Wat moeilijk allemaal. Ik hoop voor jullie dat het zich niet herhaalt. En dat je in je zwangerschap heel goed wordt begeleid.
Deels omdat ik het probleem niet wil erkennen (het valt wel mee), deels omdat ik 'bang' ben voor self-fulfilling prophecy (erover praten maakt het erger.) , en ook deels omdat ik niet in mijn moedertaal met de psych kan communiceren.
Nja je moet het natuurlijk zelf weten... maar ik zou er toch echt iets mee doen... Hoe langer je wacht hoe erger het word en moeilijker om eruit te komen
- niemand (behalve mn man) Weet dat Ik een dag in de week vrij ben van mn werk om te rusten en extra knuffeltijd te hebben met mn zoontje. Wil met niemand omgaan vandaar dat Ik t niet vertel. - snachts mn zoontje ”niet hoor” zodat mn man Opstaat. Ik ”hoor mn” niet meer sinds Ik gestopt ben met borstvoeding. - snoep stiekem in de badkamer. - hebben We ruzie gehad dan eet Ik voordat mn man thuis komt. doe dan zielig en zeg dat Ik Geen honger heb omdat Ik verdrietig ben. En nog veel meer
Ik begrijp dat je er even tussenuit wilt, het is niet niks zolang je aan een bepaald (klein) budget te moeten houden. Je kinderen zou ik me echt niet druk om/over maken, vakantie zegt op deze leeftijd niet zo veel. En lekker een dagje picknicken in het park, een zwembadje neerzetten in de tuin of op het balkon, waterijsje erbij is voor hen net zo’n feest. Dus voel je daar vooral niet vervelend over, is echt niet nodig. En wij gaan dit jaar ook niet op vakantie
Lief van je, en je hebt helemaal gelijk! Hij spartelt net zo vrolijk in een zwembadje in de tuin denk ik. Tis meer mijn gevoel denk ik, zoals bij alle eerste keren. Eerste x de kinderboerderij, dierentuin, enz. Maar zoals ik al zei, ik geniet ook zeker van alle andere dingen! Zoals bijv dat ijsje in de tuin Soms heb je even van die momenten
Dit had ik ook altijd. Tegenwoordig vraag ik aan Siri om mij over bijv anderhalf uur een reminder te geven dat de wasmachine klaar is. En echt IEDERE keer als dat alarm af gaat denk ik, ow jaaaaa, ik had de wasmachine aan gezet. De rest is trouwens ook herkenbaar. Het is nu 11:30 en ik heb de kinderen naar school gebracht, boodschappen gedaan en ontbeten. En dat was het.
Doe ik ook, hij heeft t-shirt in zijn kast liggen van 25 jaar terug die hij op zijn vakanties in Loret de Mar in die kroegen heeft gekregen. Hij weet niet eens meer dat hij die heeft dus "verdwijnen" er regelmatig een paar. Zo ook van die hawaii bloesjes die hem veel te groot zijn . Hij heeft voordat hij mij kende gedacht dat hij maat L had terwijl hij toch echt tussen S en M in zit.
-Dat ik inderdaad in de ochtend regelmatig snoep, en tegen kinderen zeg dat we niet snoepen in de ochtend. - Er weinig uit mijn handen komt en ik denk echt van het uur, 3 kwartier op mijn tel zit (baal daar trouwens echt van, wil er vanaf. In mijn eigen wereldje) - Dat is me heel erg eenzaam voel sinds partner en ik uit elkaar zijn. - Ik het heel erg zwaar vind de zorg voor de kinderen te hebben (met zoon met adhd, autisme maakt het niet makkelijker) maar als ik de kinderen niet heb, weinig contacten heb. Vriendinnen hebben ook hun gezin, en wil daar niet tussen komen - Ik te goed ben voor iedereen en mezelf leuke mensen gun om me heen omdat ik echt een leuk mens ben (kots haha) - Ik super veel ideeën heb wat ik nog wil in mijn leven, maar niet goed weet hoe aan te pakken en het dan maar laat.
- ik zeg heel soms dat ik ga sporten en neem dan mijn sporttas mee en ga dan even op mijn gemakje en alleen in alle rust even winkelen. Dan laad ik echt even op. - ik zeg tegen mijn dochter dat er niet gesnoept wordt en zelf eet ik de gehele voorraadkast leeg. - ik ben ongelofelijk bang voor de dood. Hoe het gaat, wat er daarna is, wat gebeurt er met de mensen waar ik om geef... etc etc - ik vind het eigenlijk best spannend straks 2 kindjes te hebben die qua leeftijd dicht bij elkaar zitten (18 maanden ertussen). Ben soms onzeker hoe ik dit ga doen.
Ik zeg soms tegen m'n man dat zoontje de hele middag niet heeft geslapen, en alleen maar heeft gedreind, omdat ik even zat ben van de hele dag zorgen. Man neemt het dan over, zoontje die wel goed heeft geslapen helemaal vrolijk. Man blij dat ie zoontje zo goed kan "opvrolijken" en voelt zich de reddende engel. Zo kan ik zonder me lullig te hoeven voelen gewoon even wat voor mezelf doen. Oh als ik dit terug lees voel ik me een draak
Ik heb hier altijd 1 blok witte chocolade praliné Bon Bon bloc die ik stiekem zelf opeet. Meestal onder het mom van '' Ik ga boven even de was ophangen '' en dan eet ik stiekem op de zolder een blokje chocolade in alle rust Niemand weet er van want ik verstop het blok ook echt iedere week en neem iedere dag een stukje Wil altijd alles met alle liefde delen maar dit niet
Soms heb ik na me werk en spelen met me zoontje geen zin meer om te koken. Dan zeg ik tegen me man dat zoontje erg lastig was en ik daarom geen tijd hebt gehad dus dan eten we wat makkelijks
Ik haal geen cola meer in huis (verslaafd) maar drink het wel buiten de deur. En geloof me, je kan dan ineens overal koude cola vandaan halen, bakker bart, kruidvat, hema, terrasje... Ik sneak nieuw gekochte kleding of schoenen het huis in zonder dat mijn man het ziet. Ik vind het heerlijk om soms compleet alleen te zijn. Ik vind het leven niet altijd leuk Ik ben bang voor ballonnen (ja echt...)
Maar voor degene die nieuw kleding/pakketjes verborgen houden of verstoppen; dat merkt je man toch alsnog? Of valt het niet op dat er ineens iets nieuws in de kast hangt?