Hoi allemaal, Vandaag bij de gynaecoloog geweest en even spuien hoor. Ten eerste was het al lastig om tussen al die buiken te zitten. Vooral toen er een wat oudere vrouw met een enorme rokershoest naast me kwam met een dikke buik. Verder kreeg ik een echo en die was (natuurlijk) hetzelfde als vorige keer. Moeilijk om bevestigd te krijgen, maar wel even duidelijk. Ik schrok even want het leek alsof het kindje al ver ontbonden was vergeleken met vorige keer. Dat vond ik een nare gedachte. Bleek gelukkig toch niet zo te zijn. Verder met de gynaecoloog gepraat en die was voor mijn gevoel te medisch bezig. Hij besprak wel dat het moeilijk was, maar zei dit te routinematig. Ik snap dat hij dat dagelijks meemaakt, maar voor mij is het mijn kind! Daarover zei hij: ,,je moet niet denken dat je met een dood kind loopt hoor, het is gewoon weefsel". Nah! Misschien probeerde hij me gerust te stellen, maar dit werkte niet. Ik vond het ook naar te beseffen dat je met een miskraam nog kans hebt om het vruchtje te zien, maar bij een curettage blijft er niks van het vruchtje over. Niks zichtbaars tenminste. Ten slotte, en dat vond ik het allerergst, kan ik pas volgende week terecht voor een curettage. Dan loop ik dus al ruim 3 weken met het besef dat het mis is. Dan is het kindje al bijna 7 weken geleden overleden. Ik basrtte echt in tranen uit. Toch kon het niet anders en liet hij me achter bij de balie om daar de afspraken te maken. Ik was echt op toen, kon alleen maar huilen. Zelfs toen ze ook nog eens zei dat ik donderdag maar terug moest komen om 10 minuten met de anesthesist te praten (bij andere operaties kon ik altijd dezelfde dag). Achteraf vind ik het belachelijk dat ze zelf daarvoor niet even een klein gaatje hebben geprobeerd te vinden, maar toen ik daar stond vond ik het alleen een verschrikkelijke gedachte dat ik nog een week op deze manier door moest. Nou goed, niet echt een succesverhaal dus vandaag. Ik heb wel contact gehad met mijn verloskundige en die gaat proberen om in een ander ziekenhuis een gaatje te vinden. Kleine kans, maar ze doet iig haar best. Kan ik niet zeggen van mijn gynaecoloog. Nou, fijn dat ik even heb kunnen ventileren. Ik hoop niet dat ik anderen heb ontmoedigt om naar het ziekenhuis te gaan Mummu
He meid, wat een ellende... Natuurlijk wist je wel dat het niet goed was, maar als dat nog eens wordt bevestigd is het toch weer hard. En wat naar dat je nog een week moet wachten op de curettage. Ik weet helaas maar al te goed dat het emotioneel zo ontzettend zwaar is. Hopelijk kan de verloskundige iets voor je regelen zodat je eerder geholpen kunt worden. Ik duim voor je dat de week snel voorbij is, en wens je ontzettend veel sterkte de komende dagen! Als je nog meer behoefte hebt om tegen ons aan te praten of als je vragen hebt, laat het ons vooral weten. Mij heeft dat destijds heel goed geholpen, dus als ik iets voor jou kan betekenen... Liefs, Wendy
Wat vervelend Mummy. Dit zou toch eigenlijk niet zo mogen gebeuren. Ik kon de dag nadat ik de beslissing had genomen worden geholpen. En dat was heel fijn. Kan me voorstellen dat je het moeilijk vind, om nu nog een week te moeten wachten. Ik wens je iig veel sterkte en ook voor mij geld, als je erover wil praten: I`l be there!!! Liefs Hope
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik vind vandaag een hele moeilijke dag en vind het echt heel erg dat ik niet geholpen kan worden, net nu ik er 'klaar' voor was. Maar goed, jullie steun helpt me echt enorm. Bedankt daarvoor!
Jeetje want n "bedside maners" hebben ze daar zeg Alsof t al niet erg genoeg is dat je n MK hebt... en dan nu nog n week en hoe hij (ze) je behandelde(n). Ik snap zowiezo al niet waarom er zoveel gyneacologen mannen zijn.. Die kunnen toch helemaal niet snappen hoe t voelt om zwanger te zijn of zulke dingen als n baarmoeder oid te hebben?! Laat staan dat de emotionele ontwikkelingen van n zwangerschap ondanks dat t nog pril was. Maar goed. Dan kunnen ze tenminste nog n beetje empatie kweken ofzo God ik had echt gedacht dat je deze week dan wel geholpen zou worden. Zoals mijn gyn zei bij mij: Dinsdag komen dan kan er nog n plekkie gevonden worden voor je diezelfde week. Wat ontzettend rot voor je En wat voor babbeltje moet je met de anastesist komen hebben dan? Kan me niet meer herinneren dat ik dat gehad heb voor mijn operatie...maar zou goed kunnen hoor. Is ook alweer 15 jaar geleden (al lijkt t een mensen leven door wat er allemaal gebeurt is) Heh bah... net nu ik wat opgelucht ben over mn eigen curetage die misschien niet eens komt (mag nog n weekje afwachten en moet bellen als t dan volgende week nog niet helemaal gestopt is). Ik dacht dat ik van jou ook wel min of meer goed nieuws zou horen in de vorm van deze week is de curetage en dan kan je er kwa lichaam n punt achter zetten. Wanneer volgende week is het nu dan? Hopelijk toch wel aan t begin? Sterkte meis.
Hoi Wilma, Wat fijn dat je grote kans hebt dat je geen curettage hoeft! Ik hoop dat het in deze week allemaal zal stoppen voor je. Dan kun je er een streep onder zetten en verder gaan met verwerken. Vorige keer had ik een nog bottere gynaecoloog, die meer met de coassistenten bezig was dan met mij, en de keer daarvoor had ik hem. ik dacht dus ook dat hij aardig was, maar vandaag bleek hij toch niet zo vriendelijk. Helaas, maar goed, nu kan ik wel mijn boosheid en verdriet op hem richten. Hiervoor had ik nog geen zondebok Allebei de keren dat ik werd geopereerd moest ik even met de anesthesist praten over zaken als of ik medicijnen gebruik, wel eens vreemd heb gereageerd op anesthesie, hoe mijn bloeddruk is, hoe mijn bloed stolt, of ik vaker geopereerd ben etc etc. En om de operatie voor te bereiden (benoemen dat je nuchter moet blijven, geen nagellak op mag, geen sieraden etc) Is echt een heel kort gesprekje, vandaar dat ik het vreemd vond dat ik niet even tussendoor mocht. Ook wel jammer, want als je binnen een half jaar terug komt hoeven al deze dingen niet. Bij mij zit er steeds iets meer dan een half jaar tussen. Ik hoop nu maar dat de miskraam de komende week door gaat zetten. Maar die kans wordt steeds kleiner, met het verstrijken van de tijd. De verloskundige gaat morgen andere ziekenhuizen bellen, maar daar hoop ik ook maar niet te hard op. Sterkte iig Wilma en bedankt voor je betrokken reactie!
Hi Mummy, ik lees het nu pas, was er ff niet. Bah wat vervelend, maar bijt maar van je af en niet alleen hier ook daar bij de gyn. Of het allemaal niet erg genoeg is. En blijven vragen, heb ik ook gedaan (waren gelukkig wel niet zo bot eerder het tegenovergestelde). Belachelijk dat je voor de anesthesist extra moet terugkomen, kan toch in 1 keer als je voor de dagbehandeling gaat....heel verdrietig ik denk aan je heel veel sterkte mama van Nino en * 10 juli 2006
Hoi Mummy, Nog iets van de VK gehoord? Hopelijk wel zodat je eerder geholpen kunt worden...of dat je nu bezig bent dan ben je ook van heel de curetage en t wachten af natuurlijk! En anders succes bij de anesthesist vandaag... dat gesprek zal wel mee vallen maar de gevoelens van t ziekenhuis weer in lopen etc. dat was voor mij iedere keer weer op de harde feiten worden gedrukt.. Sterkte in ieder geval!
Net terug van de anesthesist. Was inderdaad in een paar minuten gebeurd, maar was wel een uur onderweg. Maar goed, de VK heeft dus niks kunnen regelen in een ander ziekenhuis. Ik ben maar weer een beetje aan het werk gegaan, hoewel ik nog ziek gemeld ben. Het is ook heel onrustig voor anderen en voor mezelf als ik dan weer ziek en dan weer beter ben. Ik werk met gezinnen en aan een aantal heb ik de situatie uitgelegd waardoor ik weer langzaam mijn werkzaamheden kon oppakken. Dan maar zo! Wat je schreef Wilma, had ik inderdaad. Ik had het niet verwacht maar toen ik zo helemaal alleen die ziekenhuisdeur doorliep werd ik weer helemaal emotioneel. Ik had verwacht dat dit klusje zo geklaard was, maar vond het toch iets moeiljiker, vooral omdat ik weer even met mijn neus op de feiten werd gedrukt dat ik een miskraam heb.