Hallo meiden, Ik heb even wat meningen nodig. Het volgende is "het probleem, of het luxe probleem" Ik heb een partime baan (Jaarcontract, niet vast dus), 24 uur per week op dinsdag, woensdag en vrijdag van 8.30-17.00. (daarnaast heb ik nog 2 0-uren contracten in de zorg als oproeper voor wat extra's) Mijn vriend werkt onregelmatig, 2 of 3x per week 24 uurs diensten (en soms 5 diensten waarvan 2 van 12 uur) bij de brandweer. (even voor ik mijn verhaal verder ga, mijn vriend is niet de vader van mijn zoontje, en wij wonen sinds kort samen) Mijn zoontje is 4, en gaat in september naar school. Wat betekend dat mijn vriend hem op dinsdag, woensdag en vrijdag naar school moet brengen en halen. (we hebben 4 dagen per maand dat we tegelijk werken en die dagen halen verschillende familie leden omstebeurt mijn zoontje van school) Nu zit mijn vriend een beetje met een nare bij smaak, dat hij 3x per week mijn zoontje moet halen, en dus niet meer zijn eigen ding kan doen. Hij heeft naast zijn werk nog een eigen bedrijfje en dat doet hij dan op zijn vrije dagen, dat kan dan dus nu niet, of in mindere maten. En hij heeft het gevoel dat hij teveel verantwoordelijkheid heeft en te weinig vrijheid, het gaat hem eigenlijk te snel. (zijn 2 jaar samen). Voordat jullie gaan roepen, dat wist hij van te voren etc, ik ben allang blij dat hij eerlijk is en aangeeft dat dit hem eigenlijk te veel is en dat hij het liever anders zou zien. Het blijft niet niks een vriendin met een kindje, terwijl jezelf nog niet aan kinderen "toe" bent. Er is nu een optie bij ons op gekomen. Namelijk dat ik stop met mijn baan en alleen nog ga werken als oproeper. Ik heb een diploma in de zorg, en kan daar denk ik wel genoeg werk in krijgen. Misschien zelf wel meer dan de 24 uur die ik nu werk en dan kan ik de uren helemaal zelf inplannen onder schooltijd, of de avonden als mijn vriend thuis is etc. En kan ik dus altijd zelf mijn zoontje van school halen, wat voor mij ontzettend veel waard is. Wat vinden jullie als jullie dit zo lezen? Ons ideaal beeld is over een jaar of 2 een groter huis kopen, een 2e kindje en dat ik dan zelfstandig een gastouderopvang ga runnen vanuit huis (dat is altijd al mijn wens geweest, zodat ik thuis kan zijn voor onze kids en toch inkomen heb)
Ook al gedacht aan de bso? In deze tijd is het best zonde als je je vaste parttime baan opzegt. Die zijn niet zo makkelijk te vinden tegenwoordig. Op zich begrijp ik je vriend wel hoor, maar ik vind toch ook wel dat hij een beetje zeurt... Bij de vrouw waar hij voor heeft gekozen hoort nu eenmaal een kindje bij en daar heeft hij ook voor gekozen. Succes!
sjak, Ja BSO hebben we overwogen, hij staat ook ingeschreven, maar helaas heeft de BSO bij zijn school geen plek, er is wel plek op een andere locatie maar goed dat vind ik persoonlijk niks, geen kindjes van zijn school etc, plus weer reiskosten. Daarbij het prijskaartje, de BSO kosten zijn gelijk aan wat mijn vriend zou verdienen met zijn bedrijfje, en dat vindt hij dan zelf toch ook wel onzin want dan werkt ie voor jan *** en kan hij net zo goed zelf mijn zoontje halen. Mijn baan is geen "vast" contract, ik heb een jaar contract wat in mijn ogen net zo onzeker is als oproep want na een jaar kan het zo weer over zijn (helaas al te vaak meegemaakt)
zou in deze tijd ook geen risico lopen, nu heb je allebei een baan maar wat als je opzegt en je vriend raakt onverwacht zn baan kwijt? En gastouderopvang ligt (tenminste in deze regio) ook op zn gat..ik zou altijd voor safe spelen. Maar lijkt me wel een moeilijke situatie
Ik zou dat in deze tijd zeker niet doen, nee!! Zeker niet in deze tijd, waarin je echt in je handjes mag knijpen als je een vast contract hebt.
Ik zeg NEE, je zou toch gek zijn als jij je baan op zegt waarmee je voor inkomen zorgt en een stukje zelfstandigheid omdat het je vriend teveel is om je zoontje weg te brengen en op te halen. Ik vraag me dan serieus af als het ook zijn kind zou zijn geweest zou hij het dan ook niet willen, en als jullie eventueel in de toekomst samen kinderen hebben gaat hij dan iedereen wel hetzelfde behandelen, ik zou het zacht gezegd niet op prijs stellen
Ik zou in deze tijd geen zekerheid opgeven. zeker niet als je straks een eigen huis wilt kopen. dat is lastiger als jij geen vast inkomen hebt. en ik zou straks ook niet met 2 eigen bedrijfjes willen zitten met nog meer onzekerheid in een nieuw eigen huis. en je vriend wist waar hij aan begon toen hij met je ging samen wonen. tja wel de lusten maar niet de lasten zou er bij mij niet ingaan. plus hij kan toch ook met zijn bedrijfje bezig als zoonlief thuis is? die kan zich toch wel wat zelf vermaken?
ik dacht laat ik maar niks zeggen over dat gedeelte maar vind dat je ook gelijk hebt. Als die niet aan kids toe was waarom is die dan iets met je begonnen terwijl die weet dat je een kindje hebt?
Snap ik.... Maar helaas is er wel altijd een kans dat het uitgaat tussen jullie (hoop het natuurlijk niet, maar het kan helaas altijd) en dat zit jij er wel mooi mee, heb jij jouw vastigheid opgegeven voor hem.... Misschien ben ik dan wel te negatief, maar ik zou dat echt niet aandurven, zeker niet als hij jouw zoontje wel gedoogd, maar er niet echt in wil investeren (als ik het zo hoor, he? ken jullie situatie natuurlijk niet compleet!)
er zijn zo veel mensen die zeiden ik raak mijn baan echt niet kwijt maar nu wel met een hypotheek zitten die ze niet kunnen betalen op 1 (klein) salaris. in deze tijd moet je niet alles voor lief nemen. zeker niet als het om je financiële zekerheid gaat. en wat bolkje ook zegt? wat doe je als jullie relatie onverwacht uitgaat? een parttime contract weer krijg je is niet makkelijk tegenwoordig.
gaat het ook om tussen de middag? Of is er continue rooster? Of blijft je zoontje dan al over? Is het mogelijk een optie dat je een deel van je vrije dagen op offert zodat je voortaan op dinsdag eerder stopt, zodat jij je kindje gewoon zelf op kan halen die dag? Dat zou dan al 1 dag schelen. Of valt er iets te schuiven op je werk?
Ik zou het in deze tijd niet doen. Nu ben je verzekerd van het aantal uren per week ondanks dat het een jaarcontract is. Na dit jaarcontract wordt het wellicht vast. Als jullie over een tijdje iets groters willen kopen zou ik het helemaal niet doen. Het bedrag wat je zou kunnen lenen gaat naar beneden en het risico van geen inkomen is te groot. Daarnaast snap ik je vriend maar wist hij waar hij aan begon. Hoe wil hij dat straks doen als jullie samen nog een kindje willen? Gaat hij daar wel voor zorgen? Voor mijn gevoel moet het alles of niets zijn. Is hij er nog niet aan toe voor jouw zoontje te zorgen, dan had hij nog niet moeten gaan samenwonen.
ik heb al 11 jaar partime contracten, nooit langer dan 3 jaar ergens gewerkt. en nooit langer dan 4 maanden geen werk gehad. Ik ga mijn vriend niet verdedigen, maar snap zijn keus wel, hij is verliefd geworden op een mama, heeft niet de "voorpret" gehad van het bewust kiezen voor een kindje. En is ineens papa. Ik snap dat dit te snel gaat voor hem. En dat als ik hem "dwing" dit te doen de kans groot is dat hij er over een halfjaar hard voor weg rent. en dat wil ik voorkomen, ik wil dat we samen groeien naar een gezin. En voor de mensen die een verkeerd beeld hebben, hij doet heel veel met mijn zoontje, 2x per week voetbal, 1x per week zwemles. Wat betreft het bedrijfje dat doet hij buitenshuis en dus niet thuis. Misschien een ouderwets beeld, maar ik kan me er in vinden, mijn vriend voor de kost zorgend en moeder zoveel mogelijk thuis. Wat ik zeg, luxe positie. en ja ik maak mezelf afhankelijk van hem, klopt, maar goed, ik woon nu in zijn koophuis, dus ik ben al afhankelijk, gaat het fout moet ik eruit. Risico's houdt je toch.
We hebben na vraag gedaan bij de hypotheker of het uit zou maken als ik als oproeper zou werken. dit maakt niets uit, ze kijken bij zowel een contract voor bep. duur als flexcontracten naar de laatste 3 jaar het gemiddelde daarvan is je inkomst voor een hypotheek. Tuurlijk wist mijn vriend waar hij aan begon, maar hij heeft altijd aangegeven als iets hem te snel ging, of te veel werd, en ik wil hem daar ook niet in dwingen, zoiets moet groeien, net als dat een eigen kindje groeit...
Misschien zou je een periode onbetaald verlof of ouderschapsverlof kunnen opnemen en daarbij werken op oproepbasis. Zo kun je zien hoeveel je kan werken en of je het leuk vind. En ik snap wel dat je partner moet wennen aan opeens een zoontje waar hij ook verantwoordelijk voor is en zorg voor moet dragen. Wel lijkt het me handig als jullie verder met elkaar willen dat hij daarmee leert omgaan. Jullie werken samen voor het gezin en daarbij hoort de zorg voor je zoontje ook bij. Misschien zou je het rustig kunnen houden door het rustig op te bouwen.
Ik heb dit gevraagd op mijn werk. Maar ik ben juist aangenomen om te zorgen dat er tot 17.00 iemand aanwezig is. Mijn collega;s werken tot 15 of tot 14.00 en vanaf 7.00 of 7.30 Ik kan ook de woensdag niet ruilen voor een andere dag. Oftewel ik zit vast hieraan.