Hallo, Ik heb een vraag, ben benieuwd of iemand dit herkent... afgelopen zaterdag heb ik een intake bij de VLK gehad, superfijn gesprek, heel ontspannen. Ze benadrukte toen dat ze nog geen echo ging maken omdat ik wegens mijn onregelmatige cyclus niet weet hoe ver ik ben, en ze wilde me niet onnodig ongerust maken als er nog geen hartje zou zijn te horen. De echo is morgen. Maar... ik zie er vreselijk tegenop. Snap het niet, ik zou blij moeten zijn, om het kindje te zien/horen. Maar ik ben zo bang, dat het mis is, dat ik gefaald heb en dat er helemaal geen levend kindje is. Ik voel me schuldig wegens dit gevoel, alsof ik het kindje niet wil zien. Terwijl ik niets liever zie. Ik ben tussen de 6+5 en 8+5wk, maar de VLK heeft wel gewaarschuwd dat het misschien nog te vroeg is om iets te zien. Ik heb nog wel grote pijnlijke borsten en opzwel-darmen, ben vorige week flink misselijk geweest maar dat is nu zo goed als verdwenen... Is er iemand die ook tegen de 1e echo opzag, of moet ik me gewoon schamen hiervoor?
Schamen zou ik sowieso niet doen, waarom zou je niet onzeker mogen zijn? Ik krijg maandag de eerste echo, ben nu wel nieuwsgierig wat ik daarop te zien krijg. Ik vind het nu steeds leuker worden, maar blijf In mijn achterhoofd houden dat ik nog in de cruciale fase zit. Dat is de reden ook nog dat we nog niemand verteld hebben dat we zwanger zijn. Ik zou morgen rustig naar je onderzoek gaan, maar zeker niet alleen gaan. Mocht het nieuws toch slechter uitpakken dan je gehoopt had, dan is er iemand die je kan steunen. En ik zou zeggen, vertrouw op het advies van de verloskundige nu. Ze geeft aan dat er mogelijk nog weinig tot niets te zien is, wat natuurlijk niet gelijk hoeft te betekenen dat er niets is! Ik hoop voor je dat het allemaal goed is en dat je iets ziet. Sterkte
Ik zag er ook enorm tegenop, was ook bang dat er geen hartje zou zijn, en vond het idee van dat inwendige gedoe vreselijk.. Was ook geen leuke afspraak/echo, maar wel een hartje dus uiteindelijk toch gelukkig en opgelucht naar huis. Denk dat het heel normaal is om bang te zijn dat er geen hartje is hoor! Maar falen zou het echt niet zijn hoor meis, absoluut niet.. En niet voor schamen!
Dank voor de lieve reacties Ik moet er ook gewoon zo relax mogelijk heen gaan. Heb geen enkele serieuze reden dat het mis zou zijn, geen bloedverlies gehad en geen heftige buikpijn. Het falen zou mn zijn omdat ik de eerste 2wk, toen ik nog niet wist dat ik zwanger was, nog niet gestopt was met mijn adhd-medicatie die schadelijk kan zijn. Inmiddels natuurlijk wel. Dank je wel