Ik ben thuis bevallen zonder pijnbestrijding en dat is prima gegaan. Ondanks dat het soms best heftig was en het wel heel erg veel pijn heeft gedaan. maar de pijn van de weeën e.d was ik ook zo weer vergeten. Dit in tegenstelling tot de pijn van het hechten na de bevalling. Hier had ik graag wat pijnbestrijding voor gehad...verdoving was niet echt effectief. Maar ik kan me voorstellen dat bij sommige vrouwen de weeën zo heftig zijn dat het haast niet te doen is zonder pijnbestijding. Helemaal niet als het al lang duurt en zij ook nog wat energie over moeten houden voor het laatste deel van de bevalling...het persen.
Ik ben ook bevallen zonder pijnbestrijding. Ik wilde graag thuis bevallen maar moest uiteindelijk toch naar het ziekenhuis en onze zoon is toen uiteindelijk met de vacuumpomp gehaald. Ik ging heel nuchter de bevalling in en dacht als ik het niet trek zien we wel verder. Het is te doen zonder pijnbestrijding maar natuurlijk is iedere vrouw en iedere bevalling anders! Op het moment dat ik dacht dit kan ik niet nog uren volhouden, deze pijn, zat ik al bij de laatste 2 cm'ers en toen ik dat hoorde ging het ook weer prima, die laatste zijn het vervelendst maar vaak mag je dan ook al snel persen. In mijn geval niet, die laatste cm duurde erg lang maar toch vond ik het prima te doen allemaal!
Ik hoop ook gewoon lekker thuis te kunnen blijven en dus ook zonder pijnbestrijding. Maar ja, het kan allemaal ook heel anders lopen natuurlijk. Ik kan me voorstellen dat als de ontsluiting heel erg lang duurt en je uitgeput raakt dat het dan zonder pijnbestrijding niet te doen is. Mijn pijngrens is vrij hoog, maar vermoeidheid en uitputting kunnen funest zijn. Om pijn te verdragen is ook energie nodig. We zullen het gaan meemaken binnenkort en dan doe ik mijn verslag
Ik ben ingeleid. En kreeg al snel een weeenstorm. Het rare is dat ik helemaal niet aan een ruggeprik heb gedacht, totdat de verpleegkundige zei; ja, je kunt ook geen ruggeprik meer krijgen.Voordat die erin zit en begint te werken, zul je weer bijna moeten gaan persen. Heel frusterend, want toen dacht ik weer aan pijnbestrijding. Toen heb ik iedereen om me heen gesmeekt of dat ze niks konden regelen voor mij.. Geen pijnbestrijding gehad en ben er ook wel trots op eigenlijk. (niks ten nadele van vrouwen die wel iets van pijnbestrijding hebben gehad hoor!!!als ik op dat moment een keuze had gehad, dan koos ik ook zeker voor een ruggeprik!)
Ik wilde bevallen met pijnbestrijding. Maar het ging zo snel dat daar geen tijd meer voor was. Zonder pijnbestrijding is (voor mij) goed te doen hoor. Zodra je denkt dat je het echt niet meer trekt mag je meepersen en is het alweer bijna achter de rug!
het ging zo vlot, had niet eens tijd om na te denken over pijnbestrijding en ben stiekem best wel trots dat ik het "puur natuur" heb gedaan, maar ja als ik echt kapot was gegaan van de pijn dan hadden ze mij ook wel wat mogen geven
Nou, ik was BIJNA bevallen zonder pijnbestrijding... Na 25 uur weeen besloten ze dat ik toch maar weeen-opwekkers moest, en ze deden er meteen een infuus met Remifentanil bij. Niet dat dat de pijn verlichtte... Maar ik werd er op zijn minst een beetje suf van waardoor ik tussen de ween door een beetje weg doezelde. Ik was echt kapot van 50 uur geen slaap en 25 uur weeen...
Het voornemen was om zonder pijnstilling te bevallen. Maar na tien uur heftige rugweeen en geen enkele ontsluiting, werd mij pijnstilling aangeboden... ik kon de beste man wel zoenen. Jammer alleen dat het niet echt werkte. Bij de tweede kwam de VK binnen en riep ik meteen dat we naar het ziekenhuis gingen voor pijnstilling. Ze moest perse nog even kijken (was een leuke discussie even) en het bleek dat ik al volledige ontsluiting had en dat ik mijn persweeen probeerde op te houden. Een kwartier later lag mijn dochter op m'n buik. De pijn verschilt van persoon tot persoon en dan ook nog per bevalling. De pijn van de eerste ben ik ooit niet vergeten en dat de tweede pijn heeft gedaan, kan ik me niet eens voorstellen. Het is een unieke ervaring, je weet niet hoe je reageert en wat je te wachten staat. Heel goed dat je er over nadenkt, maar moment supreme pas beslissen hoe en/of wat je wilt.
Ik heb eigenlijk nooit aan pijnbestrijding gedacht tijdens de zwangerschap. En tijdens de bevalling had ik ook helemaal geen pijn (sorry dames), ook niet met de persweeen, ik buurte gewoon verder alsof ik niet aan het bevallen was . Nu is mijn pijngrens al belachelijk hoog, omdat ik met dagelijkse pijn rondloop (whiplash en kapotte schouders), maar ik dacht toch iets meer pijn te hebben. Dus als de we voor de volgende gaan, ga ik ook weer voor geen pijnbestrijding (als alles goed gaat tenminste). En ik vind ergens dat pijn erbij hoort met een bevalling, maar ik snap ook goed als vrouwen pijnbestrijding willen.
Ik heb de eerste keer met gedaan, de 2e keer zonder. Als er nog een kindje komt dan noooit meer zonder pijnbestrijding...
Hier ook bevallen met pijnbestrijding! Na 14 uur werd er gekeken naar de ontsluiting en ik was al volledig uitgeput, dus voordat ze gingen voelen riep ik al dat als het pas 4 of 5 cm was dat ik iets tegen de pijn wilde. En op dat moment had ik 4cm, dus vlak daarna kreeg ik een prik in mijn been en heb daarna even kunnen slapen tussen de weeën door. Elke keer dus een minuut of 1 a 2. Maar voor mij voelde het aan alsof het steeds een half uur duurde. Ooit bij een volgende bevalling (als ik ooit nog eens ga bevallen ) Zou ik het niet weten hoor, ligt er helemaal aan hoe alles gaat verlopen... Ik was op dat moment uitgeput en het idee dat ik pas 4cm had, gaf niet veel moed na 14 uur met weeën...
Hier bevallen zonder pijnbestrijding, 's nachts begonnen de weeen om 03.00..Ik had een weeenstorm van 14.00 tot 15.30. En om 15.33 is Nina geboren na 3 keer persen. Vond het zo'n raar gevoel dat persen juist helemaal geen pijn deed
Hier ook thuis bevallen zonder enige vorm van pijnbestrijding, hoor. En zat meteen vanaf het begin in een weeenstorm! Ach. het duurde 'maar' 5 uurtjes dus toen ik het echt niet meer trok was het al zo ver, mocht ik persen.
Ik vond de overgangsfase wel heeeeeeel pijnlijk Van weeen naar persen. Dat voelde ik echt wel, trust me! Het persen zelf deed geen pijn, maar wel zo vermoeiend.
Ben thuis bevallen zonder pijnbestrijding, en hoop het binnen nu en 2 weken weer zo te doen. Tuurlijk was het geen pretje, maar ik vond het een geweldige dag en hele fijne bevalling. Bevalling duurde 17 uur en was goed te doen vind ik.
bij ze alledrie geen pijnbestrijding gehad bij de tweede had ik het eigenlijk wel graag gewilt maar kreeg het niet...die pijn was echt ondraagelijk maar bij de derde heb ik niet veel van de weeen gevoeld alleen de laatste 10 weeen heb ik pijn gehad verder nisk gevoeld maar kan zijn omdat het de derde was
ben ook bevallen zonder pijnbestrijding ! wel in het ziekenhuis. met 37 week , braken vrijdagochtend 06.00 spontaan de vliezen , lichte weeen tot 19.00 en van 19.00 tot 02.30 werdt de weeen heviger en van 02.45 tot 03.39 , persweeen ! en om 03.39 is esmee geboren !
ik ben ook bevallen zonder pijnbestrijding.. wilde eigenlijk thuis bevallen, maat ik had zoveel pijn, dat ik naar het ziekenhuis wilde voor een ruggeprik, heb ik niet gekregen omdat ik toen 8 cm ontsluiting had... achteraf had het wel gekund, omdat ik 5uur over de laatste 2 cm heb gedaan..
IK ben bevallen zonder pijnbestrijding ondanks een hele lange en zware bevalling!! ik kreeg weeenopwekers waardoor ik een weeenstorm belande, had het echt heel erg zwaar maar wou het zelf doen! Toen ik echt niet meer kon mocht ik persen!
Tsja...ik wilde ook graag thuis bevallen zonder pijnbestrijding en ervan overtigd dat ik dat ook aankon... Alleen na ruim 36 uur niet geslapen te hebben (mijn vliezen braken om 01.00 en de (100% rug-)weeën begonnen direct) bleek dat mijn ontsluiting bleef steken op 6 (op 6 ja, %&$*#!! ) en ben ik naar het ziekenhuis gestuurd...daar hebben ze me met 7 cm nog een ruggenprik gegeven om te ontspannen en zo de ontsluiting te bevorderen.. Er is toch echt wel wat voor te zeggen, mijn zoontje is heerlijk rustig en "gecontroleerd" (ik kon ondanks de ruggenprik nog goed persen en de aanwijzingen opvolgen, had dus ook alleen maar 2 kleine scheurtjes) ter wereld gekomen... Heb toch ook wel de indruk dat er een verschil is tussen rug- en buikweeën. Niet dat buikweeën géén pijn doen, maar ik heb er 3 gehad en bij alle drie dacht ik "oh nee ohnee...uh..o. dat was het?" Een vriendin die kort voor mij bevallen is heeft ook puur buikweeën gehad en had echt zoiets van "ja, uh, moet ik nu gaan gillen ofzo?" ...en toch wil ik het de volgende keer weer thuis proberen