mja sam maar wel met het verschil dat dit de belgische wetgeving is bij jou en bij queen 1988 het over de nederlandse wetgeving gaat dus is wel dag en nacht verschil. van wat ik al gelezen heb begrijp ik dat als het kind niet erkend is door de vader in nederland hij er geen enkel recht op heeft en kan eisen
Ik denk dat je al goed zit hoor Queen, dat is nu al een heel erg lange tijd en ik denk dat als hij t nu niet gedaan heeft hij t wel niet meer zal doen. Ja Randi is waar, maar als het nu je biologisch kind is? Met dna test moet t toch mogelijk zijn, want een vader heeft toch ook z'n (verdomde) rechten?
Ik snap echt helemaal niks van de wetgeving en hoe verschillend advies er wordt gegeven, over welke rechten een vader op kan eisen. Mij wordt vanuit de Juridische hoek vertelt dat een vader nooit "zomaar eventjes" kan erkennen en dat ik dan opdraai voor de kosten van o.a de DNA test. Maar goed, misschien is het verschil dat ze vertellen dat dat bij mij niet zo zal gaan, omdat een rechter bij het toewijzen van eventuele erkenning altijd kijkt naar het belang van het kind. Dat wordt afgewogen... De veiligheid voor het kind moet gegarandeerd kunnen worden. Mijn ex bedreigt, stalkt, is agressief, komt onder invloed z'n dochter bezoeken, is agressief waar zij bij is, trekt s'avonds laat herhaaldelijk aan de deurbel waardoor mijn meisje de hele nacht hysterisch wakker is van schrik... En zo kan ik nog genoeg dingen opnoemen. Ik begrijp dat een vader "normaal gezien" iets af kan dwingen (als een vader goed voor het kind is), maar ik hoop echt bij gods zegen dat er ook wordt gekeken naar de situaties waarbij een vader níet goed voor/met het kind is. Ik hou niet voor de lol hem weg bij m'n meisje. Ik heb altijd de intentie gehad om toch dingen samen te doen, ondanks dat we niet meer samen zijn. Maar helaas kan hij niet normaal doen... Elke situatie, van een alleenstaande moeder, is anders, maar ik denk altijd maar zo; als de vader van je kind niks met je kind te maken wilt hebben, waarom zou je hem dan in godsnaam rechten geven? Erkennen is alleen plichten en geen rechten, maar vanuit daar kan hij wél weer verder borduren... Ik zou willen dat m'n ex ophoepelt, zodat ik eindelijk een normaal leven met m'n dochter kan leiden.
nou in nederland werkt het dus zo niet. kijk maar naar babyd. de papa heeft de dnatest gedaan, is de papa en mag nog steeds geen contact hebben met zijn dochter en die verblijft bij een nederlands koppel waar het aan verkocht is. op dat punt ben je dus in nederland voordeliger uit dan hier in belgie als je niet wilt dat het vader zijn kind niet ziet. in belgie mag de vader bij manier van spreken het kind mishandeld hebben en dan nog kan die bezoekrecht opeisen en krijgen :x
uhu, hier het verhaal Antwerpse wensvader toch biologische vader van baby D - België - nieuws - Knack.be ondertussen is er alweer uitstel van uitspraak gedaan en mag de vader zelfs geen bezoekrecht, het is gewoonweg een schande :x dus in nederland krijgt een vader zijn kind echt ni zo snel als die zou willen hoor
wel honeybee vertel dit dan maar eens aan de vader van baby donna hoeveel rechten een vader heeft in nederland bedoel dat kind is bij niet-natuurlijke ouders ( verkocht door de draagmoeder). dnatest heeft bewezen dat hij de vader is en draagmoeder heeft toegegeven dat zij het kind aan dit nederlands koppel heeft verkocht uit wraak tenopzichte van de natuurlijke vader en nog steeds heeft die man zelfs nog geen bezoekrecht voor zijn dochter en dit ondertussen al 3 jaar. zoveel rechten heeft een vader dus.... denk dat jij mischien gewoonweg pech hebt gehad in jouw situatie want uit de vele verhalen die ik hier al gelezen heb heeft de vader zonder erkenning bitter weinig tot geen rechten op een kind. wil je beweren dat al die mensen dan leugens vertellen?
Een vader kan idd die DNA test afdwingen en naar de rechtbank stappen, maar dan nog gelden deze regels: Recht op omgang Kinderen hebben recht op contact met beide ouders. Ook al woont het kind bij jou, het heeft het recht om je partner te zien. Daarnaast heeft de niet met het gezag belaste ouder het recht, maar ook de verplichting tot omgang met het kind. De rechter kan op verzoek een regeling betreffende dit omgangsrecht vaststellen. Het recht op omgang kan je ook ontzegt worden, bijvoorbeeld wanneer: - de omgang ernstig nadeel oplevert voor de geestelijke of lichamelijke ontwikkeling van het kind - de ouder kennelijk niet in staat of ongeschikt is tot omgang - het kind van twaalf jaar of ouder, zelf ernstige bezwaren maakt - de omgang in strijd is met andere zwaarwegende belangen - Nauwe persoonlijke betrekking Het wettelijk recht op omgang geldt ook voor degene die in een nauwe persoonlijke betrekking tot het kind staan. Dan moet je denken aan: - de biologische vader die het kind niet erkend heeft - bloedverwanten in de tweede graad (grootouders, oom, tante,) - een pleegouder, die het kind langer dan een jaar heeft verzorgd Hechte band Een rechter zal wel altijd kijken of er inderdaad sprake is van een hechte band, een familieband alleen is niet genoeg. Een biologische vader zal moeten aantonen, dat hij langere tijd in gezinsverband heeft samengewoond met de moeder van het kind. Voor opa en oma geldt, dat ze een belangrijke bijdrage moeten hebben geleverd aan de verzorging en de opvoeding van het kind. Regelmatige bezoekjes en logeerpartijtjes zijn niet voldoende. En even nog als aanvulling ; een vader die z'n kind erkent, heeft alleen plichten en geen rechten over het kind. Plicht om o.a alimentatie te betalen. Ik ga sowieso binnenkort eens aan tafel zitten bij het Jurisch loket, omdat ik er toch nog meer van wil weten, omdat ik het (helaas) binnenkort toch nodig ga hebben.
Ik denk ook dat alle wetten zo enorm ingewikkeld zijn. Er zijn niet een paar standaard "regeltjes", het is zo ingewikkeld, overal krijg je andere informatie. Elke situatie is ook nog eens anders en wordt dus anders bekeken... Lastig vind ik, was het maar allemaal wat duidelijker. Het maakt je als alleenstaande moeder zo bang Zelfs al krijg ik informatie van het Juridisch Loket, dan twijfel ik over de juistheid.
Hai Margot, ik lees nu je bericht en ik wil je proberen te helpen voor zover dat nog nodig is.. ik weet niet wat er inmiddels is gebeurd al en of hij het al weet. Als ik jouw was, zou ik zoiezo wel een berichtje sturen dat ze geboren is. Verder niks. Kijk dan maar eerst hoe hij erop reageerd. En wat betreft dat hij haar gaat opeisen. Dat zal hij waarschijnlijk wel gaan proberen. Aangezien jullie zo een rotverleden samen hebben en hij het kindje niet eens erkent heeft en helemaal niet betrokken was met je zwangerschap heeft hij maar weinig te vertellen! Al zou het tot een rechtzaak komen, dan word het wel zijn woord tegen de jouwe..Maar jij kan dan altijd op tafel gooien wat voor man het is. De rechter zal nooit iets doen in het nadeel van jouw kindje. Als jouw ex een drugs gebruiker is hoeft hij er echt niet van uit te gaan dat hij een omgangs regeling krijgt! ja maybe wel een omgangsregeling in het bijzijn van jouw en een maatschappelijk werkster ofzo. Ik kan je iets over mijn situatie vertellen.. : Ik heb een zoon, hij is al bijna 2 jaar. Zijn vader en ik zijn al uit elkaar voor zijn geboorte. Wel heeft hij zijn kind erkent en helaas draagt mijn kind ook zijn achternaam.. Dit heb ik zelf inmiddels geprobeerd te wijzigen maar helaas kan dat pas na 4 jaar. Omdat je een zorgplicht heb van 4 jaar. Dus daar moet ik nog mee wachten. Hij wilt zijn kind ook ineens zien. Ik ben daar niet in meegegaan en waarop hij dus een advocaat heeft ingeschakelt. Toen heeft hij het via zijn advocaat geprobeerd, maar ook ter vergeefs want ook daar heb ik niet aan mee gewerkt. Nu is het wachten of hij de moeite zal nemen zichzelf in de kosten te steken voor een rechtzaak. Als dat zover komt dan zal ik in de rechtzaak mijn feiten op tafel leggen waarom het niet goed zal zijn voor mijn kindje dat hij een omgangsregeling krijgt. Nu zie je maar aan mijn verhaal hoe moeilijk het is voor een vader om een regeling te krijgen met zijn kind. Aangezien die van mijn zijn kind wel heeft erkent en zelfs dezelfde achternaam heeft maar tot nu toe ( en dat is al bijna 2 jaar ) nog steeds geen regeling heeft kunnen treffen! Er gaat zoveel overheen voordat hij dat zou kunnen krijgen meid. Dus of je hem nu wel of niet vertelt dat ze geboren is hij komt er toch wel een keer achter... En dan ligt het aan zijn persoonlijkheid zelf of hij er moeite voor gaat doen. En dan kan je zien hoelang zoiets nog kan duren. En vooral als jij niet met hem mee werkt... Succes ermee Liefs
Ook ik heb anderhalf jaar lang een relatie gehad, en kon opflikkeren zodra we wisten dat ik zwanger was (tenzij ik mijn kindje weg zou laten halen, wat ik dus nooit over m'n hart zou kunnen verkrijgen). Toen Damien geboren is heb ik m'n ex diezelfde avond gebeld om het te vertellen. Niemand kan jou daar dan nog op aankijken. Wat de reactie van je ex is is jouw probleem niet. Mijn ex zei alleen maar 'Oh, nou, gefeliciteerd dan' Hoefde niet te weten of het een jongetje of meisje was, niets. Maar goed, jij hoeft dan in ieder geval niet meer met het idee te lopen van 'Wat als ik het wel had laten weten?'
Ik zou hem sturen ik ben bevallen van een gezonde en prachtige dochter. Dit wou ik je even laten weten.