Tijdens mijn eerste bevalling helaas een subtotaal ruptuur opgelopen, de bevalling ging erg snel, na 3 persweeen zonder hard geperst te hebben werd onze dochter geboren. Het scheuren vond ik bijzonder pijnlijk en het hechten erna zonder goede verdoving vond ik 100 keer erger dan de hele bevalling. Daarna vage pijnklachten blijven houden, vooral met tillen, bukken, draaien en sex. Maar nooit eens langs de huisarts geweest want kon er wel mee leven. Totdat ik bij de huisarts kwam voor een uitstrijkje en hij mijn littekens merkwaardig vond, een ongeveer 7 cm in het geboortekanaal, een uitwendig tot mijn schaamlip en de andere tot aan mijn anus. Ik ben toen doorverwezen naar de gynaecoloog, die kon me vertellen dat alles anatomisch correct was en dat mijn spieren korter waren doordat deze gescheurd waren, met wat oefeningen zou dit beter worden en ik kon probleemloos bevallen bij een volgende zwangersschap. Inmiddels 34 weken zwanger en ik heb sinds 3 maanden pijn op de plaatsen van deze littekens, problemen met staan en lopen plus urineverlies. Deze klachten een aantal keer besproken en ik ben nu doorverwezen naar de gynaecoloog voor een second opinion om te kijken of ik op de natuurlijke weg kan bevallen. De verloskundige heeft hier wel vertrouwen in maar wil uit voorzorg een knip zetten mocht ik toch scheuren dat het dan in de richting van de knip gaat, verder is me geadviseerd om niet teveel te persen omdat mijn persweeen al sterk zijn. Mijn voorkeur gaat zeker uit naar een natuurlijke bevalling en daar had ik ook alle vertrouwen in maar door deze pijnklachten begin ik angstig te worden, het doet al zeer als ik het aanraak en straks moet er een baby langs. Daarnaast vind ik het advies van mijn verloskundige ook niet geruststellend, we proberen gewoon een knip en tja pers maar niet teveel. Wie is er ook bevallen na een soortgelijke ruptuur en hoe is dit te voorkomen?
Dank je, de verloskundige zegt we zetten preventief de knip mocht je dan scheuren dan gaat het langs of door die knip. Wat maakt dan het verschil vraag ik me af.
Hier voorlopig niet aan de orde maar ik heb totaalruptuur graad 4 gehad. Ik dus op o.k gehecht omdat m'n sluitspier ook door was. Nou ik moet er dus niet aan denken om nog een keer langs die weg een kind te krijgen. Maar op hier gaf gyn bij na controle aan dat ik gewoon weer vaginaal mocht bevallen maar inderdaad met preventieve knip. Nou ik ben als de dood dat ik dan weer te ver doorscheur en dan sus incontinent en met stoma door het leven kan. Mijn tip: spreek echt je angsten uit hoor! Je hebt maar 1 onderkantje, en ze kunnen veel repareren maar niet alles helaas..
Hoi meiden, gelukkig heb ik geen ervaring met subtitaal ruptuur, maar snap de opmerking vd verloskundige wel. Doordat ze een knip zet is de scheur gecontroleerd en zal je minder last hebben dan wanneer je huid zich langs /door je littekens scheurt. Hierdoor heb je uiteindelijk minder last van de wond. De angst kan ik me voorstellen zeg, heftig dat je dat hebt moeten meemaken! Ik heb wel een goede knip gehad, maar.... knip zelf amper gevoeld goede verdoving gekregen en 45minuten tijdens het hechten heerlijk liggen te genieten van ons mannetje en gekletst. Ik wens jou en jullie dan ook zo'n "knip" toe. Ook herstel ging voorspoedig. Succes en geniet ze nog even vd zwangerschap!
hier ook net geen totaal ruptuur. Ik heb er verder de jaren erna geen last van gehad, maar nu op het einde van de zwangerschap wordt het wat gevoeliger, niet zo als bij jou denk ik hoor. Maar goed tweede bevalling moet hier nog komen, ben heel benieuwd hoe het hier verloopt straks. De eerste werd er in 2,5 uur uitgeschoten en gewoonweg geen tijd gehad om een knip te zetten. Heb wel gezegd dat ik nu graag snel een knip wil om dit te voorkomen.
Ik heb er nu nog geen ervaring mee. Ik heb bij de eerste ook een subtotaal ruptuur opgelopen. Vervolgens naar de o.k. gemoeten voor het hechten. Ook veel last van gehad erna. Dus ik ben ook benieuwd hoe het bij deze bevalling zal gaan. Mijn verloskundige is niet van plan gelijk een knip te zetten, ze wil eerst afwachten hoe het verloopt.
Hier bij de eerste ook een totaal ruptuur waar ik nu nog last van heb. Persen ging hier ook heel snel ( 5 min). Tweede kind persen ook heel snel(3min) en een groter kind ( 4080 Gr. En 53 cm) maar geen enkel scheurtje gelukkig. Was voor mijn tweede bevalling ook erg bang om weer uit te scheuren maar gelukkig niet gebeurt
1e keer was ik aan alle kanten gescheurd + van binnen, 2e keer maar 1 minuscule hechting... Ik zou wel je zorgen in je geboorteplan zetten en je man instrueren en er veel over praten met de gyn, ik begrijp dat je het eng vindt...
ik heb bij de 1e een totaal ruptuur gehad. in de ok gehecht en best lange revalidatie. ik zag ook echt op tegen de 2e bevalling. echter deze ging qua dit heel voorspoedig. klein beetje gescheurd. nog niet eens geknipt.
Bedankt voor jullie reacties en fijn om te horen dat er veel dames zijn die bij de 2e keer geen ruptuur hebben opgelopen. Ik ben vandaag bij de gynaecoloog geweest en niets staat een natuurlijke bevalling in de weg. Hij was het echter niet een met de verloskundige om preventief een knip te zetten, volgens hem verkleint dit de kans niet, het zou alleen maar voor mijn gemoedsrust zijn als ze dat doen en in mijn gedachtengang werkt dat juist averechts. Samen met de gynaecoloog besloten om onder zijn begeleiding te gaan bevallen en hij heeft me gerustgesteld dat hij er alles aan zal doen wat in zijn vermogen ligt om dit te voorkomen.
10 jaar geleden een totaal ruptuur gehad. Helaas een fistel over gehouden. Kon mijn zoontje de eerste 2 jaar niet verzorgen. En loop ik nog steeds met een fistel. Mede ook door fout op fout. Toch ben ik zwanger van ons 4de kindje. Ik mag niet natuurlijk bevallen. Maandag de 3de keizersnee. En dat is voor mij heel fijn. Het is een pittige operatie, maar herstel wel sneller dan bij de 1ste. Kan vrij snel weer het kindje zelf verzorgen. Dat is heel fijn.
Jemig Ilja, wat vreselijk voor je. Denk je zelf dat het voorkomen had kunnen worden of is dit een moeilijke vraag? Ik denk achteraf dat het voorkomen had kunnen worden, ik voelde zelf dat het te snel ging en ik heb tegen mijn gevoel in te hard geperst. Heel naïef van me had ik me nooit verdiept in complicaties die zouden kunnen optreden tijdens een bevalling. Ik wist niet eens dat je zo ver uit kon scheuren. Ik had ook misschien ook beter moeten aangeven wat ik voelde op dat moment maar ik dacht dat het allemaal zo hoorde te gaan en vertrouwde volledig op de verloskundige die mij alleen maar aanmoedigde om nog harder te persen. Ik heb wel aangegeven dat ik bij de volgende wee even wilde wachten, weet niet waarom ik dat wilde maar was puur gevoelsmatig. Waarop de verloskundige me tegensprak en zei nee nog even je bent er bijna. Ze zal vast haar best hebben gedaan en er ook van hebben gebaald maargoed ik ben daarna wel degene geweest me pijn, een langzaam herstel, altijd vage pijnklachten blijven houden en nu in mijn tweede zwangersschap al 3 maanden weer pijn en toch ook angst voor herhaling.
Ik denk dat je verlos gewoon een inschattingsfout gemaakt heeft. Op zich is het niet heel bijzonder dat ze je blijven aanmoedigen. Heel veel vrouwen geven halverwege aan dat ze even niet meer willen terwijl het dan juist wel belangrijk is om even door te gaan. Dus dat gedoe van nee doorgaan, is een soort tweede natuur van ze geloof ik. Ik zou ook jezelf niks kwalijk nemen hoor. Het is heel normaal dat je op je verloskundige bent afgegaan. Zo hoort het normaal gesproken ook. En tijdens een bevalling is het nou eenmaal lastig om precies aan te geven wat er in je omgaat. Ik had zelf bijvoorbeeld veel aandrang om op mn handen en knieën te gaan zitten. Maar dat mocht niet van de verlos, ik weet niet waarom. Mijn dochter bleef vervolgens met haar schouder hangen. Hoor ik later dat meiden bij wie ook de schouder bleef hangen, op hun handen en knieën moesten gaan persen. Blijkbaar voel je sommige dingen dus inderdaad goed aan. Maar ja, op dat moment denk je, ik moet naar de verloskundige luisteren, die weet wat ze doet.
Dat is herkenbaar! Ik heb zelf heel lang geperst, op m'n rug. Ik wilde zo graag rechtop persen, ik kreeg Liesbeth niet langs mijn stuitje, voor m'n gevoel. Dat mocht niet, we gingen het eerst zo proberen. Uiteindelijk duurde dat te lang, dipte haar hartje en kreeg ik een gigantische knip omdat ze NU moest komen. Ik denk dat ik al een half uur eerder klaar was geweest, als ik rechtop had mogen persen. De volgende keer ga ik ook beter naar mezelf luisteren. De eerste keer ben je zo afhankelijk van degene die je begeleidt, ik luisterde echt blind. Niet te vergelijken met het verhaal van TS natuurlijk, maar moraal van mijn verhaal : Luisteren naar je lichaam en je gevoel is helemaal OK.
Inmiddels voor de tweede keer naar de gynaecoloog geweest en wat een verschil met mijn verloskundige. Veel meer begrip en ik heb er weer vertrouwen in. Binnenkort heb ik nog een gesprek los van de controle ter voorbereiding van de bevalling.
Hier dus zelfde verhaal. Veel aandrang om een andere houding aan te nemen, maar moest op me rug blijven liggen. Uiteindelijk bleef ze hangen en dipte de hartslag. Knip erin en iemand anders die op je buik gaat staan duwen. Waarvan ik nu denk; had misschien niet nodig geweest als je mij gewoon mn gang had laten gaan. Ik ga het deze keer in man bevallingsplan zetten. Ik ben echt klaar met liggend persen, werkt gewoon niet voor mij.