Naast ons woont een gezin met 2 meiden, de oudste zit in de klas bij onze dochter. Ze zijn beiden bijna 6. Vanaf dat ze peuter zijn spelen ze al samen, ze is erg gefocust op onze dochter en komt bijna dagelijks hier op het raam bonken of ze hier kan komen spelen.. Opzich leuk dat onze dochter een vriendinnetje zo dichtbij heeft maar ik merk de laatste tijd dat ik me steeds meer ga ergeren. Er wordt vaak gesmeerd in de wc, na een grote boodschap moet ik dr wijzen op even handen wassen. De kraan laat ze vaak open staan en handen afdrogen zit ook niet in haar systeem. Het vervelendste vindt ik dat ze zo vreselijk luidruchtig is. Altijd een harde stem en er word erg vaak geschreeuwd. Ik heb haar er vaak op gewezen, het is prima dat je hier speelt maar we schreeuwen hier niet, je kan ook gewoon praten. Helaas werkt dit niets uit.. Als klap op de vuurpijl merk ik de laatste maanden dat haar dochter s ochtends erg vaak hier aan de deur komt om te vragen of ze met ons mee naar school mag.. dan hoeft mama niet langs school voordat ze gaat werken.. vorige week stopte ze zelfs met de auto toen ze ons zag en vloog dochter de auto uit, kan wel he? Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan? Ik stuur ze regelmatig naar buiten als het weer het toe laat of naar de buren, maar het blijft regelmatig raak.. Ik begon me groen en geel te ergeren maar kan dr moeilijk verbieden om hier te komen spelen..
Als het jou te veel wordt dan mag je rustig het spelen bij jullie binnen beperken. Jij mag ook jouw grenzen bewaken. Bij ons komen er ook veel kinderen over de vloer, en dat is ook wel logisch met vier kinderen, maar ik geef wel aan wanneer het mij te druk wordt en dan kunnen ze kiezen of ze naar buiten gaan of dat het spelen stopt. Ook hebben we met bepaalde kinderen tijd afspraken gemaakt. Het ging ons een beetje te ver dat onze buurjongen op zondag ochtend door de brievenbus heen riep dat de broodjes zo lekker roken. Of een ander buurmeisje dat door haar ouders naar ons toe gestuurd werd als ze zelf even op pad wilden met alleen de oudere kinderen. Zonder overleg. Dat gebeurt bij mij een keer nooit weer. Dus nee zeggen mag. Heeft niet eens altijd uitleg nodig vind ik.
Mwah, het is jouw huis, dus lijkt me dat jij bepaalt óf ze komt spelen en welke regels er gelden. Misschien tijd voor een gesprekje met de buurvrouw? Als jij je grenzen niet aangeeft (mbt meelopen ed) dan kan zij niet weten dat je het storend vindt. En bij buurmeisje ook duidelijk aangeven wat je verwacht als ze bij jullie speelt. Kan ze dat niet, dan houdt het (voor die keer) op (en mag ze het een andere keer opnieuw proberen). (Hier btw ook zo’n kind waarbij dingen niet in haar systeem zitten. Het stoort mij ook, maar het enige wat werkt is blijven herhalen. Sommige kinderen leren dat soort dingen nu eenmaal niet zo vlot helaas...)
Gewoon terugsturen met de mededeling dat het niet uitkomt. Doe ik ook met buurtkindjes als ik er geen zin in heb.
Ik zou even met de ouders bespreken dat je er 's morgens sowieso niet van gediend bent dat er op het raam wordt gebonkt of iets dergelijks en dat jij je handen vol hebt aan je eigen kind(inderen) 's morgens. 's Middags kun je gewoon langzaam gaan afbouwen. Sorry buurmeisje, vandaag komt het niet uit.
Oh en als ze zich niet gedraagt tijdens je spelen zou ik haar vragen om naar huis te gaan. Ze is geen peuter meer, spelen mag best op een normaal volume.
Je mag best je eigen grenzen stellen. Buurmeisje mag hier bijvoorbeeld alleen nog op de blokfluit spelen als ze even naar een andere kamer gaat dan waar ik ben
Ik geef daarin ook echt mijn grenzen aan, anders wordt het een enorm irritatiepunt. Hier kwam vaak een buurjongetje dat ook ‘gestuurd’ werd, z’n ouders gingen met zusje weg - bv boodschappen doen - en hij moest dan maar bij ons spelen. Geen overleg. Hij hield zich bij ons ook niet aan afspraken. Stond bv met schoenen op de bank te springen, met speelgoed op de piano te rammen, zat gewoon aan onze thermostaat etc. Ik moest er continu bovenop zitten. Nu stuur ik ‘m naar huis als hij zich niet gedraagt, hij is nu 7 en dan verwacht ik echt wel dat hij kan luisteren.
Misschien moet ik daar dan wat meer grenzen in stellen inderdaad. Als ze zich niet gedraagt is het afgelopen. Lastige is soms ook dat ze nogal bijdehand is.. als ik zeg dat het vandaag niet kan blijft ze vragen en zeuren.. de deur dichtgooien vindt ik ook zo onbeschoft maar een gewoon ' nee vandaag kan het niet, een andere keer weer' accepteert ze niet..
Sorry hoor, maar jammer dan. Ik ga niet in discussie met een peuter over waarom het wel of niet uitkomt. Zou het toch even duidelijk maken, krijg het idee dat ze over je heen walst.
Dat moet ze toch accepteren Je hoeft de deur niet dicht te gooien, maar een;’Vandaag komt het niet uit, nu gaan we weer even verder met wat we aan het doen waren, doei!’ en dan gewoon de deur dicht. Als ze toch doorgaat(‘waarom niet? wat doen jullie dan? mag ik heel even kijken? etc etc’ ) toch afkappen;’Ik zei dat het nu niet kan, we gaan zo weg/zijn nu bezig. Daag!’ Buurjongetje hier had ook allerhande manieren om toch binnen te komen met praatjes en door mijn jongste (zij trok ‘m dan naar binnen). Maar zo werkt het gewoon niet; het kan niet, dus tot de volgende keer!
Nee is nee. Niet in discussie gaan. Bel uit en klaar. Natuurlijk zal ze het de eerste keren blijven proberen, maar zolang jij volhoudt zal dat vanzelf afnemen, denk ik.
Dit is natuurlijk een tikkie gek!! Jij bepaald en niet een kleuter. Duidelijke grenzen stellen en nee is nee. Ook met je eigen dochter afspreken, dan en dan mag je met dat buurmeisje spelen maar die en die dagen of momenten doen we dat niet. Oh en ik zou het gewoon aankaarten bij de moeder, waarschijnlijk is zij zich er helemaal niet van bewust!
Iin zo’n geval moet je niet ingaan op haar wedervragen maar gewoon je boodschap blijven herhalen ( het komt helaas niet uit nu). Net als politici dat doen
Die bel kan ze niet bij.. het is bonken op het raam en klepperen met de brievenbus tot er iemand open doet..
Dan zou ik de deur weer open doen en vragen wat ze niet begrijpt aan: het kan nu niet. En daarna of ze alsjeblieft van de ramen en de brievenbus af wil blijven
Ik zou haar gewoon naar huis brengen? (doe ik ook met buurmeisje van bijna 6, maar goed hier zitten we midden in de stad en je wil toch zeker weten dat er iemand de deur open doet daar).
Als een kind zelf aan komt lopen, breng ik hem/haar niet naar huis hoor. Tenzij we echt afgesproken hebben, maar bij gewoon aan komen waaien niet.
Ik denk dat je het best een keer kunt bespreken met haar ouders. Ik denk dat ik haar naar huis zou brengen en in gesprek gaan. Beetje raar dat je denkt dat je geen grenzen mag stellen hoor. Ff voor jezelf opkomen.
Een keer zeggen dat het niet kan, nog een keer herhalen en aangeven dat je wilt dat ze stopt met bonken ed en daarna niet meer reageren. Paar keer irritant, maar op een gegeven moment begrijpt ze vast wel dat het geen effect heeft. Zolang je wel blijft reageren zal ze het blijven doen.