Goedemiddag, Mijn moeder heeft het erover, dat het bekken opgemeten kan worden om te meten of het kind er wel uit kan. Dat heeft zij op school geleerd van een gyneacoloog (rond 1993). En dat opmeten schijnt te gebeuren bij de eerste controle. Ik ben nu zwanger van de 2e, en dat is bij mij nooit opgemeten. Het lijkt mij dat veel dramabevallingen voorkomen kunnen worden doordat na een lange weeëntijd geconstateerd moet worden dat het kindje er niet uit kan en het een keizersnee wordt. Weet jij toevallig waarom wordt dit niet meer standaard gedaan wordt? Bedankt, Monatoetje
Hoi Monatoetje, het 'opmeten' van de bekkeningang heeft niet zoveel zin omdat je niet weet hoe groot het hoofdje van het kindje wordt en bij welke termijn je kunt bevallen. Of een hoofdje past zie je dus eigenlijk pas tijdens de bevalling. Wat we wel doen is wanneer een kindje, mn bij een eerste zwangerschap, bij 36-38 weken nog niet ingedaald zit of heeft gezeten, je op consult sturen naar de gyn. Daar wordt gekeken of er een oorzaak te vinden is en mochten ze inderdaad denken aan een wanverhouding zoals dat heet (te groot kind/hoofd voor het bekken) zullen ze wel zo'n inwendig onderzoek doen. Ook als je een grote uitzetting hebt en je bent bv zelf maar klein van stuk wordt de moglejkheid van een wanverhouding zeker in het achterhoofd gehouden. Maar de natuur kan verbazingwekkend veel en om (onnodige) onrust te voorkomen (want in de meeste gevallen past het hoofdje zich wel aan aan het bekken tijdens de bevalling), wordt er dus niet standaard een bekkenonderzoek gedaan, alleen op indicatie. Al zijn er enkele praktijken die het trouwens nog wel doen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er helaas altijd vrouwen zullen zijn die wel tijdens de baring alsnog een keizersnede krijgen omdat het kind echt te groot voor het bekken blijkt te zijn. Groetjes Brigitte