Mijn meisje gaat sinds eind mei naar school en dus ook de Bso (2 dagen). In het begin ging dit wel redelijk goed alleen vond ze de dagen wel erg lang, is ook zo natuurlijk... Tijdens de vakantie was het opeens helemaal mis, ze moet wel vaker wennen aan nieuwe dingen/situaties dus dacht dat het misschien even anders was omdat ze de hele dag moest. Ook kent ze natuurlijk nog niet zoveel kindjes en is daar wel gevoelig voor...iedere ochtend huilen bij afscheid nemen behalve laatste 2 keer omdat ze wist dat dat de laatste keren vakantie Bso waren. Vantevoren wel gezegd dat als school weer begonnen is ze wel weer naar de Bso gaat alleen dan niet de hele dag maar na school...paar uurtjes dus, leek geen probleem te zijn. Twee dagen maar hè mam, ja schat, 2 dagen. Maar nu, dikke dikke tranen, krijsen en weet ik het vanavond omdat ze morgen niet naar de Bso wil...alle smoesjes komen voorbij maar aangegeven dat het echt niet anders kan omdat papa en mama moeten werken. Maar wat als ik moet poepen, wat als Kiki er niet is, wat als ik heeeel verdrietig ben, wat als...drama! Overigens gaat het behalve het begin volgens de leidsters altijd wel goed, en is ze druk aan het lachen/spelen bij het ophalen. Waarom ze er dan zo tegenop ziet is ons een raadsel. Hebben jullie kids dit ook en hoe kunnen we dit het beste benaderen? Ga me echt schuldig voelen zo....
Herkenbaar. Bij 1e half jaar basisschool ook dat zelfde probleem gehad. De avond voor dat ze naar de bso moest ook al huilen ik wil niet. Als de meiden van de bso er bij school op kwamen halen was het ook huilen, maar als ze dan eenmaal op de bso aan het spelen was, was er niets meer aan de hand. Nu moet ze alleen 2 ochtenden voor schooltijd.En nu zegt dat ze zo graag na school weer naar de bso wil. En zegt ze zelf dat ze niet meer gaat huilen. Ja, ze zijn weer ouder.
Onze zoon (inmiddels een jaar op school) wilde ook niet naar de BSO. Hij werd er echt verdrietig van. Voor hem was het gewoon erg druk en veel na een schooldag. Ik heb hier toen afspraken over gemaakt met de BSO. Hij kreeg meer tijd om zich af te zonderen, mocht even rustig zitten op kantoor uit school om wat te drinken en wat te lezen / spelen. En zou dan daarna gewoon op de groep gaan. Wat bleek: gouden greep. Hij ging na school even een 30-40 minuten op zichzelf zijn en daarna uit zichzelf naar de groep waar hij gewoon mee ging spelen. Ook hebben ze hem beter verteld waar hij bijvoorbeeld kleurspullen ed kan vinden (ook een rustige activiteit). Toen ze beter op hem gingen letten, ging het snel beter. EN... hij wende ook aan de dagen en maakte vriendjes. Het liefst komt hij nog altijd naar huis (vindt hij gewoon het leukst) maar het gaat nu echt prima. Soms kom ik hem gewoon te vroeg halen... hahahahaha