hee meiden, was even benieuwd hoe jullie omgaan met anderen na de miskraam. vanaf de dag dat ik positief testte heb ik verteld dat ik misschien wel een baby kreeg. ik heb er ook bij verteld dat het ook mis kon gaan, gezien het feit dat ik drie keer eerder zwanger ben geweest en dat alle drie zijn geeindigd in een miskraam. ik ben blij dat ik het verteld heb en niet zoals mij was geadviseerd, het stil te houden tot de eerste termijn voorbij was. ik heb vannacht dus een vierde miskraam gehad en ook daar ben ik heel open over. iedereen in mijn omgeving weet het.. en ik ben daar zo blij om. van alle kanten krijg ik welgemeende telefoontjes en lieve emails. het geeft me echt steun. mijn chef heeft me een week verlof gegeven ondanks dat ik weer gewoon aan het werk wilde. ik voel me hierdoor toch wel gewaardeerd, het geeft me het gevoel dat ik niet zo gefaald heb. hoe gaan jullie om met de mensen in je omgeving? kun je er makkelijk over praten? Aoife
ach meis..Jij hebt niet gefaald! Als je het zelf in de hand had liep het niet zo! Fijn dat het toch zo werkt voor jou, gewoon doen waar je zin in hebt
Ik ben er ook heel open over. Bij mij ging het met 9 weken mis en we waren met een heel stel anderen toen het gebeurde. Ik kon het dus ook niet voor me houden, daar was de situatie niet naar. Op mijn werk weten ze het ook en natuurlijk mijn familie en directe vrienden. Ik vind het heel fijn. Er kan rekening met je worden gehouden (soms namelijk niet uitbundig enthousiast over bepaalde dingen terwijl ik dat normaal wel ben) en praten helpt bij mij nou eenmaal om m'n verdriet een plaatsje te geven. Ook ben ik van mening dat dit beebje heel erg gewenst was en wij hadden het hartje al zien en horen kloppen dus ontkennen dat het er is geweest kan ik niet. Iemand zei me dat ik heel trots moest zijn dat dit zieltje mij had gekozen om te aarden. het schijnt namelijk dat nu de periode is dat veel oude zielen willen aarden. Hoewel ik normaal niet zo met dat soort dingen bezig ben vond ik het wel heel lief dat zij dat zei en geeft ook wel een soort rust.
hello me2, dat heb ik nou ook. dat van dat zieltje dat mij had gekozen...we waren een prachtig stel geweest.. nou zijn die zieltjes heel wijs en soms besluiten ze dat het te vroeg is..(denk ik dan maar) ik zie komende periode als een herstel periode waarin het zieltje rustig afwacht en beslist wanneer ik er echt klaar voor ben. en inderdaad, ik merk dat de mensen in mijn omgeving heel meelevend zijn. en ik hoef me er niet ongemakkelijk onder te voelen... ze begrijpen het ook als ik het even moeilijk heb.. dat is heel fijn.. sterkte meid! Aoife
Jemig Aoife, wat vreselijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ik hoop voor je dat je binnenkort beter nieuws mag hebben en dat je wens in vervulling mag gaan. Liefs, Dominique
Lieve lieve Aoife Ik zat te wachten tot het dan echt mis was gegaan met dit te schrijven. Toen ik je topic las "hebben jullie hier ook last van" Toen kreeg ik een heel raar gevoel dat het bij je mis zou gaan, Omdat jij net als ik zo sjaggerijnig en zwaarmoedig over kwam als ik en bij mij zit het zeker ook niet goed. (morgen echo) Het kan natuurlijk toeval zijn, maar ik dacht ineens: Oife en ik zitten in hetzelfde schuitje en dat lijkt uit te komen. Zo raar dat ik het in je manier van schrijven kon zien. Ik herkende er ook veel van mijzelf in. Dit even terzijde Ontzettend veel steun en sterkte gewenst. Laat je onderzoeken misschien is er iets wat aangeeft waarom dit steeds gebeurt en kan dat opgelost worden. Veel liefs irisje
Hey Aoife, allereerst wil ik je sterkte wensen met dit enorme verlies en de teleurstelling! En je op het hart drukken dat je niet gefaald hebt, je kunt er niets aan doen! Het overkomt je! Ik wil je het advies geven om er echt de tijd voor te nemen om dit een plaatsje te geven, ik ben er zelf ook iets te snel over heen gestapt, heb vrijdags een miskraam en curretage gehad en zat maandag morgen, weer op mijn werk, en heb ongeveer drie weken later een heel diep dal gekend emotioneel gezien! Je vraagt hoe wij er mee omgaan met mensen in onze omgeving, dat is erg verschillend, ik heb het mijn leidinggevende wel verteld, hij was er behoorlijk van geschrokken want hij wist niet dat ik bezig was om zwanger te worden! Vrienden reageerden ook heel lief, heb lieve kaarten en telefoontjes gehad. Ieder moet er mee omgaan zoals je denkt dat het voor jou het allerbeste is, wat ik wel belangrijk vindt is dat je alles goed met je partner bespreekt, jou gevoelens, jou emoties, tenslotte is hij er ook erg nauw bij betrokken, maar heeft het vruchtje in jou lichaam gegroeidt! Ik merk aan mezelf dat ik er meer last van had als wat ik in het begin wilde toegeven, maar laat de tranen rustig lopen, het lucht op! sterkte meis! liefs Jette
Lieve Aoife, Ik wil jou en je mannetje heel veel sterkt wensen. Hopelijk kun je het een plekje geven en voel je je gauw weer iets beter! Veel liefs Demi
bedankt meiden, voor het nieuwe steuntje in de rug.. ben af en toe wel een beetje down, meer verdoofd. het valt allemaal niet mee.. maar we weten waar we het voor doen.. succes allemaal, in welke fase je ook verkeert! Aoife
Jeetje Aoife, wat erg dat het toch mis is gegaan. Fijn dat iedereen zo zijn medeleven aan je betuigt. Dat heeft mij in ieder geval erg geholpen. Je hebt dan pas door hoe goed een telefoontje of kaartje iemand doet. Ben er wel attenter door geworden. Ikzelf had maar aan een handjevol mensen verteld dat ik zwanger was, maar heb het na de miskraam aan mijn directie familie, goede vrienden en goede collega's (en natuurlijk ook aan mijn baas) laten weten. Ik heb er langzamerhand met meer mensen over gesproken en heb het aan diegenen verteld waarvan ik het idee had dat ze er goed mee om zouden gaan. Natuurlijk heb je altijd reacties die je liever anders had gezien, maar de lieve reacties overheersen. Ikzelf ben blij dat ik het zo heb aangepakt. Het was voor mij de beste manier. Volgens mij is het gewoon belangrijk om er met iemand over te kunnen praten, en zeker met je vriend of man. En nog een vraagje voor ME-2 -> je had het erover dat nu de periode is dat veel oude zielen willen aarden. Bedoel je op het einde van het jaar, of bedoel je aan het begin van het nieuwe millennium? Ik ben erg benieuwd over welke periode je het hebt. En waarom is dat juist nu? Aoife, ik wens jou en je vriend/man heel veel sterkte toe in deze verdrietige tijd. Liefs, Marla
Lieve Aoife, Wat verschrikkelijk Heel veel sterkte meid, voor jou en je mannetje. Een hele dikke knuffel en dat 2007 voor jullie heel veel geluk mag brengen en jullie een klein (groot) wondertje in jullie armen mogen houden. Veel liefs, Sophie
Lieve Aoife, wat naar dat het nu voor de vierde keer is misgegaan! Sterkte met het verwerken en afsluiten hiervan! Wat mijn miskramen betreft, bij mijn eerste zwangerschap wist de halve wereld dat we een kindje zouden krijgen dus even zovele mensen hebben we ook weer moeten vertellen dat het niet goed gegaan was. Mijn tweede en derde zwangerschap waren amper nadat ik het zelf had ontdekt alweer voorbij, er waren dus niet zoveel mensen die ervan wisten. Maar als het zo ter sprake komt, rust er wat mij betreft geen taboe op en praat ik er open over. En deze zwangerschap? Tja, what can I say? Het gaat erg goed (hopelijk een hart onder de riem voor jullie) en nu weet bijna iedereen wel dat we in februari papa en mama hopen te worden! Veel sterkte en succes, Wendy
MArla, ik dacht dat het om dit millenium ging dat zieltjes willen aarden, maar durf niet meer met zekerheid te zeggen.
goh, wat een lieve reacties van jullie.. voelt aan als zalf op de wonde. ben er tot nu toe vrij nuchter mee omgegaan. maar toen ik vandaag de kerstboom wilde gaan doen, had ik het toch even moeilijk. ik had me zo verheugd op onze laatste kerst alleen samen. toen ik me vorige week voornam om vandaag de kerstboom te doen, had ik me er helemaal op ingesteld om deze kerst bewust te beleven omdat het volgend jaar zo anders zou zijn. en nu is die droom een beetje aan diggelen. het kan nog, maar dan moet ik weer heel snel zwanger raken en dat zie ik niet gebeuren. we nemen de tijd en we nemen het zoals het komt. in ieder geval bedankt iedereen! jullie zijn fijne meiden. Aoife
Hoi, ik denk dat ik het tegenovergestelde ben. Niemand weet iets van mijn zwangerschappen en miskramen af, uiteraard wel mijn vriend en mijn ouders, maar voor de rest niet. Een probleem is dat ze op het werk een hekel hebben aan vrouwen die parttime gaan werken en mijn manager steekt het niet onder stoelen of banken dat hij dat niet kan waarderen. Ik zit daar totaal niet mee, maar ik ga dan ook niet zeggen dat ik inmiddels al twee miskramen heb gehad, zeker nu niet omdat ik pas promotie gemaakt hebt. Soms heb ik het er wel moeilijk mee omdat collega's aan mij vragen of ik nog geen kinderen zou willen, maar aan de andere kant zou vertellen het moeilijker voor mij maken. Het zou wel heel wat fijner zijn om het wel te kunnen vertellen, maar in deze situatie kies ik er niet voor. Fijn dat jij er wel over kan praten. Liefs, Angela
Gonzo, hier hetzelfde. Wij hebben het nu ik een 2e mk heb gehad pas verteld aan onze ouders en broers / zussen. verder weet niemand het nog. Heb ik ook geen behoefte aan. Heb nog een jaarcontract en stel je voor dat ze deze niet verlengen omdat wij bezig zijn met kinderen...
Kan ik me voorstellen meiden! En het is overigens volkomen legitiem om een contract niet te verlengen omdat iemand zwanger is (het zal natuurlijk noiit hardop worden gezegd dat dat de reden is). In mijn beroep is wil men ook liever niet dat je parttime werkt. Ik heb het echter wel verteld op kantoor van mijn MK dus ze weten nu ook dat we er mee bezig zijn. Het kon me niets meer schelen. De reactie die ik kreeg was overdonderend. Ze zeiden dat al kreeg ik 100 kinderen dat ik niet meer weg mocht. Dat heeft me echt enorm gesteund en ik weet dat evnetueel parttime dus niet zal betekenen dat ik met de nek wordt aangekeken, maar feit blijft dat het in mijn beroep nog steeds niet wordt gewaardeerd ookal gebeurt het wel al veel.