Onlangs hebben we te horen gekregen dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is (kanker). Op dit moment hebben we zelf nog geen idee van hoe lang ze nog bij ons mag zijn, al weet je dat natuurlijk nooit.. Maar we wilden wachten met vertellen aan de kinderen, tot we iets meer weten. Tot die tijd ben ik zo eerlijk mogelijk over mijn eigen gevoel; dat ik geschrokken en verdrietig ben omdat we te horen hebben gekregen dat oma ziek is, maar dat we nu nog niet weten hoe ziek precies. Dat ze medicijnen krijgt die ze moet blijven slikken. Dat de kinderen zich voor nu geen zorgen hoeven te maken. Tzt moeten we natuurlijk slecht nieuws gaan brengen. Ik zie er heel erg tegenop.. Een vriendin bedacht dat we misschien een boek kunnen lezen met ze. Nu zijn ze al wat ouder (10 en 8, de jongste van bijna 2 snapt het nu sowieso nog niet). De meeste boekjes zien er wat kinderlijk uit.. Mijn vraag: is er hier iemand met een goede tip voor tegen die tijd? Misschien uit eigen ervaring of uit de omgeving?
Heel veel sterkte. Wij hebben geen boeken gebruikt. Ik stoorde mij er teveel aan, want het paste niet bij hoe ik mij voelde en wat ik wou vertellen. Gewoon een open gesprek op hun niveau en alle vragen die opkomen beantwoord.
En ter aanvulling; we gaven en geven alleen info als dat echt nodig is. We hebben onze oudste verteld dat oma longembolie heeft en wat het is, maar de 2e alleen 'oma heeft moeite met ademhalen en daarom heeft ze zo'n stoer slangetje in haar neus' We hebben nog niet verteld dat oma bv orgaanfalen heeft, op dit moment kan ze nog jaren mee zeg maar. En al helemaal niet dat mijn man mogelijk drager is, en dus de kinderen mogelijk ook. Naja de oudste weet wel dat oma er problemen mee heeft. We hebben hem wel een uitleg gegeven . Mbt overlijden: ik was heel open erover toen papa kwam te overlijden. De vragen allemaal beantwoord hoe gek ze ook waren 'kun je opa weer opgraven?' 'Als ik verwarming aan doe is opa dan weer warm en levend?' 'Ga jij ook dood?' Ja ik ook, ooit. En wat ik nog steeds mooi vind hoe voor hun de dood 'gewoon' onderdeel van het leven is. Ipv wegstoppen zoals ik dat als kind moest doen want dan bestond t niet... En zeggen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken is vaak het tegengestelde want ze weten dat er veel zorgen zijn. Hoe opener en eerlijker jij bent, hoe duidelijker het ook voor hun is en dus minder eng als het benoemd kan worden. En zeg ook gewoon. 'Ik weet niet hoelang oma nog leeft'
Toen mijn vader ziek werd waren onze kinderen ook nog jong. De oudste was toen 7 jaar. Wij zijn vanaf het begin eerlijk geweest naar de kinderen: opa is ziek, de dokters kunnen hem niet meer beter maken, maar hij moet wel medicijnen (chemotherapie) om hem nog zo lang mogelijk te laten leven. En dat idd op hun niveau verteld en eerlijk de vragen erover beantwoord. Heel veel sterkte♡
Ik snap wat jullie zeggen, maar op dit moment is nog niet duidelijk of ze nog 10 jaar heeft of nog 2 jaar, zeg maar. Dus ik ga ze daar nu nog niet mee belasten. Verder ben ik altijd zo open en eerlijk mogelijk tegen mijn kinderen. Ik sta ook echt helemaal achter onze manier van aanpakken.. Vraag me dus alleen af hoe ik het met een boek nog kan ondersteunen. Sorry als het een beetje defensief overkomt zo hoor, komt even veel op me af haha. Vind het juist wel fijn om jullie ervaringen ook te horen.
Oh dat is idd nog erg onduidelijk dan. Dan zou ik denk ik ook wel anders doen. 10 jaar is voor een kind nog eindeloos lang. Dan is oma is ziek voor nu zeker voldoende Ik heb helaas geen boekentips voor je.
Valt best mee hoor. Toen mijn vader ziek was heb ik een boekje over kanker gekocht voor de oudste (ik geloof van klokhuis). (Toen 7 jaar) Maar hij wilde daar niet veel van weten. Wat ook prima is. Wrl zijn we open en eerlijk gebleven (hij is ziek. Kan niet meer beter worden. Maar we weten ook niet hoe lang het nog duurt) . Nadat hij was overleden kwamen we per toeval op het, op dat moment, perfect boek. Dummy de mummy. Het deel waarin ze op wintersport gaan en gaan sterren kijken. Dummy denkt dat hij zijn ouders kan vinden via de telescoop van de sterrenwacht. Die periode hebben we ook heel veel sterren gekeken en gepraat over dood en de betekenis ervan. Voor de jongste hadden we het boekje kikker en vogel. Waarin kikker en zijn vriendjes een dode vogel vinden en gaan begraven.
Bij mijn vader was het 3 mnd max. G was toen net 3 en hebben we een boekje van kikker en vriendjes voor gehaald (snapte ze niet), nijntje versie dag opa pluis (snapte ze ook niet) , filmpje van kikker en vriendjes ...die snapte ze wél. Al heeft ze wekenlang elke keer dat ze bij mn moeder kwam tóch nog even gecheckt of opa er weer was. (Werken, ziekenhuis, boodschap?) Concept "nooit meer" was nog wat lastig met 3,5 jr en we vonden haar te jong om de uitvaart bij te wonen dus dat ankerpunt had ze ook niet. Laatste wat ze hem zag was in zn bed, nog levend en de keer erna was bed weg en opa ook. Verder bij de uitvaart onderneming een boekje overlijden (en dan) specifiek uitgelegd voor kinderen. Hebben ze daar standaard liggen. Die is voor +- 8 jaar al kan jonger ook met wat hulp, al zou ik ze dat ook niet alleen laten lezen de eerste keer. Maar dat is te doen als je een beperkte tijdspanne hebt. In jullie geval kan het 2-10 jaar duren en dan nog is dat geen zekerheid is onze ervaring. Je bent bedacht op de kanker en vervolgens komt er een hartinfarct overheen. Of je houdt rekening met 3 mnd en doet dat nog de komende 15 jaar (diagnostiek is wel verbeterd dus ik acht die kans tegenwoordig wat kleiner dan 15jr geleden). Je kan het eigenlijk globaal ook uitleggen, zodra je concreet wat weet. Je weet dat ze ziek is, je weet dat alles wat leeft dood zal gaan. Of ze doodgaat aan de kanker, dat is niet definitief maar als er niets anders komt is de verwachting van de dokters op dit moment 2 tot 10 jaar. Daar slikt ze medicijnen voor en we hopen natuurlijk op de 10 jaar of zelfs meer, maar niemand kán daar een garantie op geven. Wat we wél weten is dat oma het geweldig vindt om jullie te zien en dat jullie knutsels/knuffels/dansjes/liedjes etc haar heel blij maakt, dus we vieren de dagen die ze bij ons is want hoe het ook gaat lopen daar kan je nooit spijt van krijgen. Omdat G er al jong mee geconfronteerd werd weet zij eigenlijk niet anders dan dat de dood er gewoon bij hoort. Alles wat leeft zal ooit sterven, dat is de cirkel van het leven. Voor iedereen loopt de klok, niemand weet zijn of haar tijd en dat is ook maar goed ook. En ja het doet zeer iemand te moeten missen, maar we denken vooral aan de momenten die we met ze hebben mogen delen. Want als je iemand mist die er niet (meer) is, betekend dat ook dat je een fijn persoon in je leven hebt mogen hebben en dat is rijkdom. En het is logisch dat we ze altijd nog éven wat langer in ons leven hadden willen hebben. Daarom maken we zo veel mogelijk mooie momenten als ze er (nog) wél zijn, vertrekken nooit met ruzie en gaan (thuis) niet weg zonder een zoen. Context: haar opa was al ziek voor haar geboorte. Zij heeft hem nooit gekend zonder hersenletsel en hij was een notoire zorgweigeraar en alles behalve medicatie trouw. Dus wij waren altijd al bedacht op "laatste keren" en "momenten vastleggen" want geen idee wanneer het volgende infarct kwam. Hij was wat dat aangaat een tikkende tijdbom. G heeft dat toen niet geweten, zij wist alleen dat opa in zn hoofd wat stuk had en wat dat als gevolg had.
Dankjewel voor je uitgebreide berichtje! Het gaat mij wel echt puur om uitleg over de ziekte. Ik kan zelf goed uitleggen, maar vind een boek als naslagwerk prettig. Ze zijn beide gek op lezen en beide heel slim, dus ik denk dat het fijn voor ze kan zijn om daar zelf wat extra verdieping in op te doen - op een manier die voor kinderen van die leeftijd passend is. Het verhaal eromheen, en het doodgaan (wat nu inderdaad nog niet aan de orde is), dat is me helder. Het boekje van de uitvaartonderneming hebben ze inderdaad al eens gekregen toen hun overgrootvader aan papa's kant overleed.
Ooooh, die had ik gemist (of het was laat) Allicht eens checken bij oncologie / lotgenoten contact. Ik heb wel boeken gezien, maar die waren meer verhalend ipv informatief op kinderniveau. Erasmus MC heeft wel een doeboek (link op volgende pagina: https://www.kanker.nl/hulp-en-ondersteuning/vind-hulp-bij-kanker/zorgaanbod/222 )
Met een korte Google ronde kwam ik deze site tegen: https://www.info-over-kanker.nl/info-voor-kinderen-/boeken-over-kanker-speciaal-voor-kinderen-/ Misschien zit hier iets bij?
Nee geeft niet hoor, ik heb dikke mist in mijn hoofd dus ik heb het niet duidelijk omschreven in mijn OP. Kom er gaandeweg ook gewoon achter wat ik nou precies wil/bedoel, haha. Dankjewel, ook voor de link, ik ga er op een rustig moment eens naar kijken!
Jij ook bedankt! Had zelf ook al wat zitten Googelen inderdaad, maar het is allemaal een beetje overweldigend en dan zit ik ineens weer te huilen op de bank, haha. Die hormonen erbij helpen ook niet mee Ga ernaar kijken!
Kijk eens op de website kankerspoken.nl Deze website heeft mijn specialist aanbevolen voor mijn kinderen. Wellicht heb je daar iets aan i.p.v. een boek.
Fijn dat je er wat mee kan! Ik vind dat er goed, op elk leeftijdsniveau, uitgelegd is wat kanker is. Er staan ook boeken en filmtips per leefijdsniveau. Mijn dochter moet een presentatie over een ziekte houden. Heeft kanker gekozen en ik zie dat ze de uitleg over wat kanker is, gebruikt heeft van deze site.