Brutale kleuter

Ik probeer altijd logische straffen te verzinnen. Dus gezeik met de tv? Week geen tv.

Wil je je niet aankleden? Prima gaan we niet (als we iets leuks gingen doen) of ga je in je pyjama mee. De eerste keer ging ze dus al jankend en over de grond vallend mee boodschappen doen. Eenmaal buiten wilde ze uiteraard wel kleren aan, maar ‘daar heb ik dan geen tijd meer voor’.

 

. Vroeg of laat gebeurt het toch bij ieder kind volgens mij. Lijkt me ook niet goed als kinderen en volwassenen overal maar ok op zeggen.
Ten eerste, ik zou het niet te serieus te nemen als ze je ezel noemt. Meent ze niets van, is gewoon een moment opname, ze is even boos. Mag toch? Ik zeg dan meestal niets en kom er later even op terug.
Komt het onverwacht dat de tv uitgaat? Vooraf aankondigen dat hij zo uit moet, bijvoorbeeld als de wijzer op ... staat helpt. Of als het filmpje afgelopen is. Verder is mijn advies dat als je ergens naartoe moet, gewoon geen tv laten kijken. Is niet handig vind ik. Je krijgt er gewoon een stel zombies van. Wij doen het thuis ook niet als ze wel klaar zijn met alles. Gewoon niet. Pas als de dag een beetje aan het einde loopt. Maar inderdaad, hier een meisje van 5,5 jaar en zij begint nu ook een beetje een mening te krijgen. Het is weer een nieuwe fase, die ook heel leuk is. Veel fantasie, mooie verhalen en gesprekken. Ik zou zeggen. Geef haar een knuffel, doe een dansje, en geniet van je eigenwijsje

 

Hier al een jaar zo'n brutale kleuter. Gek word je er van. Maar hoe consequenter we zijn hoe beter het gaat.
Merk nu ook in de vakantie dat het veel erger is omdat de regelmaat mist.
Het is even tanden bijten, maar komt goed. Het is een fase waarin ze veel leren.

 

Neem de lotushouding aan en zing je mantra: ze gaat weer bijna naar school....
Hier is het net zo, het is echt 100 keer zo erg in de vakantie.

En verder: voorkomen is beter dan genezen. Hier hebben we vooral ruzie rond bedtijd, dus laten we haar nu na het eten douchen en de pyjama aandoen en tandenpoetsen, en dan kan ze daarna nog een klein uur spelen. Geen gedoe meer.

 

Van het gedreig word ik ook echt zat. Als ik iets zeg wil ik gewoon dat het gedaan wordt en wordt dus ook boos als niet gebeurt. Het ligt dus ook vaak aan mijn houding ik ben daar gewoon weinig flexibel in en geen geduld. Mijn vriend is meester van het afleiden en weet op die manier het voor elkaar te krijgen. Ik denk dat als mijn houding anders is het ook minder weerstand oproept bij mijn zoon.

 

Herkenbaar
Napraten, grote mond en mijn oudste is normaal echt niet zo
Nog 2 weken dan weer school ik denk dat het daar ook mee te maken heeft

 

Zo wordt hier precies ook gedaan, inclusief met pyjama over straat of hartje winter met gevonden te kleine sandalen naar school (schoenen wel mee gegeven). Heeft het daarna niet meer gedaan

 

Oh! Begon mij ook al op te vallen bij mijn zoontje (4,5 jaar).
Niet luisteren,zin niet krijgen: gaan krijsen als een baby... en gisteren op het vakantiepark waar we zitten gewoon weggelopen ( nooit eerder gedaan) en toen meneer er weer aan kwam wandelen en wij vroegen waar hij was geweest : “ dat zeg ik lekker niet!”
We zijn hem een minuutje kwijt geweest,maar jemig zeg!

 

Hier zou het een opluchting zijn als er in een boze bui een woord als 'ezel' uit de mond van mijn 5-jarige kwam.
Het vocabulaire hier is iets... eh... minder vriendelijk.

Maar verder herken ik het wel. Voor de vakantie schoof ik het op spanning ivm drukke tijd op school (uitstapjes, schoolreis) en de aanstaande komst van baby. Maar toen het eenmaal vakantie was, werd het alleen maar erger
Wel bij vlagen en ook beter te sturen, dat dan weer wel.
Ik hoop dat het beter wordt als ze weer naar school gaan. Ritme terug, niet 24/7 op elkaars lip.

 

Ik liep vandaag in de stad en hoorde overal schreeuwende gillende kleuters en jonge basisschool kinderen . Ik moest gelijk aan dit topic denken en had het met de moeders te doen. Volgens mij is het voor iedereen tijd voor school .

 

Ik herken het vooral van vriendinnetjes van mn dochter. Die zijn iets ouder (5,5-6) en zij is bijna 5. Het hoort bij de leeftijd vermoed ik. Kan niet wachten tot t hier zover is hoewel ik er vlagen van zie. Hier helpt rustig en consequent blijven
Niet toegeven, niet afwijken van wat ik had gezegd maar wel op een aardige manier.

 

Hou op schei uit, ik loop de hele dag al te vitten en te dreigen, hij loopt te dreinen, pesten en aandacht te trekken. maar ezel moet mijn zoon me ook niet noemen hoor dan kan ie mooi (weer) een poosje op de trap gaan zitten. het is dan misschien een fase, maar die kan dan maar beter zo kort mogelijk duren.. het maakt het naar mijn idee verklaarbaar maar niet acceptabel. ik ben niet zo relaxed met beleefdheidsdingen, vindt dat zelf erg belangrijk. toont respect.

 

Voorafaankondigen dat dit het laatste filmpje is werkt hier goed maar ook vooraf vertellen dat we vandaag dit of dat gaan doen dan overvalt het haar niet zo. En als ze erg boos is over iets dat zeniet mag zeg ik vaak ja jammer he maar nu gaan we echt even..... die erkenning helpt de bui hier aanzienlijk verkorten

 

Een straf/consequentie in lijn met de actie vind ik een goede tip. Tv niet uit doen of brutale reactie = die dag geen tv meer (ofzoiets).

 

Mijn zoon is al wat ouder, 7, maar ook brutaal soms. Of eigenlijk is het meer zuchten, grommen en stampen als hij zijn zin niet krijgt.

Maar zoals met dat tv-voorbeeld dat je geeft, als zoon iets aan het kijken is en ik vind het tijd om de tv uit te doen, dan geef ik aan dat hij de aflevering die hij aan het kijken is nog mag afzien en dat hij daarna de tv uit moet doen. Dat werkt veel beter dan opeens zeggen dat ie uit moet, want eerlijk... als ik iets aan het kijken ben en iemand zegt ineens tegen mij dat ie uitmoet terwijl ik het einde wil zien dan word ik ook chagrijnig en boos.

Ik weet uit ervaring dat het superirrirant is als ze zo brutaal en opstandig doen, maar ik probeer inderdaad ook naar mijn eigen gedrag en aanpak van dingen te kijken. Daar valt ook nog wel eens wat winst te behalen .

 

Haha dit dacht ik ook al!