, of en hoe erg je er last van ondervind enz De ene heeft er heel erg last van op alle vlakken, de andere meer door de prikkels, sommige op het sociale enz. Sommigen hebben er zelf in de loop van de jaren mee om kunnen gaan en een groot deel heeft daar hulp en therapie bij nodig. Maar wat MaMa zegt vind ik een beetje overeenkomen met de uitspraak:" ach, iedereen is een beetje autistisch"/ heeft wel eens een vol hoofd, moeite met sociaal gedoe enz en "iedereen ondervind die problemen wel eens dus waarom al die labels. Iets wat ik vaak gehoord heb en wat bij autisme centrum ook als voorbeeld gebruikt wordt. \ Die mensen die dat tegen me zeggen h,ebben er geen idee van hoe het is om ASS te hebben en die zou ik dan wel willen meppen. Voelt ook een beetje als: " stel je niet aan en het valt allemaal wel mee". Dat is alsof je tegen iemand met een depressie zegt:" acht, we hebben allemaal wel eens een mindere dag".. Of ach, vroeger had je al die labels niet , dat het iets van deze tijd is enz? Nee, vroeger had je ook autisten, adhd'ers enz maar die werden vaak bestempeld als probleemkinderen.
Dan kom je toch weer uit op het punt van in welke heftigheid het aanwezig is. Als je naar het zijn van mensen kijkt en daarbij even wegdenkt dat er pas getest wordt als de problemen te groot worden. Dan zijn die kenmerken dan dus misschien wel aanwezig maar verschilt de sterkte (en de omgeving). Van elkaar is het lastiger inschatten in welke mate de ander er hinder aan ondervind, waardoor je zulke uitspraken krijgt. Dan zegt de naam ASS minder dan bijvoorbeeld een getal voor de beperking als gevolg. En dat kan ook verschillen op basis van omgeving. Of je bijvoorbeeld telkens mee gesleurd wordt de drukte in of dat je in een situatie zit waarbij je wat beter jouw grenzen kan bewaken. Dit kan ik nu zeggen hoor, vroeger vond ik het moeilijker om te zien waar die uitspraken vandaan kwamen. p.s. Ik heb een soort van broertje met PDD NOS. Hij had veel last van zijn ASS. Zijn leven draaide telkens in de soep. En de hulpverlening gaf hem op een gegeven moment op. Inmiddels werkt hij al een tijd full time. Iets waarvan niemand eigenlijk meer gedacht had dat dat zou gebeuren. Zijn ASS is niet verdwenen (dat kan natuurlijk ook niet). Hij heeft vooral de juiste omgeving gevonden.
@Damay77 Maar wat MaMa zegt vind ik een beetje overeenkomen met de uitspraak:" ach, iedereen is een beetje autistisch"/ heeft wel eens een vol hoofd, moeite met sociaal gedoe enz en "iedereen ondervind die problemen wel eens dus waarom al die labels. Iets wat ik vaak gehoord heb en wat bij autisme centrum ook als voorbeeld gebruikt wordt. \ Die mensen die dat tegen me zeggen h,ebben er geen idee van hoe het is om ASS te hebben en die zou ik dan wel willen meppen. Voelt ook een beetje als: " stel je niet aan en het valt allemaal wel mee". Dat vul je voor mij in maar dat bedoet ik niet Ik bedoel niet de mensen waar ass add is vastgesteld maar meer dit topic Veel van de dingen waar mensen met ass tegenaan lopen kan een introvert persoon zich in herkennen Vandaar mijn vraag kan je dit allemaal hebben zonder dat het autisme is Zullen vast een hoop vrouwen met zwangerschapsdementie hier op het forum zijn die zaken als chaotisch veel dingen kwijt vergeetachtig herkennen Kan je veel zaken van add hebben zonder add te hebben Kan je veel dingen herkennen van depressief zonder depressief te zijn Kan je het allemaal te veel vinden zonder overspannen /burn out te zijn
Autisme is een spectrum stoornis, dat betekent vooral dat niet iedereen autisme op dezelfde manier ervaart. Maar het is ook een aangeboren afwijking, je hebt niet ineens autisme. Je verwerkt de informatie die je binnen krijgt anders. Zo kan iemand door bijvoorbeeld ptss ook veel moeite hebben met onverwachte gebeurtenissen, maar die hoeft daar dan als kind helemaal geen moeite mee gehad te hebben. Maar omdat autisme een aangeboren afwijking is, is het iets in de hersenen dat anders werkt. Hoe dat zo komt wordt nu in heel veel onderzoeken onderzocht, maar is vaak nog niet duidelijk. Mijn zoons hebben ook autisme, bij hen komt het door een genafwijking, maar zo'n duidelijke oorzaak is zeldzaam. Maar omdat de oorzaak vaak onduidelijk is, wordt de diagnose gesteld op basis van observaties. En dat is in vergelijking met de 'lichamelijke' geneeskunde natuurlijk ouderwets. Die hebben allerlei diagnostische middelen tot hun beschikking, zo ver is de psychiator (op bepaalde vlakken) nog lang niet. Totaal ander voorbeeld, mijn vader heeft mogelijk dementie, iedereen weet dat dat in de hersenen zit, toch moet hij vragenlijsten invullen, want in de hersenen kun je nog niet kijken. Waarmee ik voor de volledigheid beslist niet wil aangeven dat autisme en dementie te vergelijken zijn, de enige overeenkomst is dat het proces in de hersenen zit. Als moeder van 2 zoons met autisme en als collega van mannen met autisme (ik ben werkzaam in de ict en heb diverse collega's met een diagnose) herken ik veel van de dingen die hier beschreven worden, ik zou naar aanleiding van deze forumpost ook niet durven stellen wat nu anders is tussen vrouwen en mannen met autisme, alle problemen die ik hier beschreven zie, heb ik ook bij mannen gezien. Ik herken ook punten bij mezelf, maar zoals je terecht opmerkt, wie niet? https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2014/35/bijna-3-procent-van-de-kinderen-heeft-autisme-of-aanverwante-stoornis#:~:text=Bijna%203%20procent%20van%20de%20kinderen%20heeft%20autisme%20of%20aanverwante%20stoornis,-25%2D8%2D2014&text=Autisme%20of%20een%20daaraan%20verwante,keer%20zo%20vaak%20als%20meisjes. Maar daarbij, veel mensen hebben autisme, bijna 3 procent van de kinderen, maar niet iedereen zal die diagnose delen, dus ga er maar vanuit dat je mensen met autisme in je omgeving hebt waar je het niet van weet. En zoals je zelf al zegt, er zijn nog meer mensen die vergelijkbare problemen hebben. Dus als bijvoorbeeld een collega van mij aangeeft de woensdag voor zichzelf nodig te hebben om op te laden en daarom maar 4 dagen werkt, dan neem ik dit aan als een gegeven. Als je een beetje oplet, zie je dat veel mensen dit soort dingen voor zichzelf inbouwen, omdat de huidige maatschappij nou eenmaal heel veel van ons vraagt.
@Berte Goed verwoord. Daarbij denk ik ook dat een basis van ASS ook een extra kwetsbaarheid geeft voor het oplopen van PTSS. Omdat dingen zo hard binnen kunnen komen. Of zou het zo zijn dat de restproducten na verwerking erg op ASS kunnen lijken. Dat eer dat het trauma redelijk verwerkt is de hersenen wellicht zijn verandert onder invloed van teveel stress?
@Zonnestralen Allemaal goede vragen die ik denk op dit moment nog niemand kan beantwoorden op basis van wetenschappelijke onderzoeken. Maar het zou me niets verbazen als mensen met autisme vatbaarder zijn voor ptss. Dat laatste loop je tenslotte op door extreme stress en daar kan het hebben van autisme zeker voor zorgen. Doet me denken aan een jongen in de klas van mijn oudste zoon (non verbaal autisme). Hij was voor een schoolviering meegenomen naar een op het oog onschuldige sport activiteit met 6 klassen samen (zo'n 75 kinderen). Het arme ventje schoot zo in de stress dat hij er een bloedneus van kreeg. Edit: mijn oudste zoon heeft autisme en een ptss. Dit door een verblijf op de picu van een week. Maar die ptss zou ik niet aan zijn autisme toeschrijven, want een grote minderheid van de kinderen die zolang op de picu verblijven lopen een ptss op.
@Berte Wat is non verbaal autisme? Een zware vorm waarbij het kind niet praat? Wat sneu dat hij de drukte in werd gesleurd. Maar dat soort situaties bedoel ik indd. Als de autisme niet in een zware mate aanwezig is en de omgeving weet er niks van dan kan die onbedoeld de hoeveelheid stress omhoog doen totdat het op een gegeven moment spaak loopt. Omdat het voor de meeste mensen wel normale situaties zijn zal iemand die niks weet van ASS dat niet zo snel ontdekken.
@Zonnestralen, ik bedoel inderdaad een vorm van autisme die zo zwaar is dat de persoon hierdoor niet kan praten. Mijn zoon en zijn oud klasgenoot hebben dat allebei. Een andere benaming is autisme niveau 3. En het is zeker sneu dat hij de drukte werd ingestuurd, inschattingsfout van de juf. Probleem is natuurlijk dat je hem ook niet altijd kunt weghouden van de drukte zonder te weten of hij ermee kan omgaan.