Donderdag 18 oktober moest ik voor controle naar de VK, ze vond mijn bloeddruk te hoog. Maar omdat ik eigenlijk verder geen klachten had wilde ze me toch wel extra onder controle houden. De afspraak was dat ik dinsdag 23 oktober weer terug zou komen voor de bloeddruk te laten controleren. Zaterdag 20 oktober kreeg ik behoorlijk last van hoofdpijn en zag steeds sterretjes. De VK gebeld en is meteen langs gekomen. Bloeddruk nog steeds te hoog. Advies rustig aan doen en zoals afgesproken dinsdag weer terug komen. Zondag 21 oktober werd het maar steeds erger, weer VK gebeld, zij weer langs komen om te meten. De onderdruk was toen 120, dus acuut naar het ziekenhuis. Daar was hij gelukkig weer wat gezakt (105) maar volgens hun wel een reden om me op te nemen. De bloeddruk werd 4 maal daags opgemeten en hij bleef steeds wat aan de hoge kant. Uiteindelijk is er woensdag 24 oktober besloten om me op donderdag 25 oktober in te gaan leiden. Ik werd 's ochtends naar de verloskamers gebracht en kreeg daar gel ingebracht. Er gebeurde niet zo heel veel, dus 's middags weer gel in gebracht. Al snel begon het goed te rommelen. Kreeg hevige rugweeën die meteen al moeilijk weg te puffen waren. Heb uren onder de douche gezeten op een krukje, maar kreeg de pijn maar niet weg. Kreeg voor de nacht een morfine spuit zodat ik in elk geval een beetje kon slapen. De spuit werkte op zich wel goed tot hij uitgewerkt was... Vrijdag 26 oktober werd er gekeken of er ontsluiting was, 1 cm, dus weer een nieuwe dosis gel. Peter was ondertussen naar het ziekenhuis gekomen om mij een beetje bij te staan omdat ik de rugweeën maar niet onder controle kon krijgen. Ik ben onder de douche gaan staan en toen ik me wilde afdrogen kon ik ineens niets meer vast pakken. Peter geroepen of hij kon helpen. Ik moest overgeven en er kwam bloed mee uit, Peter meteen de verpleging erbij gehaald en werd op bed gelegd. Wat er daarna precies allemaal is gebeurd kan ik me niet meer herinneren maar door wat er mij verteld is kan ik het wel opschrijven. Door dat ik dus zo'n pijn had van de rugweeën ging ik steeds van mijn houtje af. Ik was moeilijk aanspreekbaar en reageerde niet goed op prikkels. Ze hebben me rond 12.30 naar de verloskamers gereden hebben daar mijn vliezen gebroken. De weeën werden steeds heviger en kon ze dus blijkbaar niet meer aan. Er werd me gevraagd of ik een ruggenprik wilde hebben, heb blijkbaar wel ja gezegd. Daarna hebben ze aan Peter nog wel toestemming moeten vragen en hij moest ook een formulier ondertekenen dat hij akkoord gaf voor mij. Ik werd rond 15.15 uur naar de O.K. gereden en kreeg daar de ruggenprik toegediend. Daarna kwam ik weer goed bij kennis en had ik ineens weer praat voor 10. Peter wilde rond 15.30 uur nog even naar huis gaan om zich te gaan douchen, maar toen zei de VK dat hij beter kon blijven omdat ik al op 4 cm ontsluiting zat en ze niet wisten hoe snel het zou gaan. Rond 17.30 uur had ik 10 cm ontsluiting en werd de ruggenprik uitgezet. Ik voelde al poep drang maar mocht nog niet persen omdat de ruggenprik nog niet uitgewerkt was. Rond 18.30 kon ik het niet meer inhouden en heb echt hard geroepen dat ik nu ga poepen... Ik mocht gelukkig gaan persen. Na een flink aantal goede persweeën werd om 19.07 uur Jason geboren. Was een klein beetje ingescheurd en ze hebben 3 hechtingen gezet. Jason kreeg eerst een 9 en daarna een dikke 10. Helaas wilde de borstvoeding niet zo goed vlotten, ben overgaan op de fles en dat doet hij super goed. Foto's zijn de bewonderen op onze web site: http://baby.bockelaar.nl
Hallo Saartje, Gefeliciteerd met jullie kleine ventje. Wat een schatje. Fijn dat alles uiteindelijk goed is gegaan, ondanks dat het spannend was voor jullie. Geniet er lekker van! Liefs Kari
P.s. Wat een mooie foto dat ie lekker op je buik ligt. Als ik dat zo zie wil ik echt niet meer wachten.... Wat een heerlijk gevoel lijkt me dat! Kari
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van Jason! Geniet van elkaar en heel veel geluk! Groetjes Cindy